“ Ο θάνατος του 19χρονου που δεν διέθετε εισιτήριο ώστε να μετακινηθεί με τα μέσα μαζικής μεταφοράς δεν είναι τυχαίο γεγονός. Η πολιτική της πλήρους εξόντωσης του ελληνικού λαού, που έχει επιβληθεί τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα έχει θέσει πρωτίστως στο στόχαστρο την ελληνική νεολαία, το μελλοντικό προσωπικό των επιχειρήσεων και των εργοστασίων των … ξένων επενδυτών και της ντόπιας παραδοσιακής και νεότευκτης ολιγαρχίας. ”
Στην Ελλάδα του μνημονίου, της φτώχειας και της εξαθλίωσης, του ψευτο – success story του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, της επιβολής της πιο βάρβαρης νεοφιλελεύθερης πολιτικής που γνώρισε ποτέ κράτος – μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ψευτο – πρωτογενούς πλεονάσματος, κρατικοί υπάλληλοι – εκτελεστικά όργανα των ανώτατων κυβερνητικών διευθυντηρίων ασκώντας την ψευδοεξουσία που κατέχουν εξευτελίζουν, προπηλακίζουν, χειροδικούν (όπως προκύπτει από τα όσα έχουν δηλώσει μέχρι στιγμής αυτόπτες μάρτυρες) σε βάρος ενός άνεργου και φτωχού νέου από τις λαϊκές γειτονιές της Αθήνας και τελικά να τον οδηγούν στον θάνατο.
Ο θάνατος του 19χρονου που δεν διέθετε εισιτήριο ώστε να μετακινηθεί με τα μέσα μαζικής μεταφοράς δεν είναι τυχαίο γεγονός. Η πολιτική της πλήρους εξόντωσης του ελληνικού λαού, που επιβάλλεται τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα έχει θέσει πρωτίστως στο στόχαστρο την ελληνική νεολαία, το μελλοντικό προσωπικό των επιχειρήσεων και των εργοστασίων των … ξένων επενδυτών και της ντόπιας παραδοσιακής και νεότευκτης ολιγαρχίας.
Δύο είναι τα διαδικαστικά πλαίσια που αποτελούν τους βασικούς άξονες της πολιτικής που υπαγορεύεται έξωθεν, που υλοποιείται από τα ντόπια δουλικά των υπερεθνικών πολιτικών και οικονομικών κέντρων και που στοχεύει στην μετατροπή της Ελλάδας σε εργασιακό κάτεργο, στην πρώτη Ειδική Οικονομική Ζώνη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης: Η διάλυση της δημόσιας Παιδείας και η διάλυση των εργασιακών σχέσεων.
Η διάλυση της δημόσιας Παιδείας, θα καταστήσει πολύ σύντομα το αγαθό της Παιδείας προσβάσιμο μόνο στους γόνους της παρασιτικής ελίτ. Η ιδιωτική εκπαίδευση, το πρώιμο πεδίο ανάπτυξης των ισχυρών διαδρομιστών της πολιτικής και οικονομικής ζωής, θα αποτελέσει τον προθάλαμο για την προδιαγεγραμμένη ανάδειξη των μελλοντικών αφεντάδων, των μελλοντικών σφετεριστών της εξουσίας. Στο νέο status η πλειοψηφία της νεολαίας, τα παιδιά δηλαδή του ελληνικού λαού, πρέπει να μην θωρακιστεί με τη γνώση που μόνο το δημόσιο σχολείο και το δημόσιο πανεπιστήμιο μπορούν να προσφέρουν, να καταστεί ευάλωτη στη χειραγώγηση, να μην αποκτήσει ποτέ ίσες ευκαιρίες και δυνατότητες πρόσβασης στην αγορά εργασίας.
Η διάλυση των εργασιακών σχέσεων έχει ως αντικειμενικό σκοπό την μετατροπή της νεολαίας σε φθηνή εργατική δύναμη, σε σύγχρονους είλωτες που θα παράγουν στο εξής την υπεραξία και τα κέρδη, των ντόπιων ολιγαρχών, των πολυεθνικών που εφορμούν στην ελληνική επικράτεια και των νεοαποικιοκρατών τους οποίους προσκαλεί η ξενόδουλη κυβέρνηση Σαμαρά.
Η συμπεριφορά του ελεγκτή σε βάρος του 19χρονου άνεργου παιδιού, δεν αποτελεί ένα τυχαίο περιστατικό. Είναι η εκδήλωση ακριβώς του αυταρχικού κράτους που οικοδομούν οι υποτελείς στο Βερολίνο, στους δανειστές και στην ντόπια λούμπεν μεγαλοαστική τάξη κυβερνήσεις για να κάμψουν οποιαδήποτε διεκδικητική διάθεση από την πλευρά του λαού και της νεολαίας.Η συμπεριφορά του ελεγκτή αποτέλεσε την απόπειρα του αυταρχικού κράτους να επιβάλλει, μέσω των οργάνων του, την δική του «νομιμότητα» και τη δική του «τάξη» στους «από κάτω». Αποτέλεσε την απόπειρα να συνετιστούν και οι αυτόπτες μάρτυρες.
Πριν από πέντε περίπου χρόνια στα Εξάρχεια δολοφονήθηκε εν ψυχρώ ένας 16χρονος μαθητής ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος από έναν κρατικό υπάλληλο, έναν ειδικό φρουρό, σε μια συγκυρία, το 2008, που ήταν ο προθάλαμος της σαρωτικής σφοδρής οικονομικής κρίσης. Κι εκείνη η δολοφονία ήταν η εκδήλωση του «αυταρχικού κράτους» που στέλνει στην κοινωνία τα δικά του μηνύματα για τα όρια της δικής του ανοχής. Τότε ήταν που ακούστηκε το σύνθημα «Στις τράπεζες λεφτά, στη νεολαία σφαίρες». Σήμερα ακούγεται επίκαιρο όσο ποτέ.
Οι εξουσιαστικοί μηχανισμοί που αντιμετωπίζουν μία χώρα ως τσιφλίκι τους και τους κατοίκους της ως κολίγους, φροντίζουν ώστε οι τραπεζίτες, οι μεγαλοκαναλάρχες, οι μεγαλοεπιχειρηματίες, οι μεγαλοεφοπλιστές να απολαμβάνουν την ασυλία ενός ανάλγητου κρατικού μηχανισμού, ακόμη και αν δεν πληρώνουν όλα όσα πρέπει στο κράτος, ακόμη και αν δεν καταβάλλουν πρόστιμα και χαράτσια, ακόμη και αν δεν διώκονται για τις ανομίες τους.
Η σέχτα συμφερόντων και το πολιτικό – επιχειρηματικό σύμπλεγμα που ασκεί τη διακυβέρνηση δηλώνει ότι δεν ανέχεται τους τζαμπατζήδες στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, δηλαδή στις δημόσιες συγκοινωνίες, μέσω των οποίων εξυπηρετείται ο λαός. Πρόκειται για την ίδια κλίκα που φτωχοποιεί και εξαθλιώνει συνειδητά τον ελληνικό λαό. Η "νομιμότητά" και η "τάξη" της δεν ακουμπά ποτέ τα ισχυρά συμφέροντα. Αντίθετα ισοπεδώνει τους εργαζόμενους, τους φοιτητές, τους μαθητές, τους συνταξιούχους.
Όμως, η ίδια η επικίνδυνη σέχτα, την οποία σιγοντάρει – και αποκαλύπτεται ο βρόμικος ρόλος του – το σκυλολόι της μονίμως επιδοτούμενης προκάτ ψευτοδιανόησης, είναι προκλητικά ανεκτική σε κάθε μεγαλοτζαμπατζή που κερδίζει εκατομμύρια ευρώ σε βάρος του ελληνικού λαού, απομυζώντας τον δημόσιο πλούτο.
Για τα παιδιά αυτής της κλίκας, της κλίκας που ξεπουλά την περιουσία του ελληνικού λαού, που διαλύει την Παιδεία και τις εργασιακές σχέσεις, υπάρχει ένα πρώτο τραπέζι πίστα στη Μύκονο για την επίδειξη των λαφύρων της καταλήστευσης και μετά μία σίγουρη θέση εργασίας. Για τα παιδιά της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού η μοίρα μπορεί να «παίξει σκληρό παιχνίδι», ειδικά αν δεν ανεχθούν την εξευτελιστική και βίαιη συμπεριφορά του κρατικού υπαλλήλου, που σαν νέος χωροφύλακας λαμβάνει στα σοβαρά τα εχθρικά προς το λαό κατασταλτικά καθήκοντα που του ανέθεσε το κράτος.
Η ελίτ βρίσκει τρόπους να επιβιώνει. Οι υπόλοιποι είναι αναλώσιμοι.
periodista
Ο θάνατος του 19χρονου που δεν διέθετε εισιτήριο ώστε να μετακινηθεί με τα μέσα μαζικής μεταφοράς δεν είναι τυχαίο γεγονός. Η πολιτική της πλήρους εξόντωσης του ελληνικού λαού, που επιβάλλεται τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα έχει θέσει πρωτίστως στο στόχαστρο την ελληνική νεολαία, το μελλοντικό προσωπικό των επιχειρήσεων και των εργοστασίων των … ξένων επενδυτών και της ντόπιας παραδοσιακής και νεότευκτης ολιγαρχίας.
Δύο είναι τα διαδικαστικά πλαίσια που αποτελούν τους βασικούς άξονες της πολιτικής που υπαγορεύεται έξωθεν, που υλοποιείται από τα ντόπια δουλικά των υπερεθνικών πολιτικών και οικονομικών κέντρων και που στοχεύει στην μετατροπή της Ελλάδας σε εργασιακό κάτεργο, στην πρώτη Ειδική Οικονομική Ζώνη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωζώνης: Η διάλυση της δημόσιας Παιδείας και η διάλυση των εργασιακών σχέσεων.
Η διάλυση της δημόσιας Παιδείας, θα καταστήσει πολύ σύντομα το αγαθό της Παιδείας προσβάσιμο μόνο στους γόνους της παρασιτικής ελίτ. Η ιδιωτική εκπαίδευση, το πρώιμο πεδίο ανάπτυξης των ισχυρών διαδρομιστών της πολιτικής και οικονομικής ζωής, θα αποτελέσει τον προθάλαμο για την προδιαγεγραμμένη ανάδειξη των μελλοντικών αφεντάδων, των μελλοντικών σφετεριστών της εξουσίας. Στο νέο status η πλειοψηφία της νεολαίας, τα παιδιά δηλαδή του ελληνικού λαού, πρέπει να μην θωρακιστεί με τη γνώση που μόνο το δημόσιο σχολείο και το δημόσιο πανεπιστήμιο μπορούν να προσφέρουν, να καταστεί ευάλωτη στη χειραγώγηση, να μην αποκτήσει ποτέ ίσες ευκαιρίες και δυνατότητες πρόσβασης στην αγορά εργασίας.
Η διάλυση των εργασιακών σχέσεων έχει ως αντικειμενικό σκοπό την μετατροπή της νεολαίας σε φθηνή εργατική δύναμη, σε σύγχρονους είλωτες που θα παράγουν στο εξής την υπεραξία και τα κέρδη, των ντόπιων ολιγαρχών, των πολυεθνικών που εφορμούν στην ελληνική επικράτεια και των νεοαποικιοκρατών τους οποίους προσκαλεί η ξενόδουλη κυβέρνηση Σαμαρά.
Η συμπεριφορά του ελεγκτή σε βάρος του 19χρονου άνεργου παιδιού, δεν αποτελεί ένα τυχαίο περιστατικό. Είναι η εκδήλωση ακριβώς του αυταρχικού κράτους που οικοδομούν οι υποτελείς στο Βερολίνο, στους δανειστές και στην ντόπια λούμπεν μεγαλοαστική τάξη κυβερνήσεις για να κάμψουν οποιαδήποτε διεκδικητική διάθεση από την πλευρά του λαού και της νεολαίας.Η συμπεριφορά του ελεγκτή αποτέλεσε την απόπειρα του αυταρχικού κράτους να επιβάλλει, μέσω των οργάνων του, την δική του «νομιμότητα» και τη δική του «τάξη» στους «από κάτω». Αποτέλεσε την απόπειρα να συνετιστούν και οι αυτόπτες μάρτυρες.
Πριν από πέντε περίπου χρόνια στα Εξάρχεια δολοφονήθηκε εν ψυχρώ ένας 16χρονος μαθητής ο Αλέξανδρος Γρηγορόπουλος από έναν κρατικό υπάλληλο, έναν ειδικό φρουρό, σε μια συγκυρία, το 2008, που ήταν ο προθάλαμος της σαρωτικής σφοδρής οικονομικής κρίσης. Κι εκείνη η δολοφονία ήταν η εκδήλωση του «αυταρχικού κράτους» που στέλνει στην κοινωνία τα δικά του μηνύματα για τα όρια της δικής του ανοχής. Τότε ήταν που ακούστηκε το σύνθημα «Στις τράπεζες λεφτά, στη νεολαία σφαίρες». Σήμερα ακούγεται επίκαιρο όσο ποτέ.
Οι εξουσιαστικοί μηχανισμοί που αντιμετωπίζουν μία χώρα ως τσιφλίκι τους και τους κατοίκους της ως κολίγους, φροντίζουν ώστε οι τραπεζίτες, οι μεγαλοκαναλάρχες, οι μεγαλοεπιχειρηματίες, οι μεγαλοεφοπλιστές να απολαμβάνουν την ασυλία ενός ανάλγητου κρατικού μηχανισμού, ακόμη και αν δεν πληρώνουν όλα όσα πρέπει στο κράτος, ακόμη και αν δεν καταβάλλουν πρόστιμα και χαράτσια, ακόμη και αν δεν διώκονται για τις ανομίες τους.
Η σέχτα συμφερόντων και το πολιτικό – επιχειρηματικό σύμπλεγμα που ασκεί τη διακυβέρνηση δηλώνει ότι δεν ανέχεται τους τζαμπατζήδες στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, δηλαδή στις δημόσιες συγκοινωνίες, μέσω των οποίων εξυπηρετείται ο λαός. Πρόκειται για την ίδια κλίκα που φτωχοποιεί και εξαθλιώνει συνειδητά τον ελληνικό λαό. Η "νομιμότητά" και η "τάξη" της δεν ακουμπά ποτέ τα ισχυρά συμφέροντα. Αντίθετα ισοπεδώνει τους εργαζόμενους, τους φοιτητές, τους μαθητές, τους συνταξιούχους.
Όμως, η ίδια η επικίνδυνη σέχτα, την οποία σιγοντάρει – και αποκαλύπτεται ο βρόμικος ρόλος του – το σκυλολόι της μονίμως επιδοτούμενης προκάτ ψευτοδιανόησης, είναι προκλητικά ανεκτική σε κάθε μεγαλοτζαμπατζή που κερδίζει εκατομμύρια ευρώ σε βάρος του ελληνικού λαού, απομυζώντας τον δημόσιο πλούτο.
Για τα παιδιά αυτής της κλίκας, της κλίκας που ξεπουλά την περιουσία του ελληνικού λαού, που διαλύει την Παιδεία και τις εργασιακές σχέσεις, υπάρχει ένα πρώτο τραπέζι πίστα στη Μύκονο για την επίδειξη των λαφύρων της καταλήστευσης και μετά μία σίγουρη θέση εργασίας. Για τα παιδιά της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού η μοίρα μπορεί να «παίξει σκληρό παιχνίδι», ειδικά αν δεν ανεχθούν την εξευτελιστική και βίαιη συμπεριφορά του κρατικού υπαλλήλου, που σαν νέος χωροφύλακας λαμβάνει στα σοβαρά τα εχθρικά προς το λαό κατασταλτικά καθήκοντα που του ανέθεσε το κράτος.
Η ελίτ βρίσκει τρόπους να επιβιώνει. Οι υπόλοιποι είναι αναλώσιμοι.
periodista
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου