Οι υπόδικοι νεκροί
- Γέροντα, όταν πεθάνη ο άνθρωπος, συναισθάνεται αμέσως σε τι κατάσταση βρίσκεται;
Ναι,
συνέρχεται και λέει «τι έκανα;», αλλα «φαϊντά γιόκ[1]», δηλαδή δεν
οφελεί αυτό. Όπως ένας μεθυσμένος, αν σκοτώση λ.χ. την μάνα του, γελάει,
τραγουδάει, επειδή δεν καταλαβαίνει τι έκανε, και, όταν ξεμεθύση,
κλαίει και οδύρεται και λέει «τι έκανα;», έτσι και όσοι σ' αυτήν την ζωή
κάνουν αταξίες είναι σαν μεθυσμένοι. Δεν καταλαβαίνουν τι κάνουν, δεν
αισθάνονται την ενοχή τους. Όταν όμως πεθάνουν, τότε φεύγει αυτή η μέθη
και συνέρχονται. Ανοίγουν τα μάτια της ψυχής τους και συναισθάνονται την
ενοχή τους, γιατί η ψυχή, όταν βγη από το σώμα, κινείται, βλέπει,
αντιλαμβάνεται με μια ασύλληπτη ταχύτητα.
Μερικοί ρωτούν πότε θα
γίνη η Δευτέρα Παρουσία. Για τον άνθρωπο όμως που πεθαίνει γίνεται κατά
κάποιον τρόπο η Δευτέρα Παρουσία, γιατί κρίνεται ανάλογα με την
κατάσταση στην οποία τον βρίσκει ο θάνατος.
- Γέροντα, πώς είναι οι κολασμένοι;