«Οι Νοτιοκορεάτικες φιλοαμερικανικές προδοτικές δυνάμεις που
υποστηρίζουν τη θεωρία της «πολυφυλετικής κοινωνίας» είναι σκουπίδια που δεν
έχουν δείγμα εθνικής ψυχής, για να μην πούμε τίποτα για την στοιχειώδη
κατανόηση για την θεώρηση του έθνους και την κοινωνική και ιστορική εξέλιξη» - “Rodong Sinmun”, επίσημο όργανο του Εργατικού Κόμματος της Βόρειας Κορέας, 27 Απριλίου
2006.
«Οι μαύροι, αυτά τα υπέροχα παραδείγματα της αφρικανικής
φυλής που έχουν διατηρήσει τη φυλετική καθαρότητα τους χάρη στην ελάχιστη σχέση
που έχουν με το πλύσιμο, βλέπουν στο έδαφός τους να εισβάλει ένα νέο είδος
σκλάβων: Ο Πορτογάλος» - Τσε Γκεβάρα. Αυτό, και τα ακόλουθα αποσπάσματα,
βρίσκονται στα ημερολόγιά του Τσε του
1952.
«Εμείς πάμε να κάνουμε για τους μαύρους ακριβώς ό, τι έκαναν
οι μαύροι για την επανάσταση. Το οποίο είναι: Τίποτα» - Τσε Γκεβάρα






Με αφορμή τις συζητήσεις που γίνονται τελευταία για διορισμό «κομισάριου» που θα κυβερνά την Ελλάδα και τα απανωτά προσβλητικά δημοσιεύματα και δηλώσεις για τη χώρα μας, μου ήρθε στο μυαλό ένα άγνωστο στο ευρύ κοινό ιστορικό επεισόδιο των ελληνογερμανικών σχέσεων.




