: ΜΑΣΩΝΙΚΗ ΣΤΟΑ σε συνεχή επαφή με τον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων

Aντιγράφουμε απο την επίσημη ιστιοσελίδα της ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΤΟΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ.

 "Το Τεκτονικό Ίδρυμα βρίσκεται σε συνεχή επαφή με τον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων ,όπου έχουν καταχωρηθεί δεκάδες Τέκτονες μαζί με τα μέλη των οικογενειών των ως δωρητές οργάνων. 

Οι Τέκτονες έρχονται...
αρωγοί στην προσπάθεια γεφυρώσεως του τεράστιου χάσματος μεταξύ προσφοράς και ζητήσεως των οργάνων. 

Πιστεύοντας ότι αυτή ή εθελοντική προσφορά, που χαρίζει ζωή σε συνανθρώπους μας, πρέπει να καταστεί πιά κοινή συνείδηση όλων μας και να πυκνώσουμε τις τάξεις των Δωρητών." 

Η ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΑΤΗ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗ ΔΩΡΕΑ ΟΡΓΑΝΩΝ
ΦΥΣΙΚΑ ΟΙ MΕΓΑΛΟΙ ΦΙΛΑΘΡΩΠΟΙ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΣΤΟΑΣ ΔΕΝ ΕΞΗΓΟΥΝ ΕΠΑΡΚΩΣ ΤΑ ΚΡΙΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΔΩΡΕΑΣ Π.Χ. ΓΙΑ ΤΟΥΣ "ΠΤΩΜΑΤΙΚΟΥΣ ΔΟΤΕΣ"ΟΠΟΥ ΕΝΤΟΠΙΖΕΤΑΙ ΚΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΟ ΗΘΙΚΟ ΖΗΤΗΜΑ.
ΟΠΩΣ:ΤΟ ΠΩΣ ΟΡΙΖΕΤΑΙ Ο ΕΓΚΕΦΑΛΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ?
ΕΝΔΕΙΚΤΙΚΑ ΑΝΑΦΕΡΟΥΜΕ: 

Ο Dr Paul Byrne, νεογνολόγος από το Οχάϊο, κατέθεσε σε σχετικό με το θέμα συνέδριο: «Όλα τα σημεία ζωής των δοτών είναι ακόμη παρόντα πριν τη λήψη των οργάνων· για παράδειγμα: 
Σταθερή θερμοκρασία σώματος και πίεση, η καρδιά χτυπάει, τα ζωτικά όργανα, όπως το συκώτι και τα νεφρά, λειτουργούν και ο δότης αναπνέει με τη βοήθεια αναπνευστήρα». 
Και συνέχισε: «Μετά τον πραγματικό θάνατο τα μη διπλά ζωτικά όργανα δεν μπορούν να μεταμοσχευθούν. Αλλά η σημαντική ερώτηση είναι: 

Είναι ηθικά επιτρεπτό να τερματισθεί μια ζωή για να σωθεί μία άλλη;

Στην ιατρική προστατεύουμε, διατηρούμε, παρατείνουμε τη ζωή και αναβάλλουμε το θάνατο. Ο στόχος μας είναι να διατηρήσουμε σώμα και ψυχή ενωμένα. 
Η παρατήρηση της παύσεως της λειτουργίας του εγκεφάλου ή κάποιου άλλου σωματικού οργάνου, δεν αποτελεί ένδειξη καταστροφής αυτού του οργάνου, πόσο μάλλον θανάτου». 
Ο Dr Stewart Younger, από το Πανεπιστήμιο του Οχάϊο, παραδέχθηκε ότι οι «εγκεφαλικά νεκροί» δότες είναι ζωντανοί, αλλά ισχυρίσθηκε ότι αυτό δεν θα πρέπει να αποτελεί εμπόδιο για τη λήψη των οργάνων τους(!)
Ο Dr Conrado Estol , νευρολόγος από το Μπουένος Άϊρες, ο οποίος είναι υπέρ της απόκτησης οργάνων για μεταμοσχεύσεις, παρουσίασε ένα δραματικό βίντεο ενός ανθρώπου που είχε διαγνωσθεί «εγκεφαλικά νεκρός», ο οποίος προσπάθησε να ανασηκωθεί και να σταυρώσει τα χέρια του, παρόλο που ο Dr Estol διαβεβαίωσε το ακροατήριο ότι ο δότης ήταν πτώμα.(!)
Ο Dr Cicero Coimbra, κλινικός νευρολόγος στο Πανεπιστήμιο του Σάο Πάολο στη Βραζιλία, καταδίκασε έντονα τη σκληρότητα της δοκιμασίας της άπνοιας, κατά την οποία αποσύρεται η μηχανική αναπνευστική στήριξη από τον ασθενή μέχρι και 10 λεπτά, ώστε να προσδιορισθεί αν θα αρχίσει αυτός να αναπνέει αυτόνομα. 
Αυτό αποτελεί μέρος της διαδικασίας που ακολουθείται, πριν δηλωθεί ένας ασθενής με εγκεφαλική βλάβη «εγκεφαλικά νεκρός».
Ο Dr Coimbra διευκρίνισε ότι αυτή η δοκιμασία εμποδίζει σημαντικά την πιθανή ανάρρωση ενός ασθενούς με εγκεφαλική βλάβη και μπορεί να προκαλέσει ακόμη και το θάνατο. «Ένας μεγάλος αριθμός ασθενών με εγκεφαλική βλάβη, ακόμα και σε βαθύ κώμα, μπορούν να επανέλθουν σε μια φυσιολογική ζωή. 

Ωστόσο, η δοκιμασία της άπνοιας (η οποία θεωρείται το πιο σημαντικό βήμα για τη διάγνωση του "εγκεφαλικού θανάτου"), μπορεί να επιφέρει μη αναστρέψιμη ενδοκρανιακή διαταραχή της κυκλοφορίας, ή ακόμα και καρδιακή παύση». 

Η ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ Η ΛΗΨΗ ΤΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ ΑΠΟ ΤΟ "ΠΤΩΜΑ"? 

Το ζήτημα της πιθανής ανάρρωσης ασθενών με εγκεφαλική βλάβη, απασχόλησε επίσης τον Dr David Hill, Βρετανό αναισθησιολόγο και λέκτορα στο Cambridge.
Ο Dr Hill παρατήρησε:  
«Θα πρέπει να τονισθεί, πρώτον, ότι κάποιες λειτουργίες, ή τουλάχιστον κάποια δραστηριότητα στον εγκέφαλο, ακόμη συνεχίζονται και δεύτερον, ότι ο μόνος σκοπός που δηλώνεται ένας ασθενής νεκρός, αντί για "πλησίον του θανάτου", είναι η απόκτηση βιώσιμων οργάνων για μεταμόσχευση. 
Η χρήση αυτών των κριτηρίων δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να ερμηνευθεί ως όφελος για τον ασθενή που βρίσκεται αντιμέτωπος με τον θάνατο, αλλά μόνον (αντίθετα με τις Ιπποκρατικές αρχές) ως πιθανό όφελος για τον παραλήπτη των οργάνων αυτού του ασθενούς». 
«Δεν γίνεται γενικά αντιληπτό», είπε: «ότι η μηχανική υποστήριξη δεν αποσύρεται πριν ληφθούν τα όργανα, ούτε ότι χρειάζεται κάποια μορφή αναισθησίας στην οποία υποβάλλεται ο δότης κατά τη διάρκεια της εγχείρησης. 
Όσο όμως αυξάνεται η γνώση των διαδικασιών», επεσήμανε, «τόσο η άρνηση των συγγενών για αφαίρεση οργάνων αυξάνεται, όπως για παράδειγμα στη Βρετανία, όπου το ποσοστό άρνησης αυξήθηκε από 30% που ήταν το 1992, σε 44% το 2004». 
Μάλιστα ο Dr Hill ανέφερε ότι στο Ηνωμένο Βασίλειο, υπάρχει αυξανόμενη πίεση των πολιτών να υπογράψουν και να έχουν πάντα μαζί τους κάρτες δωρητών, που εξουσιοδοτούν τους γιατρούς να χρησιμοποιήσουν τα ζωτικά τους όργανα. 

ΟΣΟΙ ΛΟΙΠOΝ TO ΣΚΕΦΤΕΣΤΕ ΝΑ ΓΙΝΕΤΑΙ ΔΩΡΗΤΕΣ ΜΕΤΑ "ΘΑΝΑΤΟ" ΣΚΕΦΤΗΤΕ ΤΟ ΞΑΝΑ ΚΑΙ ΔΕΣΤΕ ΚΑΙ ΑΥΤΟ: 

Η φωτογραφία είναι της Κριστίν Νικόλ η οποία ανένηψε από εγκεφαλικό θάνατο. 

πηγη