Σήμερα στο σχολείο έπρεπε να καλύψω το κενό ενός συναδέλφου που έλειπε. Έμεινα λοιπόν στην τάξη και πρότεινα στους μαθητές μου να παίξουμε ένα παιχνίδι. Τους ζήτησα να φανταστούν πως είμαστε κάτοικοι της Σμύρνης και μαθαίνουμε ότι αύριο θα κάψουν οι Τούρκοι τα πάντα και θα μας αναγκάσουν να φύγουμε από τα σπίτια μας. Σκεφτείτε, λοιπόν, είπα στα παιδιά μου, ένα μόνο αντικείμενο που θα παίρνατε για πάντα μαζί σας από το σπίτι σας και γράψτε το με το όνομά σας σε ένα χαρτί..
Γεμίσαμε λοιπόν ένα κουτί με 22 χαρτάκια. Στη συνέχεια τους είπα ότι οι αρχαίοι φιλόσοφοι έλεγαν πως είμαστε ο,τι είναι και οι επιθυμίες – ανάγκες μας. Άρα ο,τι γράψατε στο χαρτί αυτό είστε. Κοιτάχτηκαν μεταξύ τους αιφνιδιασμένα. Χώρισα, λοιπόν, τρεις ομάδες και τις έγραψα στον πινάκα. Στην πρώτη τα υλικά. Αν έχετε γράψει αντικείμενα για να πάρετε μαζί σας από το σπίτι που θα χάσετε για πάντα σκεφτείτε, τους είπα, πως όταν πεθαίνουμε δε μας χρησιμεύουν σε τίποτα. Άρα είμαστε ένα τίποτα. Στη δεύτερη ομάδα έβαλα μία σημαία και αντικείμενα εθνικά και όσοι τα προτίμησαν είναι γνήσιοι Έλληνες και στην τρίτη Σταυρό και εικόνες Αγίων και άρα επιλογή χριστιανών. Τα παιδιά ανήσυχά μου ζήτησαν να ξαναπάρουν πίσω τα χαρτάκια για να συμπληρώσουν κάτι. Ναι αγαπητοί μου. Άρχισαν να καταλαβαίνουν τη λάθος επιλογή..Αφού αρνήθηκα με γλυκό τρόπο να δώσω πίσω τα χαρτάκια, τους υπενθύμισα πως….
ο οδοντίατρος μπορεί να μας πονέσει αλλά φροντίζει τα δοντιά μας. Έτσι και η δασκάλα τους μπορεί να τους πονέσει με αυτό το παιχνίδι, μα ο δρόμος που θα μας οδηγήσει στο να βρουμε ποιοί είμαστε και να διορθωθούμε οπού χρειάζεται, είναι δύσκολος. Τα μικρά μου αγγελούδια το δέχτηκαν και συνέχισαν. Διάβαζα μεγαλόφωνα τι έγραψε κάθε παιδί ονομαστικά και ένα-ένα σηκωνόταν και μόνο του έγραφε στον πινάκα σε ποιά ομάδα άνηκε..
Στο τέλος, λοιπόν, διαπιστώσαμε ότι από τους 22 μόνο 7 έγραψαν ότι θα έπαιρναν ένα αντικείμενο ελληνικό η χριστιανικό. Και η μικρή Έλλη σήκωσε το χέρι της και μου είπε. Καλά λέει ο μπαμπάς μου κύρια ότι είμαστε μέσα στην κρίση γιατί είμαστε υπερκαταναλωτές. Χαμογέλασα απλά και κυρίως ανακουφίστηκα που είχαμε φτάσει στην αυτογνωσία. Μου ζήτησαν να το ξαναπαίξουμε αυτό το παιχνίδι και αφού τα κυτταξα τρυφερά τους είπα: αυτή ήταν μία πρόβα. Αν πότε αυτό συμβεί στην πραγματικότητα εσείς θα είστε έτοιμοι για το σωστό, γιατί θα ξέρετε ποιοί είστε Έλληνες..
Οδηγήστε τα παιδιά μας στο δρόμο της αυτογνωσίας. Είναι το κλειδί για την αναγέννηση της Ελλάδος.
Στο τέλος, λοιπόν, διαπιστώσαμε ότι από τους 22 μόνο 7 έγραψαν ότι θα έπαιρναν ένα αντικείμενο ελληνικό η χριστιανικό. Και η μικρή Έλλη σήκωσε το χέρι της και μου είπε. Καλά λέει ο μπαμπάς μου κύρια ότι είμαστε μέσα στην κρίση γιατί είμαστε υπερκαταναλωτές. Χαμογέλασα απλά και κυρίως ανακουφίστηκα που είχαμε φτάσει στην αυτογνωσία. Μου ζήτησαν να το ξαναπαίξουμε αυτό το παιχνίδι και αφού τα κυτταξα τρυφερά τους είπα: αυτή ήταν μία πρόβα. Αν πότε αυτό συμβεί στην πραγματικότητα εσείς θα είστε έτοιμοι για το σωστό, γιατί θα ξέρετε ποιοί είστε Έλληνες..
Οδηγήστε τα παιδιά μας στο δρόμο της αυτογνωσίας. Είναι το κλειδί για την αναγέννηση της Ελλάδος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου