Οι αρχαίοι Έλληνες έλεγαν τη γνωστή ρήση «πας μη Έλλην Βάρβαρος» και ο Ισοκράτης υποστήριζε ότι οι Έλληνες πρέπει να άρχουν των βαρβάρων κι όχι να άρχονται από αυτούς. Η δε θεώρηση της βαρβαρότητας γινόταν τόσο από απόψεως εθνοφυλετικής και πολιτισμικής όσο και από απόψεως πολιτικής ιδιοσυγκρασίας και συμπεριφοράς. Η θεώρηση αυτή επεκτεινόμενη αφορούσε επιπλέον εκείνους τους Έλληνες που πρόδιδαν τη Φυλή τους. Και ενώ οι Έλληνες δεν δεχόντουσαν ποτέ να διοικούνται από βαρβάρους, φτάσαμε στο ψοφοδεές παρόντα χρόνο να θέτουμε το έθνος μας ολάκερο στη διάθεση και τη δούλεψη και των δύο όψεων του ανθελληνισμού.
Ο επίδοξος ξένος εισβολέας δεν εξέλειπε ποτέ. Αλλά αυτόν τον έχουμε σιμά στα σύνορά μας αφού δεν έχουμε ακόμη καταφέρει να τον αποβάλουμε από την ολότελα δική μας αυλή που έως τώρα πατεί. Τον ξέρουμε τον Τούρκο και γνωρίζουμε καλά τα άλλα μορφώματα που αυτός ελέγχει. Υπεύθυνη είναι η έλλειψη επιθυμίας και αποφασιστικότητας να καταστήσουμε εμείς οι ίδιοι τον εαυτό μας πρώτο και δυνατό έθνος. Είναι όμως η ίδια έλλειψη επιθυμίας και αποφασιστικότητας που μας σέρνει ως φτηνά δουλικά στην επαιτεία απέναντι στον εμπνευστή όλων των ειδών ανθελληνισμού, στον διεθνιστικό νεοταξισμό. Είναι η δική μας οπισθοχώρηση και η έλλειψη εθνικού στόχου που μας μετέτρεψε ίσαμε τώρα σε υποπόδιο αυτών που μάθανε τι σημαίνει πολιτισμός όταν οι δικοί μας πατέρες τον δημιουργούσαν και τον απλώνανε στον κόσμο.
Όμως όταν κάποιος υπολείπεται έναντι του διπλανού του σε αξία, τότε αυτός είτε προσπαθεί να μειώσει τον ανώτερό του είτε να τοποθετήσει δίπλα του κάποιον δικό του άνθρωπο είτε να τον καταστρέψει με ευθεία προσβολή. Είναι ακριβώς η ίδια άθλια στρατηγική που εφαρμόζεται και στις διακρατικές υποθέσεις. Όταν όμως το έθνος σου υποβιβάζεται από τον περίγυρό του με μειωτικές και πλαστές αναφορές, είναι αδιανόητο να προστρέχεις στη βοήθεια ή έστω στη συμμαχία αυτού που σε υποβλέπει. Και όταν δέχεσαι διαρκείς προσβολές της εθνικής σου κυριαρχίας, δεν δέχεσαι την υποβοήθηση των βλέψεων του Βαρβάρου. Κι όμως σήμερα το άλλοτε κυρίαρχο Έθνος των Ελλήνων δέχεται τους εμπτυσμούς των «συμμαχικών» βαρβάρων και τους ραβδισμούς των γειτονικών βαρβάρων άνευ αντιδράσεως.
Όμως η απάντηση του γονατίσματος της Φυλής μας είναι ότι έως σήμερα έχει ανεχθεί το γρήγορο κατέβασμα όλων των κλιμάκων του ανθελληνισμού. Και το έσχατο σημείο της κατρακύλας είναι η παράδοση της εξουσίας στους εσωτερικούς βάρβαρους, στους επονομαζόμενους και ως γραικύλους πολιτικάντηδες. Είναι αυτοί οι Έλληνες που διαθέτουν ελληνική λαλιά μα ξένη καρδιά και μικρή ψυχή. Είναι αυτοί που ο λαός προσδιόριζε κι ως βαρβαρίζοντες ή Εφιάλτες. Κενόδοξα παράσιτα που ανοίγουν μυστικούς διαδρόμους και περάσματα για να μπουν οι εχθροί. Κάποιοι μάλιστα από αυτούς τους εχθρούς οικειοποιήθηκαν ελληνική ταυτότητα και ανέβηκαν στο ηγετικό βάθρο δίχως καν να είναι Έλληνες στο Αίμα. Αλλά ο Έλληνας είναι εκείνος που διαθέτει ελληνικό και το Αίμα και το Ήθος.
Οι ντόπιοι και οι διεθνείς ανθέλληνες καίγονται σήμερα να κρατήσουν τον Έλληνα υπόδουλο του κακού του εαυτού και αποξενωμένο από το ελληνικό ήθος. Μας θέλουν βαθιά χωμένους σ’ έναν καθημερινό λαβύρινθο δίχως ορατή έξοδο σωτηρίας. Δίχως πρωτίστως εθνική αυτογνωσία και προσανατολισμό. Μια καταναλωτική αγέλη που εκβιάζεται από την αυξομείωση της ύλης προκειμένου να μπει μονάχη στο ζυγό. Αλλά στην περίπτωση αυτή σε τι διαφέρουμε από τους Βαρβάρους αν αποδεχτούμε τον τρόπο ζωής αυτών ως τάχα δικό μας και αναγκαίο; Γιατί η ζωή του Βάρβαρου είναι ακριβώς αυτή. Είναι η υιοθέτηση ή η κλοπή ενός ξένου πολιτισμού, ο ισοσκελισμός στη ζυγαριά της καθημερινότητας ελευθερίας και ειρηνικής υποτέλειας, ο υποσκελισμός του πατριωτισμού από την λαθραία εξουσία, η στρατιωτική βία και γενοκτονία σε βάρος ελεύθερων εθνών και Δικαίου.
Η πολιτισμική υπεροχή και η βαρβαρότητα έχουν αναμετρηθεί και σε ένα ακόμη πεδίο. Ο υπερέχων Ελληνισμός όσες φορές δημιούργησε αυτοκρατορίες και κοσμοκρατορίες και κάθε φορά που ήρθε σε επαφή με άλλους λαούς, μετέφερε στους τόπους εκείνους πρόοδο, ασφάλεια και πολιτισμικό φως. Σκόρπιζε θετικές εντυπώσεις και σεβασμό αιώνιο. Και όσες φορές ο γυρολόγος τύραννος αποφάσιζε να εξέλθει των συνόρων του που διαρκώς μετέβαλλε, ακολουθούσε τις γνώριμές του ασχολίες προσπαθώντας να ακολουθήσει την ίδια γεωγραφική πορεία που προηγουμένως είχε ακολουθήσει το Έθνος μας. Την προσκόλληση σε ξένες κοινωνίες, τον έλεγχο της οικονομικής ζωής των ελευθέρων εθνών και την πρόκληση συγκρούσεων εσωτερικών και εξωτερικών.
Γνωρίζουμε πολύ καλά την δράση της παγκόσμιας εξουσιαστικής συμμορίας και το βαθμό που επηρεάζει εκείνη ορισμένα από τα χθεσινά αγριογούρουνα κατά Περικλή Γιαννόπουλο. Κάποιους λαούς δηλαδή που στάθηκαν στα πόδια με ελληνική διδαχή και καθοδήγηση. Όπως γνωρίζουμε την συνεργασία των «πολιτισμένων» βαρβάρων με τους κοντινούς μας βαρβάρους. Όμως εκείνο που πρέπει πρωτίστως να κάνουμε είναι να διώξουμε τα ελληνόφωνα φαντάσματα της ζωής μας και να φέρουμε στην κεφαλή της Ελλάδος τον Εθνικοκοινωνισμό που θα εργαστεί μονάχα για τον προκοπή του ελληνικού λαού και την εθνική μας υπεροχή απέναντι στους μισερούς ανθέλληνες.
ΣΠΥΡΙΔΩΝ ΚΑΡΑΧΑΛΙΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου