Γράφει ό κουμπάρος του στρατηγός Ιωάννης Μακρυγιάννης στα απομνημονεύματα του γιά τό θάνατο του πατριδοκάπηλου Κωλέττη:

    «Τότε έβγαλαν καί το σώμα τοϋ Κωλέττη άλιωτο άπό τήν τάφο του. Άφου αρρώστησε ό γκενεράλ Κωλέττης και φώναζε νύχτα καί ήμερα και βάβιξε καί γκάριξε καί βγήκε ή ψυχή του, κοντά σέ τρία χρόνια θέλησαν οί συγγενείς να τον ξεχώσουν,.καί τον βγάνουν καθώς τον θάψαν…
Μόνο τά μάτια του ήταν βουλιασμένα… οτι έβλεπαν τίς πράξεις όπούκανε δια τήν πατρίδα και θρησκεία του και τόσους άδικους φόνους αγωνιστών… και πό¬σες μεΐναν χήρες κι ορφανά (εξαιτίας του)… Ό Κωλέττης είχε συνάξει όλους τούς κακούργους τής κοινωνίας άπ’ ούλες τίς τάξεις καί τους βοήθαγε μέ τά πλούτη τής πατρίδας καί μέ τις θέσες. Καί ξεμάκρυνε καί κατάτρεξε όλους τους τίμιους ανθρώπους».


πηγη