Στὴν ἀντίπερα ὄχθη φωνασκεῖ ἡ κοσμοπολίτικη καὶ εἰρηνιστικὴ ἀριστερά, ἡ ὁποία ἐλπίζει ὅτι ἡ ἔκλειψη τῶν ἐθνῶν θὰ φέρη τὴν μόνιμη εἰρήνη.
Τὸ λογικὸ σφάλμα εἶναι προφανές: πόλεμοι γίνονταν καὶ πρὸ τῆς δημιουργίας τῶν ἐθνῶν καὶ καμμία στατιστικὴ δὲν στηρίζει τὴν θέση ὅτι ἡ ἐμφάνιση τοῦ ἐθνικισμοῦ πολλαπλασίασε τοὺς πολέμους.
Πρὶν λίγα χρόνια ἀκόμη ἡ ἀνθρωπότητα βρισκόταν στὸ χεῖλος τῆς πυρηνικῆς καταστροφῆς, ὄχι ἐξαιτίας ἀχαλίνωτων ἐθνικισμῶν, ἀλλὰ λόγῳ τοῦ ἀνταγωνισμοῦ δύο στρατοπέδων, ποὺ καὶ τὰ δύο τους ἐπικαλοῦντο οἰκουμενικὲς ἰδεολογίες.
Βεβαίως οἱ ἐθνικὲς συγκρούσεις ξαναέγιναν ἐπίκαιρες.
Ὅμως ἀποτελεῖ ὀπτικὴ ἀπάτη νὰ θεωρῇ κανεὶς τὴν πηγὴ ἀναταραχῆς, ἡ ὁποία εἶναι αὐτὴ τὴν στιγμὴ ἐνεργός, ὡς τὴν μοναδική, ἢ ὡς τὴν τελευταία. Ὅπως μέχρι σήμερα ἔγιναν συχνότατα πόλεμοι, ἔτσι τίποτα δὲν ἀποκλείει τοὺς πολέμους στοὺς κόλπους μιᾶς ἑνιαίας ἀνθρωπότητας, μετὰ ἀπὸ μία ὑποθετικὴ κατάργηση τῶν ἐθνῶν. Π.Κονδύλης «Ἀπὸ τὸν 20ο ΣΤΟΝ 21ο αἰῶνα, τομὲς στὴν πλανητικὴ πολιτικὴ περὶ τὸ 2000»
(σελ94)
ἀπὸ Ὄθωνα Δρακᾶτο
ΠΗΓΗ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου