ΠΕΡΙ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΙΑΣ Ο ΛΟΓΟΣ...

Γράφει ο  Ιωάννης  Αυξεντίου.

O Aldo Moro

Το φαινόμενο της τρομοκρατίας πρέπει να εξετάζεται και να ερμηνεύεται ανάλογα με την ιστορική περίοδο, την ιδιομορφία της χώρας στην οποία εμφανίζεται, αλλά και τις γεωπολιτικές συνθήκες που επικρατούν σε εκείνη την δεδομένη στιγμή. Σε αυτό το άρθρο και σε συνέχεια προηγούμενου άρθρου του Θεόδοτου (βλ. εδώ) θέλουμε να παρουσιάσουμε και να αναλύσουμε ποιοι είναι τρόποι με τους οποίους στην εποχή μας δημιουργείται αυτό το φαινόμενο, παγκοσμίως αλλά και στην Ελλάδα. Πρώτα από όλα πρέπει να τονιστεί ότι πολύ σπάνια οι τρομοκρατικές οργανώσεις ξεφεύγουν από τον έλεγχο των μυστικών υπηρεσιών , ιδιαίτερα εκείνων των κρατών που έχουν ιδιαίτερη παράδοση σε αυτόν τον τομέα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι αυτό που συνέβη με τις Ερυθρές Ταξιαρχίες (Brigate Rosse) στην Ιταλία: Όπως προκύπτει από τα δικαστικά έγγραφα η ισραηλινή Μοσάντ είχε έλθει σε επαφή με έναν από τους αρχηγούς των Ερυθρών Ταξιαρχιών, λέγοντας του ότι: «Αν θέλετε μπορούμε να σας βοηθήσουμε διότι η ύπαρξη σας μας βολεύει, μας εξυπηρετεί.» (Για μία εμπεριστατωμένη ανάλυση του συμβάντος εδώ και εδώ ). Ανεξάρτητα από το εάν οι Ερυθρές ταξιαρχίες δέχτηκαν ή όχι αυτή την βοήθεια, το κρίσιμο στην όλη ιστορία είναι ότι οι υπηρεσίες του Ισραήλ και άρα της Αμερικής γνώριζαν πολύ καλά ποια ήταν τα μέλη των ερυθρών ταξιαρχιών και τα άφηναν ανενόχλητα να δρουν για όσο καιρό τους  βόλευε. Αυτή λοιπόν είναι η πρώτη μορφή τρομοκρατίας, όταν δηλαδή μία μυστική υπηρεσία γνωρίζει τα μέλη της τρομοκρατικής οργάνωσης και τα αφήνει να δρουν επειδή εξυπηρετούν τα γεωπολιτικά της σχέδια και επίσης, γνωρίζοντας τα μπορεί να τα εκβιάζει και να τα κατευθύνει. 

 Η δεύτερη μορφή τρομοκρατίας είναι η πιο συνηθισμένη  αλλά και η πιο ριψοκίνδυνη για τις κυβερνήσεις: Επαγγελματίες πράκτορες, δηλαδή «007» παριστάνουν τους αντάρτες πόλεων βάζοντας βόμβες  κατά παραγγελία των υπηρεσιών τους  για να δημιουργήσουν  το επιζητούμενο  κλίμα φόβου ή για να δικαιολογήσουν κατασταλτικά μέτρα. Αν και είναι ριψοκίνδυνη μέθοδος όπως είπαμε, διότι αν κάτι πάει στραβά η κυβέρνηση του  κράτους θα βρεθεί εκτεθειμένη, εν τούτοις έχει εφαρμοστεί πολλές φορές ιδιαίτερα κατά την περίοδο του ψυχρού πολέμου.

Και τώρα ερχόμαστε σε εκείνο τον τρόπο δημιουργίας τρομοκρατικών οργανώσεων για τον οποίο ουσιαστικά γράφουμε αυτό το άρθρο, έτσι ώστε να κατανοηθεί κάτι που λίγο ακούγεται στην Ελλάδα:  Ο καλύτερος τρόπος δημιουργίας τέτοιων οργανώσεων για μία μυστική υπηρεσία ''υψηλής στάθμης'', είναι η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΚΑΤΑΛΛΗΛΟΥ ΚΛΙΜΑΤΟΣ. Αυτές οι υπηρεσίες προκαλούν μέσα σε συγκεκριμένα περιβάλλοντα(αντιεξουσιαστικών, αριστερίστικων αλλά και ακροδεξιών κύκλων) το κατάλληλο ψυχολογικό  και  νοητικό κλίμα που θα διεγείρει τα πάθη αυτών των ατόμων. Αργά ή γρήγορα είναι σίγουρο ότι κάποιοι θα ''τσιμπήσουν '' και  από την θεωρητική δράση θα μετακινηθούν στην ενεργή τρομοκρατική δράση. Για να γίνει πιο κατανοητό τι εννοούμε με την φράση «δημιουργία κλίματος», ας δώσουμε ως απλό παράδειγμα αυτά που έγιναν τον Δεκέμβριο του 2008 και οδήγησαν στο κάψιμο της Αθήνας. Ήταν μία αριστοτεχνική κατασκευή ''κλίματος'', κατασκευή  μιας ''περιρρέουσας ατμόσφαιρας''. Κάπως έτσι λοιπόν γίνεται και με την δημιουργία των  τρομοκρατικών οργανώσεων που αποτελούνται από νέους ή λιγότερο νέους ανθρώπους. 

                                                                                                                                  

Αθήνα 2008: Μολότωφ πάρτυ αριστερών, λαθρό και πρακτόρων

Και τέλος ερχόμαστε στην τελευταία περίπτωση των εντελώς ανεξάρτητων τρομοκρατικών οργανώσεων, οι οποίες οφείλουν την ύπαρξη τους στην ψυχολογική ιδιαιτερότητα των μελών τους, κάτι που στην Ελλάδα δεν πρέπει να θεωρείται σπάνιο μια που για διάφορους λόγους, που δεν είναι του παρόντος να αναλύσουμε , στην χώρα μας τα άτομα με ανισσόροπο χαρακτήρα και μεγάλο μίσος δεν είναι λίγα, ιδιαιτέρα στους αριστερόστροφους χώρους. Η παρανοϊκή ψυχοσύνθεση αυτών των ατόμων φαίνεται και από το γεγονός ότι πιστεύουν ότι κάνοντας μερικά κτυπήματα  το  χρόνο  θα …«ρίξουν το σύστημα».

Μία επισήμανση όσον αφορά  τις Μυστικές υπηρεσίες: Παλαιότερα αυτού του είδους οι υπηρεσίες ήταν αποκλειστικό προνόμιο των συγκροτημένων κρατών. Σήμερα όμως εκτός από τις επίσημες κρατικές υπηρεσίες, υπάρχουν δίκτυα πρακτόρων οι οποίοι δεν εργάζονται για κράτη αλλά για υπερεθνικά λόμπι και ομάδες ατόμων με τεράστια οικονομική δύναμη.

Τελειώνουμε με λίγη ιστορία όσον αφορά την γένεση του τρομοκρατικού φαινομένου: Ίσως η πρώτη φορά που χρησιμοποιείται η τρομοκρατική πρακτική  ήταν από τους Ιουδαίους Σικάριους που προέρχονταν από την θρησκευτική ομάδα των Ζηλωτών και έδρασαν στην Ρωμαϊκή αυτοκρατορία. Αυτοί έχοντας  μία «sica», δηλαδή ένα κοντό καμπυλωτό σπαθί, κυκλοφορούσαν  ανάμεσα  στο πλήθος απαρατήρητοι και ξαφνικά κτυπούσαν τον στόχο τους. Τώρα όσον αφορά την προέλευση του όρου τρομοκρατία αλλά και την εφαρμογή αυτής της μεθόδου στην σύγχρονη ιστορία πρέπει να ανατρέξουμε στην περίοδο της Γαλλικής επανάστασης όταν οι αστοί ''δημοκράτες'' εφάρμοσαν τον «Μέγα Τρόμο». Στην συνέχεια, τρομοκρατικές οργανώσεις εμφανίζονται στην Ρωσία το 1850 αποτελούμενες από ιουδαίους αναρχικούς.

 Συμπέρασμα: Η τρομοκρατία είναι γέννημα θρέμμα του αστικού-καπιταλιστικού συστήματος αλλά και  της  αριστερής  ιδεολογίας. Και τα δύο αυτά ρεύματα είναι παράγωγα του εβραϊκού γνωστικισμού.

ΠΗΓΗ