Αστυνομία Σκέψης ή αλλιώς πως λειτουργεί το ιδεολογικό λιντσάρισμα από την αριστερά.

Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν καταλάβει, με ένα ιδιότυπο τρόπο, οι αριστεροί επαγγελματίες προβοκάτορες, δημιουργώντας μία αστυνομία σκέψης, που προβαίνει με διαδικτυακό λιντσάρισμα, σε όποιον διαφωνεί, με τις ιδέες και τις πρακτικές της εξτρεμιστικής ακροαριστεράς. Με ένα αξιοθαύμαστο δίκτυο, που εντάσσονται αναρχικοί, παρακρατικοί, κουκουλοφόροι, ακροαριστεροί, με πολλαπλά ψεύτικα προφίλ σε facebook και twitter, παρακολουθεί συστηματικά, πολυπληθή προφίλ ατόμων με διεισδυτικότητα σε ομάδες με παρόμοιες απόψεις ή με εμφανή την ικανότητα της πειθούς δια του γραπτού λόγου ή των τεκμηρίων – επιχειρημάτων.

Αυτοί οι ιδιότυποι ιντερνετικοί χαφιέδες,  μόλις παρατηρήσουν κάτι που μπορεί να διαμορφώσει την κοινή γνώμη, αντίθετα από τα πιστεύω, τις πρακτικές και τα συμφέροντα τους ή μπορούν να χρησιμοποιήσουν το δημοσίευμα προβοκατόρικα, εναντίον του ατόμου ή της ομάδας που εκπροσωπεί, το προωθούν σε blog και site, που ανήκουν στο δίκτυο, έτσι ώστε να το «διανείμουν» με ταχύτητα στα προφίλ των οπαδών τους. Η πυραμιδική διανομή, λειτουργεί αποτελεσματικά και η διοχέτευση της προπαγάνδας, όπου ένα προφίλ με πρόσβαση σε μαζικούς χώρους, αναρτά την «είδηση» και άμεσα ένας συγκεκριμένος αριθμός οπαδών-εντεταλμένων προπαγανδιστών την προωθεί σε αντίστοιχο ή μεγαλύτερο αριθμό ακολούθων και πάει λέγοντας. Μέσα σε ελάχιστο χρόνο η διασπορά της «είδησης» έχει επιτευχθεί από μία καλολαδωμένη μηχανή προπαγάνδας, που προωθεί και προτρέπει  σε λεκτικούς τραμπουκισμούς και βία η οποία συχνά καταλήγει σε απειλές κατά ζωής.

Trolls της ακροαριστεράς, αηδιαστικοί δειλοί κουκουλοφόροι, που πολιορκούν την αισθητική, τον πολιτισμό μας και καταστρέφουν τη δυνατότητα επικοινωνίας μέσω της συζήτησης. Άτομα που εξαπολύουν δριμύτατες επιθέσεις και κυνηγούν αδυσώπητα, αυτούς με τους οποίους διαφωνούν. Υποστηρικτές  σε αυτή την επιθετική τάση είναι τα ίδια τα κόμματα που τους υποθάλπουν και συχνά τους προμηθεύουν με τις διευθύνσεις και τα τηλέφωνα  των θυμάτων τους. Οι κλιμακούμενες διαδικτυακές επιθέσεις τροφοδοτούν τους άρρωστα φανατισμένους και πολλές φορές καταλήγουν με ευθείες απειλές στην πραγματική ζωή. Όταν δε αυτοί οι ίδιοι δίνουν λόγο στη δικαιοσύνη και στη δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος, ομολογούν ότι ήταν ένα παιγνίδι για αυτούς. Ένα παιγνίδι εξουσίας πάνω στο διωκόμενο.  Αυτές οι τρεις λέξεις λένε τόσα πολλά για την κουλτούρα των ψεύτικων προφίλ και την εκστρατεία κακοποίησης που έχει ενεργοποιηθεί από το διαδίκτυο και έχει διαρρεύσει στον πραγματικό κόσμο, δημιουργώντας αλληλεπιδράσεις στη ζωή των θυμάτων.

Λίγοι όσοι αντιστέκονται σε αυτή την οργανωμένη εφόρμηση φίμωσης η οποία επιχειρείται κυρίως από trolls και ψεύτικα προφίλ. Όποιος διαφωνεί, με τις ακραίες πράξεις και ιδέες τους είναι αποδιοπομπαίος τράγος και καθίσταται στόχος. Ιδιότυποι τραμπούκοι αναλαμβάνουν τον εκφοβισμό, όχι μόνο αυτών που αποτυπώνουν τις απόψεις τους, αλλά και αυτών που συμφωνούν με τα σχόλια τους ή εκφράζονται ακόμα και με μία απλή κίνηση επιβράβευσης. Αν τύχει δε και οι απόψεις έχουν μεγάλη απήχηση, ξεκινάει η κατασυκοφάντηση του φορέα της στοχευμένης ανάρτησης. Με αυτό τον τρόπο διαμορφώνεται η κοινή γνώμη, η οποία μη διαθέτοντας αναλυτική σκέψη και διάθεση για να προβεί σε περίπλοκες διαδικασίες, στρέφεται κατά του στόχου. Οργανωμένο «έγκλημα» και τυπικό διαδικτυακό bullying απέναντι στη λογική και την ηθική.

Το Διαδίκτυο μπορεί να επιτρέψει στους ανθρώπους να αποστασιοποιηθούν από την επίδραση των λέξεων τους και δίνει τη δυνατότητα σε αυτούς που οργανωμένα τους χρησιμοποιούν να τους εξωθήσουν σε πράξεις που δεν θα φανταζόντουσαν. Περίτρανο παράδειγμα αποτελούν τα εκτεταμένα επεισόδια το Δεκέμβριο του 2008 που ήταν οργανωμένα και σχεδιασμένα μέσα από τα κέντρα κοινωνικής δικτύωσης. Χρήστες των μέσων που σταδιακά και οργανωμένα γνωρίστηκαν μεταξύ τους αντάλλαξαν κινητά και οργανώθηκαν στη πραγματική ζωή με τον ίδιο τρόπο που γίνεται η πυραμιδική οργάνωση μέσα στο διαδίκτυο. Οι οργανωμένες επιθέσεις της ψηφιακής πραγματικότητας μεταφέρθηκαν στη πραγματική ζωή. Η γενιά των video,  internet interaction και virtual reality games, που είναι εθισμένη στη βία και έχουν εξοικειωθεί  με φόνους, πλιάτσικο, αίμα, εκτεταμένες ζημιές και την πρόκληση χάους μετέφεραν την εικονική πραγματικότητα στη καθημερινή ζωή μας.

Είναι επιβεβλημένο πλέον, η δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος και κυρίως η πολιτεία, να πάρει πάρα πολύ σοβαρά την αναδυόμενη απειλή και να την αντιμετωπίσει σοβαρά πατάσσοντας την, μέσα από τους φορείς της με αυστηρό νομικό πλαίσιο και επιπτώσεις που να κάνουν τους θύτες να τρομοκρατούνται και μόνο με την ιδέα. Η διαδικτυακή τρομοκρατία καταπολεμάτε μόνο με διαδικτυακό μαστίγιο και ποινικές επιπτώσεις. Δεν επιτρέπεται στη χώρα που γεννήθηκε η Δημοκρατία, να πεθαίνει η ελεύθερη διακίνηση ιδεών και η προσωπική άποψη, κάτω από τη μπότα της τρομοκρατίας της εξτρεμιστικής αριστεράς και των δορυφόρων της. 

ΠΗΓΗ