Γράφει ὁ Νίκος Χειλαδάκης Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος
Ὅταν ἕνα πλοῖο βουλιάζει, τί κάνουν ὁ καπετάνιος καὶ τὸ πλήρωμα, οἱ ἐπιβάτες, ἀλλὰ καὶ τὰ ποντίκια, τὰ ὁποῖα ὅπως εἶναι γνωστό, «ὅταν τὸ πλοῖο βουλιάζει φρόντισαν ἀπὸ πρὶν καὶ ἔχουν πηδήξει ἔξω γιὰ νὰ σωθοῦν». Ὁ καπετάνιος εἶναι αὐτὸς ποὺ ἔριξε τὸ πλοῖο σὲ ὕφαλο ἀκολουθώντας μία καλὰ προσχεδιασμένη ρότα, τὸ χτύπησε καὶ τὸ πλοῖο ἄρχισε νὰ μπάζει ἐπικίνδυνα. Ἐκεῖνος ὅμως σφυρίζει ἀμέριμνα σὰν νὰ μὴν καταλαβαίνει τί ἔκανε, ἀφοῦ ἄλλωστε ἀκουλούθησε πιστὰ τὴν ρότα ποὺ τοῦ ἔδωσαν. Τὸ πλήρωμα συνεχίζει τὴν βάρδια του σὰν νὰ μὴν συμβαίνει τίποτα καὶ τὸ πλοῖο συνεχίζει νὰ μπάζει νερὰ ἀπὸ τὴν μεγάλη τρύπα ποὺ ἄνοιξε ἡ πρόσκρουσή του στὸν ὕφαλο.
Οἱ ἐπιβάτες, χωρὶς νὰ ἔχουν καταλάβει τίποτα, βρίσκονται οἱ περισσότεροι στὶς καμπίνες τους καὶ κοιμοῦνται τὸν «ὕπνο τοῦ Δικαίου». Κάποιοι ἄλλοι ποὺ ἔχουν ἀϋπνία, σκοτώνουν τὸν χρόνο τους στὸ μπαράκι τοῦ πλοίου. Ξαφνικὰ ποτήρια, τασάκια, μπουκάλια, τραντάζονται, πέφτουν καὶ σπᾶνε κάνοντας μεγάλο θόρυβο. Ὅσοι εἶναι στὶς καμπίνες τοὺς πετάγονται ἀπὸ τὸν ὕπνο τοὺς τρομαγμένοι καὶ τρέχουν ἀλαφιασμένοι ἔξω χωρὶς νὰ...
καταλαβαίνουν τί συμβαίνει. Ἀπὸ κάπου ὁ ἦχος ἀπὸ νερὰ ποὺ μπάζουν ὁρμητικὰ ἀκούγετε ἀνατριχιαστικός.
Τὸ πλοῖο βουλιάζει. Οἱ ἐπιβάτες ἀνυπεράσπιστοι τρέχουν γιὰ νὰ σωθοῦν. Ὁ καπετάνιος ὅμως ἀμέριμνος, ἔχει ἐφαρμόσει πιστὰ τὶς ὁδηγίες ποὺ εἶχε καὶ αἰσθάνεται ἐπιτυχημένος. Ἄλλωστε γιὰ κάθε ἐνδεχόμενο ἔχει ἑτοιμάσει καὶ μία σωσίβια λέμβο γιὰ τὸν ἑαυτό του καὶ γιὰ τοὺς πολὺ ἔμπιστους ἀπὸ τὸ πλήρωμα. Τὸ ἴδιο τὸ πλήρωμα καθησυχάζει τοὺς ἐπιβάτες νὰ μὴν ἀνησυχοῦν γιατί… δὲν συμβαίνει τίποτα.
Ὅλα αὐτὰ θὰ μποροῦσαν νὰ εἶναι μία κακόγουστη φάρσα, ἀλλὰ δυστυχῶς, τὸ πλοῖο αὐτὸ ποὺ βουλιάζει εἶναι ἡ ἴδια ἡ Ἑλλάδα. Εἶναι ἡ χώρα μας. Εἶναι ἡ χώρα ποὺ οἱ καπετάνιοι καὶ τὸ πλήρωμα τὴν ὁδήγησαν σὲ ξέρα καὶ τώρα οἱ ἐπιβάτες ἀνυπεράσπιστοι τρέχουν νὰ σωθοῦν χωρὶς ὅμως νὰ ξέρουν τὸ πὼς θὰ σωθοῦν. Ὅμως τὰ κάθε λογὴς «τρωκτικὰ» φρόντισαν καὶ ἔφυγαν ἀπὸ πρὶν ἔξω, πῆραν καὶ τὶς καταθέσεις τους καὶ τώρα χαμογελοῦν σαρκαστικὰ βλέποντας ἀπὸ ἀπόσταση ἀσφαλείας τὸ καράβι ποὺ μπάταρε.
Ἡ Ἑλλάδα βουλιάζει, ἀλλὰ οἱ ἡγέτες τῆς εἶναι ὑπερήφανοι ποὺ τὴν «ἔσωσαν» γιὰ ἄλλη μία φορά. Τοὺς βλέπετε μὲ τί καμάρι βγαίνουν στὰ δικά τους μεγάλα κανάλια καὶ ὑπερασπίζονται τὸ πῶς μας… ἔριξαν στὴν ξέρα καὶ τὸ πῶς μας… ἔσωσαν προσπαθώντας νὰ μᾶς πνίξουν ; Οὔτε σωστικοὶ λέμβοι, οὔτε πλοῖα τῆς ἀκτοφυλακῆς γιὰ νὰ μαζέψουν ὅσους θὰ προσπαθήσουν νὰ ἐπιζήσουν ἀπὸ τὸν πνιγμό. Ὁ σώζων ἑαυτὸν σωθῆτο. Ὁ καπετάνιος ὅμως ἔκανε τὸ καθῆκον του, ἀλλὰ μία μάννα ἐπιβάτης μὲ τέσσερα παιδιά, φωνάζει καὶ προσπαθεῖ νὰ σώσει τὰ παιδιὰ τῆς χωρὶς κανένας νὰ μπορεῖ νὰ τὴν βοηθήσει. Ποῦ εἶναι ἡ σανίδα σωτηρίας ;
Νάσται εὐτυχισμένοι! Γιὰ ἄλλη μία φορὰ μᾶς «ἔσωσαν»! Τί σημασία ἔχει ποῦ αὔριο δὲν θὰ ἔχετε γάλα γιὰ τὰ παιδιά σας ; Τί σημασία ἔχει ποῦ δὲν θὰ ἔχετε ρεῦμα γιατί δὲν εἴχατε νὰ πληρῶστε τὸν λογαριασμὸ τῆς ΔΕΗ ; Τί σημασία ἔχει ποῦ σὲ λίγο θὰ ψάχνετε στὰ σκουπίδια γιὰ λίγα τρόφιμα; Νὰ εἴχατε γίνει καὶ ἐσεῖς τρωκτικὰ καὶ νὰ εἴχατε φύγει ἔξω πρὶν ἀπὸ τὸ ναυάγιο. Γιὰ ὅσους ἔμειναν, τὸ νερὸ εἶναι παγωμένο καὶ δύσκολα κάποιος θὰ ἐπιζήσει.
Ἄραγε ἔχουμε καταλάβει ὅτι οἱ ἐπιβάτες εἴμαστε ὅλοι ἐμεῖς ; Ἄραγε ἔχουμε καταλάβει τί συμβαίνει ; Ἔχουμε καταλάβει ὅτι τὸ νερὸ ἔρχεται ὁρμητικὸ γιὰ νὰ μᾶς ἀποτελειώσει, γιὰ νὰ μᾶς πνίξει ; Ἡ ἱστορία συχνὰ ἐπαναλαμβάνετε καὶ ὅταν ἐπαναλαμβάνεται τότε ἢ εἶναι φάρσα, ἢ εἶναι μεγάλη τραγωδία. Στὴν περίπτωση μᾶς εἶναι ἡ μεγαλύτερη σύγχρονη τραγωδία μας .
Ὅσο ὅμως καὶ ἂν τὸ ἐπιδιώκουν ὅσο καὶ ἂν μᾶς σπρώχνουν στὸν βυθὸ ἐμεῖς δὲν θὰ πνιγοῦμε γιατί μάθαμε ἀπὸ μικροὶ νὰ κολυμπᾶμε καὶ στὰ βαθειὰ νερά. Ὅλοι αὐτοὶ ὅμως ποὺ μᾶς ἔριξαν στὴν ξέρα καὶ θέλησαν νὰ μᾶς πνίξουν καπετάνιοι, πλήρωμα, ἀλλὰ καὶ τὰ λογὴς λογὴς «τρωκτικά», πιστεύουν σταλήθεια πῶς θὰ γλυτώσουν ;
Ἡ ἱστορία ἐπαναλαμβάνεται καὶ καλὰ θὰ κάνουν, ἂν στὸ μεταξὺ δὲν ἀλληλοφαγωθοῦν μεταξύ τους, νὰ διαβάσουν τί ἔγινε κάποτε στὸ Γουδί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου