Καμμένος και μπουρδουκλωμένος

Η καταιγίδα που ξέσπασε χθες στο κόμμα των Ανεξάρτητων Ελλήνων ομοιάζει σε πάρα πολλά χαρακτηριστικά με το αντίστοιχο φυσικό φαινόμενο.
του Στρατή Μαζίδη
Και πριν την καταιγίδα υπάρχει μια φαινομενική απόλυτη ησυχία, όμως τα σύννεφα μαζεύονται. Αυτό φαίνεται πως συνέβη και με τους Ανεξάρτητους Ελληνες.
Οι ΑΝΕΛ δίχως να μπορώ να το προσδιορίσω μου φαντάζουν ένα βιαστικά στημμένο και
οργανωμένο κόμμα που φαίνεται πως στόχο είχε μέχρι τις 6 του Μάη ενώ για αρκετούς εκ δεξιών προερχόμενους ήταν και η μοναδική πολιτική σωσίβια λέμβος. Μετά άρχισε η κάτω βόλτα. Χάθηκε ο προσανατολισμός; Δεν υπήρξε διαχειριστική ικανότητα του εκλογικού θριάμβου; Πάντως κάτι συνέβη.
Ο κος Καμμένος συνήθιζε να λέει “εμείς είμαστε ένα κίνημα που γεννήθηκε από το facebook”. Και ίσως αυτό να είναι ακριβώς το πρόβλημα. Ότι σε πολλά σημεία φαίνεται να παραμένει κίνημα του facebook και όχι να έχει μετατραπεί σε κόμμα με ότι αυτό συνεπάγεται. Κίνημα που όποιος θέλει μπαίνει με ένα like και αν δεν του αρέσει κάτι στην πορεία κάνει ένα ξε-like ή ακόμη και report.

 Π.χ. η σύμπλευση με το ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί τη μόνη εναλλακτική πρόταση διακυβέρνησης αυτή τη στιγμή για τη χώρα με τους ΑΝΕΛ να αποτελούν και μια δικλείδα ασφαλείας για θέματα που άπτονται της εθνικής ασφάλειας όπως η λαθρομετανάστευση. Επίσης τιτλοφορούνται “ανεξάρτητοι” και όχι πρώην νεοδημοκράτες. Άρα λοιπόν ο ανεξάρτητος θα πρέπει να έχει όλα τα ενδεχόμενα ανοικτά και να μη διακατέχεται από συμπλέγματα. Τι θα κάνουν λοιπόν οι κοι Ζώης και Μαρκόπουλος; Θα γυρίσουν εκεί που ασκούν τη μεγαλύτερη κριτική; Θυμάται ο κος Ζώης τι έλεγε πριν λίγο καιρό σε μια εκπομπή της Ελλης Στάη; Θυμάται ο κος Μαρκόπουλος το status του “γουστάρω να τους τη βγούμε κινηματικά. Είστε;”;.

Όσο για τον κο Μανώλη απλά θυμάμαι την εποχή του Καραμανλή με το παραιτούμαι, ξε-παραιτούμαι, τα βροντάω, τα ξε-βροντάω.
Τώρα το αν πρέπει να οδηγούμαστε σε συμπεράσματα του στυλ “διαλύση” όπως πολλά “ενημερωτικά” μέσα είναι άλλο ζήτημα. Δε διαλύεται ένα κόμμα γιατί φεύγει ένας βουλευτής και δυο πολιτευτές του.
Διαλύεται όμως αν δεν αποκτήσει δικό του στίγμα, ταυτότητα, κανόνες λειτουργίας και στέρεες βάσεις. Αυτό είναι το ερώτημα που θα κληθεί να απαντήσει ο κος Καμμένος μέσα από τις κινήσεις του στο άμεσο μέλλον.
Με το να σηκώνεται να φεύγει από τις συνεδριάσεις, να μιλά για δολάριο δίχως να έχει προηγηθεί μια εσωτερική διεργασία που θα οδηγήσει στη διατύπωση τεκμηριωμένης πρότασης, να στέλνει non-paper ( ; ) και γενικώς να κινείται ωσάν να είναι μόνος του θα αποκτήσει πρόβλημα.
Θα πρέπει να αποφασίσει αν ηγείται ενός κόμματος με βουλευτές, στελέχη και μια Α δομή που θα ξεκαθαρίσει και προσδιορίσει πολλά με όσα + και – αυτό συνεπάγεται ή αν θα παραμένει ο αρχηγός μιας ομάδας, ενός κινήματος και μια σελίδας στο facebook με φανατικούς ακολούθους.
Δε γνωρίζω ποιος είναι σωστός και ποιος λάθος, ένα όμως είναι σίγουρο και οφείλει να προβληματίζει τον κο Καμμένο στο οποίο έχουν δίκιο οι αντιφρονούντες. Πως κανονικά με αυτές τις συνθήκες οι ΑΝΕΛ θα έπρεπε να καλπάζουν δημοσκοπικά (ακόμη και προς την εξουσία) όπως η Χρυσή Αυγή η οποία μονοπωλεί το ενδιαφέρον και όχι να παραμένουν καθηλωμένοι στο 6 – 6,5% του Ιουνίου, από το αρχικό σχεδόν 11% του Μάη…
Κάτι δεν τραβά στην ανηφόρα…

freepen