Οι Θερμοπύλες και οι εφιάλτες της εποχής μας

γράφει ο Δημήτρης Ζαφειρόπουλος

Για να φτάσει ο νυν υπουργός ΠΡΟ.ΠΟ. Νίκος Δένδιας να μιλήσει για το μεταναστευτικό πρόβλημα χρησιμοποιώντας λέξεις όπως εισβολή και συγκρίνοντάς το, ατυχώς με την κάθοδο των Δωριέων, φανταστείτε το πώς έχουν τα πράγματα. Φανταστείτε τι στοιχεία υπάρχουν στις αρμόδιες υπηρεσίες για τον αριθμό των ήδη υπαρχόντων "εισβολέων", νομίμων και παρανόμων αλλά και τί ενδείξεις υπάρχουν για το νούμερο αυτών που θέλουν να περάσουν σύντομα τα σύνορα της Ελλάδας, ειδικά μετά τις εξελίξεις στην Μέση Ανατολή. Εξαιτίας προφανώς αυτών των στοιχείων αποφασίστηκε και η επιχείρηση "Ξένιος Ζευς" στην Αθήνα. Μία σκούπα που πολύ εύστοχα χαρακτηρίσθηκε ως κάτι το "πολύ λίγο, πολύ αργά". Γιατί πράγματι το μεταναστευτικό ζήτημα δεν λύνεται με την μεταφορά μερικών χιλιάδων λαθραίων από την Αθήνα στην περιφέρεια, ούτε με το προσωρινό κρύψιμο των υπολοίπων σε υπόγεια και κατηλειμμένα κτήρια.

Σαν συμπλήρωμα, δε αυτών είχαμε και την ομολογία του Πακιστανού βιαστή στην Πάρο, ενός κτήνους που επιτέθηκε σε μία κοπελίτσα, εκμεταλλευόμενος την φιλοξενία και την παροχή εργασίας που απλόχερα του πρόσφεραν συμπατριώτες μας. Ένα κτήνος που η αστυνομία φρόντισε και να προστατέψει αλλά και να κρύψει τα προσωπικά δεδομένα του. Λες και πρόκειται για κανέναν κακομοίρη που φυλακίστηκε για χρέη προς το ΙΚΑ.

Το ζητούμενο και στις δύο αυτές περιπτώσεις είναι το ότι βρέθηκαν Έλληνες να υπερασπιστούν τόσο τα "δεδομένα" του Πακιστανού βιαστή, όσο και να καταδικάσουν "επί της αρχής" την επιχείρηση σκούπα στην Αθήνα. Η ευρύτερη ελληνική αριστερά, συστημική και αντισυστημική, απέδειξε για μία ακόμη φορά το πόσο κολλημένη είναι στις ιδεοληψίες της αλλά και το πόσο βρίσκεται εκτός της κοινωνικής πραγματικότητας. Η αριστερά κολλημένη στον δικαιωματισμό και στην αλληλεγγύη των λαών, βρίσκεται απέναντι από τους Έλληνες που στερούνται εξαιτίας των μεταναστών, βασικά δικαιώματά τους: αυτά της ζωής, της αξιοπρέπειας, της εργασίας αλλά και των κοινωνικών παροχών που εξανεμίζονται με την κατάσταση που επικρατεί σε νοσοκομεία, σχολεία, φυλακές και άλλες υπηρεσίες.

Οι Έλληνες που βλέπουν από την μία να καταστρέφεται το όποιο επίπεδο ζωής με την γκετοποίηση των περιοχών τους και από την άλλη να απειλείται αυτή η ίδια η ζωή τους καθημερινά από την πάσης φύσεως και μορφής εγκληματικότητα των αλλοδαπών.

Εισβολή λοιπόν έχουμε στην Ελλάδα, όπως τότε, την περίοδο των Περσικών Πολέμων. Μία εισβολή, που όπως και τότε απειλεί την ύπαρξη του λαού μας ως εθνική οντότητα, αλλά και τα ήθη, τις παραδόσεις και την καθημερινότητά μας. Και όπως τότε οι Έλληνες δεν ήταν ενωμένοι καθώς υπήρχαν οι μηδίζοντες αλλά και οι Εφιάλτες, έτσι και σήμερα υπάρχουν αυτοί που θεωρούν χρήσιμη οικονομικά την μετανάστευση ή αισθάνονται ηθικά και ιδεολογικά υποχρεωμένοι να την υπερασπιστούν.

Όπως και τότε, η εισβολή αποσοβήθηκε με πόλεμο έτσι και σήμερα οφείλουμε να αντισταθούμε με ανάλογο τρόπο. Η μετανάστευση δεν σταματά ούτε με νόμους, ούτε με διατάξεις, ούτε με σκούπες που γίνονται για εντυπωσιασμό, ούτε με κέντρα υποδοχής που μετατρέπονται σε γκέτο για τις περιοχές εγκατάστασής τους. Η μετανάστευση μπορεί να σταματήσει με τον φόβο των μεταναστών και την απογοήτευσή τους. Τον φόβο ότι στα σύνορα μπορεί να τους πυροβολήσουν ως εισβολείς ή να τους συλλάβουν και να τους απελάσουν άμεσα. Την απογοήτευση ότι δεν θα πάρουν κανένα δικαίωμα, δεν θα βρουν δουλειά και θα έχουν μία ολόκληρη κοινωνία εναντίον τους. Το θέμα, δε, είναι ότι η ελληνική κοινωνία έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο οργής και απόγνωσης, ώστε πλέον να μην θεωρεί ακραία τέτοια μέσα. Αυτό δεν το έχουν καταλάβει οι αστικές κυβερνήσεις, ούτε η αριστερά. Αντίθετα, το θέλει και το απαιτεί η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων. Και την ιστορία δεν την φτιάχνουν ούτε οι πολιτικές ελίτ που έχουν πεπερασμένο χρόνο μέχρι τις εκλογές, ούτε οι αφιονισμένες μειοψηφίες μιας αεθνικής ιδεολογίας. Την ιστορία στις Θερμοπύλες όπως και αλλού, την φτιάχνουν οι λαοί που θέλουν να ζήσουν.

http://www.elkosmos.gr