Οι ημέρες κυλάνε στο «αφοδευτήριο Ελλάς» (μετά και τις τελευταίες δηλώσεις της Λαγκάρντ –με συγχωρείτε που αποφεύγω να την αποκαλώ κυρία, αλλά αφού δεν είναι, αν την αποκαλέσω έτσι θα προσβάλω την… λέξη), οι τηλεοπτικές συζητήσεις έρχονται και παρέρχονται μέσα στο γενικό μοτίβο του «άλλα λόγια ν’ αγαπιόμαστε», οι δημοσκοπήσεις βγαίνουν αλληλοδιαψευδόμενες η μία πίσω από την άλλη (δεν γνωρίζω αν γίνονται με το σύστημα «δοκείν» ή «λαβούν») και η χώρα κατρακυλά σε μία ακυβερνησία την οποία λίαν συντόμως θα πληρώσει σε πανάκριβο νόμισμα.
Αυτομαστιγόμενοι οι πολίτες ενίοτε παρακολουθούν συζητήσεις πολιτικών, πολιτευτάδων και άλλων πραματευτάδων, οι οποίοι έχουν επιδοθεί σε έναν πόλεμο διάσωσής μας, διαγράφοντας τα παλαιότερα τραγικά τους λάθη, παραλείψεις ή εσκεμμένες ενέργειες, τις πρότερες «φιλότιμες» υπογραφές τους για την καταδυνάστευσή μας και συντονισμένοι σε ένα ντελίριο παραπληροφόρησης μας θέλουν να μας οδηγήσουν ο καθένας στο δικό του απάνεμο λιμάνι, στο δικό του «μαντρί».
Οι συζητήσεις που γίνονται μεταξύ πολιτικών ή μεταξύ πολιτών (απαγορεύεται δια ροπάλου η συζήτηση πολιτικών και πολιτών, αφού υπάρχει η πολύ σοβαρή πιθανότητα να καταρρεύσουν όλα τα πολιτικά επιχειρήματα…) αφορούν τα πάντα ή… σχεδόν τα πάντα. Κι αυτό, αφού γνωρίζουν όλοι πως το πρόβλημα της Ελλάδας δεν είναι οικονομικό, αλλά κυρίως πολιτικό, το οποίο θα καταστεί επιλύσιμο μόνο με αλλαγή ολόκληρου του σημερινού πολιτικού προσωπικού. Και αυτό, ακριβώς το απολύτως ανανεωμένο πολιτικό προσωπικό θα πρέπει να δρα με ένα και μόνο γνώμονα: το εθνικό συμφέρον.
Είναι δηλαδή εχθροί της Ελλάδας όλοι όσοι σήμερα εμπλέκονται στην πολιτική ή πρωταγωνιστούν στην πολιτική σκηνή; Φυσικά όχι. Αλλά, δυστυχώς, δεν είναι ούτε φίλοι. Γιατί, εάν ήταν φίλοι, θα γνώριζαν πως η λύση στο πρόβλημα της χώρας βρίσκεται στην λέξη αυτοκυριαρχία… Ναι, σε αυτήν την λέξη που διέγραψαν με τα μνημόνια, με τα «ναι σε όλα», με τις υπογραφές και τις βαθιές επικύψεις στις πολυεθνικές και στους μεγαλοτραπεζίτες.
Οι πολιτικοί μας είναι αδιάφοροι. Δεν ενδιαφέρονται ούτε για την χώρα, ούτε για εμάς. Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι ο «μπερντές» (το χρήμα). Κι επειδή βρισκόμαστε σε κρίση, αυτοί βρήκαν την ευκαιρία να ωφεληθούν από την κρίση που οι ίδιοι δημιούργησαν. Κι έτσι, ήρθε το Μνημόνιο Ι, έτσι ήρθε και το Μνημόνιο ΙΙ, έτσι θα έρθουν και άλλοι δανεισμοί (όποιος βρει ποιοι παίρνουν τις προμήθειες αυτών των δανείων, θα γίνει ισόβιος πρωθυπουργός…). Έτσι, λοιπόν, η Ελλάδα μπήκε στον «αστερισμό των δανείων» και έκανε την κρίση ευκαιρία για κάθε λαμόγιο του πλανήτη να κερδοσκοπήσει άνετα εις βάρος ενός ολόκληρου λαού.
Η απορία είναι απλή: Αφού θα σωθούμε παίρνοντας νέα δάνεια και ξεπουλώντας την δημόσια και κρατική περιουσία, τότε πώς θα ξεχρεώσουμε τα σημερινά δάνεια αύριο, τη στιγμή που το κράτος δεν θα έχει πόρους δημιουργίας πλούτου; Μην ψάχνετε την απάντηση, γιατί δεν υπάρχει. Θέλουν να μας πάρουν την αγελάδα, να πληρώνουμε το γάλα και επιπλέον να τους χρωστάμε… Μας θέλουν μονίμως υποταγμένους, μονίμως χρεωμένους και επαίτες του… «ανθρωπισμού» τους.
Η αυτοκυριαρχία, η οποία μπορεί να προσφέρει συντομότατα την ανάκαμψη, είναι ο εχθρός των διασωστών μας. Κι αυτό, επειδή η αυτοκυριαρχία θα τους καθήσει στο σκαμνί της εθνικής προδοσίας και θα κριθούν ένοχοι χωρίς κανένα ελαφρυντικό. Οι διασώστες μας, λοιπόν, επιθυμούν να διασώσουν τους εαυτούς τους και όχι την χώρα, όχι τους πολίτες. Επιθυμούν το καθεστώς της αποικιοκρατίας και εαυτούς ως εκπροσώπους των «αφεντικών», παρά την επαναφορά της χώρας σε καθεστώς λειτουργίας του Ελληνικού Συντάγματος.
Για όσο διάστημα δεν γίνει κατορθωτό να υπάρξει η Ελλάδα ως ελεύθερη, ανεξάρτητη και αυτοκυρίαρχη χώρα, τα δεινά που θα συσσωρευθούν θα είναι τόσα που θα χάσουμε τα αίτια και τους πρωταίτιους που οδήγησαν την χώρα στον όλεθρο.
Για όσο διάστημα δεν υπάρξει ικανό Ελληνικό χέρι να οδηγήσει την χώρα έξω από την ανυποληψία που την οδήγησαν ανυπόληπτοι πολιτικοί, η κάθε μέρα που θα έρχεται θα είναι χειρότερη από την προηγούμενη.
Για όσο διάστημα οι Έλληνες δεν κατανοήσουν πως το πρόβλημα δεν προέρχεται από έξω, αλλά υπάρχει, ζει και βασιλεύει μέσα στην ίδια την πατρίδα τους, η χώρα θα καταδικάζεται και θα απαξιώνεται σε καθημερνή βάση και πιθανότατα θα βρεθεί και σε κατάσταση ακόμη και σμίκρυνσής της, προκειμένου να ικανοποιηθούν τα συμφέροντα και οι ονειρώξεις των «φίλων», των «εταίρων», των «συμμάχων» και των… «γειτόνων».
Κωνσταντίνος
ΥΓ: Για να θέσω το όλο θέμα απλά: Εάν δεν κάνουμε κουμάντο στο σπίτι μας, να είμαστε σίγουροι πως θα πληρώνουμε ενοίκιο στους καταπατητές του και ίσως να εξαναγκαστούμε να παραχωρήσουμε μέρος της αυλής του σε κάποιον «άρπαγα» γείτονα…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου