Ότι θέλουν να κρατούν τους Έλληνες κοιμισμένους, δεν είναι κάτι καινούριο! Στο θέατρο που εξελίχθηκε στην Βουλή σε σχέση με την πρόταση μομφής, τολμήθηκε να γίνει νύξη από τον....
υφυπουργό Άμυνας, Αθανάσιο Δαβάκη, στον πάντα υπαρκτό γεωστρατηγικό κίνδυνο της τουρκικής απειλής. Ευθύς κινητοποιήθηκαν οι «φαναριώτες» της Ελλάδας και ο υφυπουργός αναγκάστηκε να ανασκευάζει τις δηλώσεις του. Έτσι η «τουρκική απειλή» ξαναέγινε «ελληνοτουρκική φιλία».
Νωρίτερα είχε ειπωθεί από το μικρόφωνο της Βουλής πως «δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι υπάρχει ενεργός απειλή διατυπωμένη από την γείτονα και δεν υπάρχει επίσης καμία αμφιβολία ότι υπάρχει υπερσυγκέντρωση στρατιωτικών δυνάμεων και στον Έβρο και στα μικρασιατικά παράλια, αλλά και σημαντική αύξηση των στρατιωτικών δαπανών της Τουρκίας» και ότι «ουδείς αμφισβητεί ότι υπάρχει καθημερινή πρακτική, αεροπορική και ναυτική, όσον αφορά παραβιάσεις, επεμβάσεις σε περιπτώσεις έρευνας και διάσωσης από την γείτονα, κάτι που σημαίνει ότι η χώρα μας πρέπει ανά πάσα στιγμή να έχει τα αντίστοιχα και ανάλογα δεδομένα, προκειμένου να μην βρεθεί ελλειπούσα προς αυτήν την πραγματικότητα».
Μάλιστα ο πρώην Πρόεδρος της Βουλής, Απόστολος Κακλαμάνης, επικαλούμενος τα αρχικώς λεχθέντα του Αθανάσιου Δαβάκη δήλωσε ότι «οι σημερινοί νέοι μπορεί να χρειαστεί να πολεμήσουν για την πατρίδα, όπως έκαναν οι πατεράδες και οι παππούδες τους». Ξαφνικά όμως όλοι το ξαναγύρισαν στην ελληνοτουρκική φιλία.
Κάποιος θα παρέμβει ισχυριζόμενος ότι τέτοιου είδους σοβαρά εθνικά θέματα πρέπει να αντιμετωπίζονται με άκρα μυστικότητα. Ορθόν! Εντούτοις, εδώ και χρόνια οι Έλληνες παραμυθιάζονται με την δήθεν «ελληνοτουρκική φιλία» απέναντι σε ένα κράτος που επιβουλεύεται εδάφη του Ελληνισμού και ήδη κατέχει με το «έτσι θέλω» κάποια. Άλλο η συνεννόηση που υπάρχει μεταξύ ανθρώπων. Εξάλλου στα παράλια ζουν ελληνογενείς πληθυσμοί και είναι αυτονόητο να έχουν κοινά με Ελλαδίτες και Κύπριους.
Στην πολιτική υπάρχουν απλά επιδιώξεις και μεγάλα συμφέροντα που προσπαθούν να φέρουν την όποια διαμάχη στα μέτρα ενός ευρύτερου σχεδίου για την πολυτάραχη περιοχή μας. Οι Η.Π.Α. αρνούνται να χωνέψουν εύκολα την ρωσική διείσδυση σε Ανατολική Μεσόγειο και Βαλκάνια. Η Ρωσία καθιερώνεται για τα καλά ως ευρασιατική δύναμη και αρνείται να περιοριστεί στα σύνορά της. Μάλιστα, αν και παραδοσιακά χερσαία υπερδύναμη, η «Αρκούδα» προσβλέπει και σε ναυτική παρουσία στην Μεσόγειο μέσω του Αιγαίου, γεγονός που καθιστά την χώρα μας σημαντικό κεφάλαιο για τις ρωσικές επιδιώξεις.
Έτσι μετά την Συρία οι Αμερικανοί έχουν να αντιμετωπίσουν την Ρωσία και στον βασικό χώρο του Ελληνισμού. Τους Ρώσους συμφέρει, όπως έχω γράψει, στην παρούσα φάση η διπλωματική διευθέτηση των διάφορων ζητημάτων, καθώς βρίσκονται σε ευνοϊκότερη θέση από τις πληγείσες σε διάφορα μέτωπα (εσωτερικά-εξωτερικά) Η.Π.Α. Κατά αυτόν τον τρόπο το ΝΑΤΟ δεν βρίσκει την αφορμή που θέλει να παρέμβει με τον δικό του «ειρηνικό» τρόπο στην περιοχή της Μέσης Ανατολής, έτσι ώστε να προχωρήσουν τα σχέδια εκδυτικισμού ολόκληρης της Μεσογείου προς συγχώνευση της εκεί περιοχής σε μια ενδεχόμενη ευρώ-ατλαντική συνεργασία.
Σε μια τέτοια προοπτική μάχεται να αντισταθεί εν μέρει και το Ισραήλ, του οποίου η ηγεσία δεν επιθυμεί επ” ουδενί παρέμβαση του ΝΑΤΟ που θα επιδιώκει, μεταξύ άλλων, να περάσει την Ιερουσαλήμ, πόλη κλειδί από πολλές απόψεις (ιστορικές, θρησκευτικές, γεωγραφικές), σε διεθνή έλεγχο, σενάριο αρκετά πιθανό.
Αν τώρα, ισχυροποιηθεί η ρωσική παρουσία (ενέργεια, ιδιωτικοποιήσεις, ναυτικό) στον ελληνικό χώρο, οι Αμερικανοί θα βάλουν μεγάλο μπελά πάνω από τα κεφάλια τους. Ένας τρόπος να την αποφύγουν, θα μπορούσε να ήταν η ενεργοποίηση της τουρκικής απειλής και η δημιουργία έντασης, την οποία φαίνεται ότι επιδιώκει τον τελευταίο καιρό έντονα η Άγκυρα σε Θράκη, Αιγαίο και Κυπριακό. Γι” αυτό και «ξέφυγαν» στον κ. Δαβάκη τα περί «τουρκικού κινδύνου», τα οποία και έσπευσε μετά να ανασκευάσει.
Η Ελλάδα οφείλει να κινείται πολυδιάστατα. Άλλωστε τα σχέδια δεν εφαρμόζονται πάντα στον βαθμό που επιθυμούν οι εμπνευστές τους. Πέραν τούτου η Τουρκία βρίσκεται σε πολύ πιο δυσχερή θέση με τον διαμελισμό να αποτελεί πλέον μαθηματική βεβαιότητα. Σε αυτό συμφωνούν οι Μεγάλες Δυνάμεις, η καθεμία με βάση τα δικά της συμφέροντα…
Κίμων Γεωργακάκης, Πολιτικός Επιστήμων
ΠΥΓΜΗ.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου