Το απατηλό όνειρο της ταξικής πάλης σε ένα εθνικά ανομοιογενές κράτος

Του Σάββα Παυλίδη
Σκίζουν τα ιμάτιά τους οι σύντροφοι της μεταλαγμένης αριστεράς προκειμένου να βρουν τρόπους να πείσουν τους μετανάστες να τους ακολουθήσουν και να παλέψουν μαζί τους για την ανατροπή του καπιταλισμού. Όσο όμως κι αν προσπαθούν... δεν καταφέρνουν να πείσουν κανέναν. Γιατί; Η απάντηση στο κείμενο που ακολουθεί...

ΕΝΓΚΕΛΣ: «…ΚΑΘΕ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΜΟΝΟ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ…» ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΥΠΟΔΟΧΗΣ
….Είναι αναμφισβήτητο ότι οι ειδικές συνθήκες της Αμερικής προκαλούν πολύ μεγάλες και πολύ ιδιαίτερες δυσκολίες στην υπόθεση της ανάπτυξης ενός εργατικού κόμματος. (…) Έπειτα, κι αυτό είναι το πιο σημαντικό, υπάρχει και η μετανάστευση που διαιρεί τους εργάτες σε δύο ομάδες, στους ντόπιους και στους ξένους, και οι τελευταίοι χωρίζονται σε Ιρλανδούς, Γερμανούς και πολλές άλλες μικρές ομάδες, η κάθε μια απ’ τις οποίες καταλαβαίνει μόνο τον εαυτό της. Τσέχοι, Πολωνοί, Ιταλοί, Σκανδιναβοί κ.λπ. Και έπειτα, υπάρχουν και οι Μαύροι. Για να σχηματίσεις απ’ όλους αυτους ένα ενιαίο κόμμα, απαιτούνται ασυνήθιστα μεγάλες δυνάμεις. Έχουμε συχνά κάποια βίαια ξεσπάσματα, αλλά η μπουρζουαζία δεν έχει παρά να περιμένει υπομονετικά και αυτά τα ανομοιογενή στοιχεία της εργατικής τάξης θα διαχωριστούν και πάλι…
Απόσπασμα από επιστολή του Φρίντριχ Ένγκελς προς τον Ζόργκε, Της 2 Δεκεμβρίου 1893
Ο Ένγκελς τα έγραφε τότε. Μέχρι σήμερα εργατικό κόμμα δεν υπάρχει στις Η.ΠΑ. Οι καπιταλιστές με τη μαζική εισβολή λαθρομεταναστών σε όλα τα ευρωπαικά κράτη επιδιώκουν εκτός από την κατάργηση των εθνικών κρατών και την ισοπέδωση της εργατικής τάξης. Την αδυναμία της να διεξάγει ταξική πάλη και να φέρει εις πέρας τα ιστορικά της καθήκοντα.
Δεν νοείται σήμερα αριστερός να δηλώνει υπερασπιστής των λαθρομεταναστών κάνοντας κυρήγματα ανθρωπισμού. Οι πραγματικοί ανθρωπιστές αντιστέκονται στο δουλεμπόριο των καπιταλιστών. Αντιστέκονται στην αποσύνθεση των Εθνών. Μπορείτε να έχετε όσες φαντασιώσεις θέλετε και να κάνετε όσες ''αντιρατσιστικές'' πορείες θέλετε σύντροφοι. Το παιχνίδι το έχετε χάσει, αφού καταφέρατε να χάσετε την επαφή σας με τα πραγματικά προβλήματα της εργατικής τάξης και δώσατε τους νοσταλγούς του Παπαδόπουλου την ευκαιρία να καλύψουν το κενό που εσείς δημιουργήσατε παρέα με τους αστούς φίλους σας.

egersis2