Ζούμε σε μια «αριστερή» χώρα, της κακιάς ώρας, όπου το υπουργείο Οικονομίας έχει κορβανά μόνο για τους κομματικούς στρατούς-ψηφοφόρων κυνηγώντας ό,τι λέγεται ιδιωτική πρωτοβουλία, το υπουργείο Ανάπτυξης τρέμει να κάνει ανάπτυξη με ιδιώτες, το υπουργείο Περιβάλλοντος ανταγωνίζεται τους Δήμους στους διωγμούς μόνο των ιδιωτικών επιχειρήσεων αλλά, ταυτόχρονα, όλοι υπόσχονται να λύσουν το ογκώδες πρόβλημα της ανεργίας.
Όπως τα έχουν κάνει και όπως συνεχίζουν, συντηρώντας τον αριστερισμό τους μπας και στεναχωρήσουν την αλητεία των «επαναστατών» της πυρκαγιάς... που ξέρουν μόνο να καίνε κτίρια και ανθρώπους ας διώξουν και τους άνεργους και ας ζήσουμε με τους λαθρομετανάστες μας, με τις «ελευθερίες» μας, με τις «μαϊμούδες» συνταξιούχους, ανάπηρους, πολύτεκνους, εργαζόμενους στο κράτος, με τους τσαμπατζήδες, τους τρακαδόρους τους φοροφυγάδες και με τα ανύπαρκτα και ανίκανα υπουργεία μας. Στο κάτω-κάτω μόνο 1.500.000-2.000.000 θα είναι οι άνεργοι του χρόνου τέτοιο καιρό!!
Τι τους θέλουμε τους «κηφήνες»; Να μας τρώνε τα επιδόματα ανεργίας; Μήπως πρόκειται να αλλάξουμε νοοτροπία και να τους βρούμε δουλειά;
Για την «σοβιετική» Ελλάδα και την συνείδηση πολύ μεγάλου μέρους της κοινής γνώμης ιδιώτης επιχειρηματίας σημαίνει μόνο απατεώνας, μόνο φοροφυγάς, άθλιος εχθρός του λαού, μπαγάσας κρατικοδίαιτος και αισχρός κερδοσκόπος. Τίποτε άλλο. Απολύτως τίποτε άλλο.
Οι στρατιές όμως των φοροφυγάδων και τρακαδόρων γιατρών, δικηγόρων, αρχιτεκτόνων, καθηγητών, καλλιτεχνών, αγροτών της Αθήνας... και άλλων συναφών είναι ευλογημένες γιατί κατά τεκμήριο είναι αριστεροί... Και αυτό το κλίμα δεν πρόκειται να αλλάξει για 10-15 χρόνια αφού με διάδοχο στην εξουσία τον ΣΥΡΙΖΑ επισημοποιείται η συγκεχυμένη σήμερα αριστερή «οικονομική πολιτική» και η ιστορία της.
Ας την δούμε διαχρονικά. Το 1975 όταν άρχισαν οι κρατικοποιήσεις με το επιχείρημα των «χουντικών συμβάσεων» (για να φανούν «δημοκρατικότεροι και πολυσυλλεκτικοί» ως κόμματα) κρατούσαν και υπουργείο Βιομηχανίας και υπουργείο Εμπορίου και υπουργείο Ναυτιλίας τα οποία (μέχρι τότε) έκαναν πράγματι δουλειά.
Βεβαίως τότε είχαμε και βαριά βιομηχανία (ναυπηγεία, άμυνα, χάλυβα, τσιμέντα, χημικά, λιπάσματα, αυτοκίνητα, νικέλιο, πετρέλαιο, αλουμίνιο, μεταλλεύματα) την οποία διέλυσαν σχεδόν (αντίστοιχες σημερινές στο σύνολό τους δεν ανταγωνίζονται ούτε μία εκείνης της περιόδου) είτε με κρατικοποίηση είτε με συρρίκνωση λόγω ραγδαίας πτώσης της ανταγωνιστικότητας της χώρας.
Το 1982 και μετά η βλακώδης σοσιαλιστική προπαγάνδα και κάποιοι κομματικοί σύμβουλοι του τότε υπουργείου Εθνικής Οικονομίας κατάργησαν τα υπουργεία Βιομηχανίας, Εμπορίου και αργότερα Ναυτιλίας (σχηματίζοντας Γενικές Γραμματείες στα πρότυπα του σοβιέτ).
Ιδρύσαν όμως και συντήρησαν μέχρι σήμερα το υπουργείο Πολιτισμού λες και μέχρι τότε είμαστε απολίτιστοι... Βεβαίως οι εν συνεχεία «ρεμούλες» μέσω των πόρων του συγκεκριμένου υπουργείου εξήγησαν πλήρως την σημασία της ιδρύσεώς του...
Το 1984 με Προεδρικό Διάταγμα (αριθ.84) ξεκίνησε διωγμός των βιομηχανιών και βιοτεχνιών Αττικής με το πρόσχημα της επιβάρυνσης του περιβάλλοντος. Στην ουσία επρόκειτο για εξυπηρέτηση κομματικών Δημάρχων που μάζευαν ψήφους διώχνοντας εργοστάσια. Το Διάταγμα αυτό αποδείχθηκε άχρηστο το 2005!!, δηλαδή μετά από 20 χρόνια, και ανακλήθηκε με νόμο που όμως έχει σχεδόν τα ίδια χάλια...
Το 1985 οι τότε Σύνδεσμοι Βιομηχάνων βλέποντας ότι το κλίμα δεν τους σηκώνει στην ελληνική σοβιετία μετονομάσθηκαν σε Σύνδεσμοι Ελληνικών Βιομηχανιών ώστε να μην χτυπάει... το βιομήχανος.
Το 1995, δηλαδή μετά από 10 χρόνια, κατάλαβαν ότι εκτός από τις κρατικοποιήσεις της σοσιαλμανίας (Ανδρεάδης, Νιάρχος, Τσάτσος, Μποδοσάκης, Κεφάλας, Δράκος) κρατικοποίησαν κατά λάθος και βιομηχανίες (που θα ήταν καλύτερα να τις έσωναν αφαιρώντας το 95% από τους ιδιοκτήτες τους όπως τους είχαν πει αρκετοί επιστήμονες). Τις πλήρωσαν από τον κρατικό κορβανά 50 φορές πάνω από τα χρέη τους και τις πούλησαν για οικόπεδα!!!
Το 2005, πάλι μετά από δέκα χρόνια, ενώ υποσχέθηκαν ότι θα αλλάξουν το κράτος το μεγάλωσαν, χάιδεψαν τις συντεχνίες και έριξαν τους λαθρομετανάστες στην αγορά για να φθάσουν τα μεροκάματα σήμερα στα 3 ευρώ την ώρα. Υπολογίστε τα και θα δείτε ότι τόσο είναι.
Το 2012, μετά από 7 χρόνια, και ενώ η κρίση μαστίζει και η ανεργία χτυπάει ταβάνι δέχθηκα (προχθές) τηλεφώνημα από το υπουργείο Περιβάλλοντος για να με ρωτήσουν «Τι εννοούσα γράφοντας (Capital.gr Παρασκευή 7 Σεπτεμβρίου «Οι προτεραιότητες του κ. Κ. Χατζηδάκη») ότι το υπουργείο Περιβάλλοντος έχει άλλες κατευθύνσεις από αυτές του υπουργείου Ανάπτυξης!!
Απορούν όταν τα δύο αυτά υπουργεία Ανάπτυξης και Περιβάλλοντος χρειάζονται συνολικά πάνω από 18 μήνες για να δώσουν άδεια εργοστασίου, επειδή δεν μπορούν να συνταιριάξουν τις πολιτικές τους.
Απορούν όταν το υπουργείο Περιβάλλοντος ξέρει μόνο που δεν μπορείς να ιδρύσεις βιομηχανία και δεν αναλαμβάνει την ευθύνη για το που μπορείς να την ιδρύσεις ή να σε προστατεύσει με μακρόχρονη παραμονή, χωρίς να μπορεί να σε διώξει ο Δήμος.
Απορούν όταν μόλις σήμερα, δηλαδή μετά από 40 χρόνια, το υπουργείο Ανάπτυξης ανακαλύπτει (;) ότι πρέπει να συνεργαστεί με ιδιώτες αλλιώς δεν γίνονται επενδύσεις...
Άρα τι μπορούν να περιμένουν οι άνεργοι της χώρας τα επόμενα χρόνια;
Γι΄ αυτό διώξτε τους τώρα από την χώρα, ως «άχρηστους», αφού έτσι και αλλιώς φοβάστε να διώξετε τους λαθρομετανάστες μήπως και σας απορρίψουν οι αναρχικοί στα Εξάρχεια.
[Του Γιώργου Κράλογλου από capital.gr]
Τμήμα ειδήσεων defencenet.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου