Ε, πατριώτη, εἶναι ἀρρώστια κι ἀνοησία νά μήν μᾶς ἑνώνει τίποτα!

Τοῦ Μόσχου Ἐμμανουήλ Λαγκουβάρδου

Ε, πατριώτη, εἶναι ἀρρώστια κι ἀνοησία νά μήν μᾶς ἑνώνει τίποτα! "Οἱ Ἕλληνες θά μάθουν πάλι τούς λαούς τῆς Εὐρώπης, πῶς νά ζοῦν" (Ἀλμπέρ Καμύ). Πράγματι οἱ Ἕλληνες τώρα ἀντιμετωπίζουν τό ἑξῆς δίλημμα:  νά ἀρρωστήσουν  ἤ νά ἀποκαλύψουν τήν κοινωνική ὑποκρισία τῶν εὐρωπαίων (αὐτό κάνουν) . Ἡ ὑποκρισία τοῦ εὐρωπαϊκοῦ προτύπου, τό ὁποῖο τείνει νά ἐπιβληθεῖ σέ ὅλο τόν κόσμο, ὁδηγεῖ  στήν αὐτοκτονία τήν Εὐρώπη καί συνάμα στήν καταστροφή τῆς ζωῆς στόν πλανήτη μέ τό βιασμό τοῦ ἀνθρώπου καί τῆς Φύσης. Φωτεινά πνεύματα ἐπισημαίνουν ἤδη τόν κίνδυνο τῆς ἀνθρωπότητας καί ζητοῦν ἀπό τούς σκεπτομένους ἀνθρώπους νά ἐργαστοῦν γιά νά σταματήσουν τήν αὐτοκτονία τῆς γής.

Πρίν ἀναπτύξουμε τή σκέψη μᾶς αὐτή, ἄς δοῦμε πῶς μεγαλώνει ἕνα ἑλληνόπουλο ἀπό τότε πού ἡ Ἑλλάδα κυβερνᾶται ἀπό τούς ξένους. Γιά τήν Ὀρθοδοξία, τήν ἑλληνική οἰκογένεια καί τό δημοτικό σχολεῖο ἡ μόρφωση στηρίζεται στό Εὐαγγέλιο. Τό ἑλληνόπουλο μορφώνεται μέ τό ἰδανικό του νά ζεῖ  τηρώντας τίς Ἐντολές τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ. Αὐτό μαθαίνει τό ἑλληνόπουλο στήν ἐκκλησία, στήν οἰκογένεια, ἄν ἔχει....

οἰκογένεια πραγματική οἰκογένεια  καί στό δημοτικό σχολεῖο.

Τί σημαίνει ὅτι τό ἑλληνόπουλο δέχεται τήν ὀρθόδοξη παιδεία ἀπό τήν Ἐκκλησία, τήν οἰκογένεια καί τό δημοτικό σχολεῖο; Σημαίνει ὅτι πιστεύει ὅτι ἡ κοινωνία εἶναι ἐκ φύσεως καί δέν μπορεῖ νά κλέβει τήν κοινωνία γιατί κανείς δέν μπορεῖ νά κλέψει τόν ἑαυτό του, ὅτι ἡ ἐπικοινωνία (ἐπαφή μέ τούς ἄλλους) εἶναι εἰλικρινής καί δέν μπορεῖ νά εἶναι ψεύτης γιατί στούς ἄλλους βλέπει τόν ἑαυτό του καί ὅτι ἡ ἀγάπη εἶναι ἐφική, εἶναι ἡ μόνη ζωντανή πραγματικότητα.

Στή Δύση ἡ κοινωνία εἶναι συμβατική (κοινωνικό συμβόλαιο), ἡ ἐπικοινωνία ἀνειλικρινής (τυπική) καί ἡ ἀγάπη ἀνέφικτη. Ἡ δυτική κοινωνία εἶναι πιό κοντά στίς κοινωνίες τῆς ἀσιατικῆς ἀπολυταρχίας παρά στήν Ὀρθόδοξη κοινωνία.

Ὅταν τό ἑλληνόπουλο πηγαίνει στό γυμνάσιο στό ὁποῖο διδάσκουν οἱ καθηγητές πού σπούδασαν στό πανεπιστήμιο ὅπου διδάσκουν καθηγητές πού σπούδασαν στήν Εὐρώπη, διδάσκεται ὅτι οἱ γνώσεις εἶναι μόνο γνώσεις γιά τό θεαθῆναι, ἐνῶ στήν πραγματικότητα κανείς δέν ζεῖ ὡς ἔντιμος, κατά τό κοινῶς λεγόμενον "μέ τό σταυρό στό χέρι". Αὐτή εἶναι μία σοβαρή ἔνσταση δεδομένου ὅτι στή Δύση ἡ οὐσία τῆς ζωῆς εἶναι αὐτό πού σκέφτεσαι γιά τή ζωή καί ὄχι αὐτό πού εἶσαι καί πού ζεῖς. Στή Δύση μαθαίνεις νά ἀλλάζεις τή Γνώση μέ τίς γνώσεις καί τίς πληροφορίες.Ἡ Γνώση δέν εἶναι πάντοτε ὠφέλιμη, οὔτε σου δίνει πάντοτε δύναμη καί ἐξουσία ἐπάνω στούς ἄλλους. Στή Δύση σου ἁρπάζουν τήν  ψυχή  μέ ὑλικά ἀνταλλάγματα, ὅπως γίνεται τώρα  καί στήν Ἑλλάδα, ἰδίως τά τελευταία χρόνια.

Μέχρι στιγμῆς οἱ Ἕλληνες ἐφαρμόζουν , εὐτυχῶς χωρίς ἐπιτυχία, τίς μεθόδους τῶν εὐρωπαϊκῶν λαῶν γιά νά τούς ἀποκαλύψουν ὅτι ὁδηγοῦνται στό ἀδιέξοδο  καί  στήν ἀρρώστια.  Μόνο ἡ συγκέντρωση τῶν πυρηνικῶν ὅπλων, ἡ ὁποία ἀπειλεῖ τή γῆ μέ ὁλοσχερῆ καταστροφή καί μόνο ἡ ἁρπαγή τοῦ 80% τοῦ ἀκαθαρίστου παγκοσμίου προϊόντος ἀπό μία μικρή ἐλίτ, φανερώνει τήν  ἀξεδίψαστη δίψα γιά δύναμη τοῦ δυτικοῦ ἀνθρώπου.

Ὅσοι ἀπό μᾶς ἔχουμε κολλήσει τήν ἀρρώστια τῆς Δύσης , στήν πραγματικότητα εἴμαστε ἐσωτερικά διχασμένοι. Δέν μποροῦμε νά δεχθοῦμε νά εἶναι κανείς καί ἔντιμος καί νά κλέβει.

Ἀπό τή μία ἔχουμε μέσα στήν ψυχή μας τήν Ἐκκλησία, τήν οἰκογένεια καί τό σχολεῖο καί βλέπουμε ὅτι εἶναι ὀρθό καί δίκαιο νά μήν κλέβουμε, κι ἀπό τήν ἄλλη  σχεδόν  κανείς δέν θέλει "νά προχωρεῖ μέ τό Σταυρό στό χέρι",οὔτε ἐνθαρρύνεται κανείς νά τό κάνει.

Καί ἔντιμος καί κλέφτης εἶναι ὑποκρισία. Αὐτό ἔγραψε στά βιβλία τοῦ κάποιος διάσημος συγγραφέας στή Δύση, περιγράφοντας τήν δυτική κοινωνία  καί τόν ἔβαλαν  στή φυλακή. Στή φυλακή ἐπίσης ἔβαλαν τό φιλόσοφος Θορῶ στήν Ἀμερική, ἐπειδή εἶπε στήν πολιτεία του ὅτι εἶναι ὑποκρισία νά δέχεται τούς φόρους ἀπό τούς πολίτες καί συνάμα νά μήν ἀναγνωρίζει σέ ὅλους τους πολίτες τά δικαιώματα τοῦ πολίτη.

Ἡ ὑποκρισία εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἀρρώστια καί ἀνοησία. Αὐτή σταύρωσε τό Χριστό. Γιά τούς ὑποκριτές εἶπε ὁ Κύριος, ὅτι δέν γνωρίζουν  τί κάνουν. Οὐκ οἴδατε τί ποιεῖτε. Γιά τήν ὑποκρισία ἐγράφη ὁ παρακάτω 11ος ψαλμός:

 

                                    " Σῶσον μέ , Κύριε, ὅτι ἐκλέλιπεν ὅσιος,

                                      ὅτι ὀλιγώθησαν αἵ ἀλήθειαι ἀπό τῶν υἱῶν τῶν ἀνθρώπων,

                                      μάταια ἐλάλησεν ἕκαστος πρός τόν πλησίον αὐτοῦ,

                                      δείλη δόλια  ἐν καρδία καί ἐν καρδία ἐλάλησαν.

                                     ἐξολοθρεῦσαι Κύριος πάντα τά χείλη τά δόλια

                                     καί γλώσσαν μεγαλορρήμονα

                                     τούς εἰπόντας, Τήν γλώσσαν ἠμῶν μεγαλυνοῦμεν,

                                     τά χείλη ἠμῶν πάρ΄ ἠμῶν ἐστιν,

                                     τίς ἠμῶν  κύριος ἐστιν;

                                     Ἀπό τῆς ταλαιπωρίας τῶν πτωχῶν

                                     καί ἀπό τοῦ στεναγμοῦ τῶν πενήτων

                                     νῦν ἀναστήσομαι λέγει Κύριος,

                                     θήσομαι ἐν σωτηρία, παρρησιάσομαι ἐν αὐτῶ.

                                     Τά λόγια  Κυρίου λόγια ἁγνά,

                                     ἀργύριον πεπυρωμένον δοκίμιον τή γῆ

                                     κεκαθαρισμένον ἑπταπλασίως.

                                    Σύ, Κύριε, φυλάξεις ἠμᾶς ἀπό τῆς γενεᾶς ταύτης  καί εἰς τόν

                                    αἰώνα.

                                    Κύκλω οἱ ἀσεβεῖς περιπατούσιν.

                                    Κατά τό ὕψος σου ἐπολυώρησας τούς υἱούς τῶν ἀνθρώπων

moschosblog