τοῦ Σάββα Καλεντερίδη
Στὴν τουρκικὴ ἱστορικὴ καὶ πολιτικὴ ὁρολογία ὑπάρχει μία λέξη, ποὺ φαίνεται ὅτι ἀποκτᾶ καὶ πάλι ἰδιαίτερη βαρύτητα τώρα ποὺ τὸ πολιτικὸ Ἰσλὰμ προσπαθεῖ νὰ ἀναβιώσει τὸ ὀθωμανικὸ πνεῦμα μὲ ὅρους 21ου αιώνα.
Διαβάζουμε ὅτι ὁ Νταβούτογλου, σὲ ὁμιλία ποὺ ἔκανε στὴ συγκέντρωση τῆς Νομαρχιακῆς Ἐπιτροπῆς τοῦ ΑΚΡ στὴν Καισάρεια, τὶς 21 Ἰανουαρίου 2012, μεταξὺ ἄλλων εἶπε καὶ τὰ ἑξῆς:
Κουβαλᾶμε μία πολὺ μεγάλη ἱστορικὴ εὐθύνη στὶς πλάτες μας. Τὸ περασμένο ἔτος, ὅταν ἐκδηλώθηκε ἡ Ἐπανάσταση τῶν Γιασεμιῶν στὴν Τυνησία, νοιώσαμε ὅτι εἴμαστε ἀντιμέτωποι μὲ μία μεγάλη πρόκληση. Τὸ 1911 ἦταν ἡ χρονιὰ ποὺ ἀποχώρησαν ὁριστικὰ τὰ τουρκικὰ στρατεύματα ἀπὸ τὴ Λιβύη καὶ τὸ 2011 ἦταν ἡ χρονιὰ ποὺ θὰ ἔπρεπε νὰ κερδίσουμε τὸ στοίχημα ἂν θὰ ἐπιβιώσουμε ἢ ὄχι στὴ Λιβύη. Αὐτὸ τὸ στοίχημα ποὺ δώσαμε πέρυσι τὸ νοιώσαμε κάθε στιγμὴ μέσα μας. Τὸ 1912 ἦταν ἡ χρονιὰ ποὺ μετὰ τὸν Βαλκανικὸ Πόλεμο δημιουργήθηκαν ἀτέλειωτα καραβάνια προσφύγων πρὸς τὴν Τουρκία, ἡ χρονιὰ ποὺ χάσαμε τὰ Βαλκάνια. Ἕναν αἰώνα μετά, τὸ 2012, κάποιες ἀπὸ τὶς πληγὲς ἐκεῖνες δὲν ἔχουν κλείσει. Τὸ 1914 ἦταν ἡ χρονιὰ ποὺ μπήκαμε στὸν Πρῶτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Πλησιάζουμε στὸ 2014, μία χρονιὰ ποὺ οἱ χῶρες τῆς Μέσης Ἀνατολῆς ἔχουν καὶ πάλι μεγάλες προσδοκίες ἀπὸ τὴν Τουρκία, ποὺ τὸ ὄνομα τοῦ πρωθυπουργοῦ Ἐρντογᾶν ὅπου ἀκούγεται δημιουργεῖ μεγάλο ἐνθουσιασμό, πλησιάζει μία περίοδος ποὺ ἡ τουρκικὴ σημαία ἐκεῖ ποὺ κυματίζει δημιουργεῖ κύματα προσδοκιῶν. Τὸ 1915 ἦταν...
ὁ Πόλεμος τῶν Δαρδανελίων /Τσανάκκαλε. Τώρα, ἡ Γαλλία προσπαθεῖ νὰ ρίξει λάσπη καὶ νὰ κηλιδώσει τὴν ἱστορία μας. Ὅ,τι χάσαμε ἀπὸ τὸ 1911 μέχρι τὸ 1923, ἀπὸ ὅποια ἐδάφη ὑποχωρήσαμε, τὴν περίοδο ἀπὸ τὸ 2011 μέχρι τὸ 1923 στὰ ἐδάφη αὐτὰ θὰ ξαναβρεθοῦμε καὶ πάλι μὲ τοὺς ἀδελφούς μας.
Ἀνασύραμε τὴν ὁμιλία αὐτὴ γιὰ νὰ δώσουμε τὴ δυνατότητα στοὺς ἀναγνῶστες μας νὰ ἀντιληφθοῦν καλύτερα ἕνα γεγονὸς ποὺ εἶναι σὲ ἐξέλιξη στὴ Νίκαια τῆς Βιθυνίας, Ἰζνὶκ κατὰ τοὺς Τούρκους, ἀπὸ τὸ ἑλληνικὸν Εἰς Νίκαιαν, ὅπως Ἰσταμποὺλ ἀπὸ τὸ Εἰς τὴν Πόλην, Ἰζμὶρ ἀπὸ τὸ Εἰς Σμύρνην, Ἰστάνκιοϊ ἀπὸ τὸ Εἰς τὴν Κῶ κ.λπ.
Στὴ Νίκαια τῆς Βιθυνίας, ὅπου πραγματοποιήθηκε ἡ Ἃ΄ Οἰκουμενικὴ Σύνοδος, ὑπάρχει ὁ ἱερὸς ναὸς τῆς Ἁγίας Σοφίας, στὸν ὁποῖο ἔγινε ἡ Ζ' Οἰκουμενικὴ Σύνοδος καὶ τὸν ὁποίο μετετρεψε σὲ ἰσλαμικὸ τέμενος ὁ Ὀρχᾶν Γκαζί, ὅταν κατέλαβε τὴν ἱστορικὴ πόλη, τὸ 1331.
Οἱ Τοῦρκοι, ὅταν ἀσπάστηκαν τὸ Ἰσλάμ, ἐνσωμάτωσαν τὴ λογικὴ του Ιεροὺ Πολέμου (Τζιχὰντ) καὶ τηςΕκπόρθησης (Φετίχ). Στὰ πλαίσια τῆς λογικῆς αὐτῆς, ὁ κάθε Τοῦρκος, ἀπὸ τὸν ἁπλὸ στρατιώτη μέχρι τὸ σουλτάνο, εἶχε ἱερὴ ὑποχρέωση νὰ ἐκπορθήσει ὅσο τὸ δυνατὸν περισσότερες πόλεις καὶ περιοχὲς “ἀπίστων” καὶ νὰ ἐπεκτείνει τὴ νέα θρησκεία, τὸ Ἰσλάμ, "λυτρώνοντας τους ἀπίστους ἀπὸ τὸ καθεστὼς ἄγνοιας καὶ σκοταδισμοῦ ποὺ βιώνουν"!!!
Ἔτσι μετατράπηκε σὲ τζαμὶ καὶ ἡ Ἁγία Σοφία τῆς Νίκαιας, τὸ 1331, στὰ πλαίσια τῆς λογικῆς τῶν κατακτητῶν, ποὺ ἀντὶ νὰ χτίζουν δικούς τους λατρευτικοὺς χώρους, χρησιμοποιοῦσαν χριστιανικούς, γιὰ νὰ ὑπάρχει ἒς ἀεὶ ἡ αἴσθηση τῆς βάρβαρης ὑποδούλωσης στοὺς ἀτυχεῖς ραγιάδες.
Ἡ Ἁγία Σοφία, μὲ τὴν ἀποχώρηση τῶν ἑλληνικῶν στρατευμάτων ἀπὸ τὴν περιοχὴ ἔπαψε νὰ λειτουργεῖ ὡς τζαμί, τὸ 1922, παρέμενε κλειστή, γιὰ νὰ χαρακτηριστεῖ ἀργότερα ὡς Μουσεῖο ἀπὸ τὶς ἁρμόδιες τουρκικὲς ἀρχές.
Τὸ 2007 ἄρχισαν οἱ ἐργασίες ἀναστήλωσης τοῦ μνημείου, γιὰ τὴν ποιότητα καὶ τῶν ἀκρίβεια τῶν ὁποίων ἀντέδρασαν σφοδρὰ μὲ ἀνακοίνωση ποὺ εἶχε τίτλο «Ἡ καταστροφὴ μίας πρωτεύουσας» (ἡ Νίκαια ἦταν ἡ πρωτεύουσα τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας μετὰ τὴν Ἅλωσης τῆς Πόλης ἀπὸ τοὺς Σταυροφόρους, τὸ 1204), οἱ ὑπεύθυνοί του Προγράμματος Ἀρχαιολογικῶν Χώρων Τουρκίας.
Τὸ 2011 ἡ Γενικὴ Διεύθυνση Ἱδρυμάτων τῆς Τουρκίας, μετὰ ἀπὸ αἴτημα τῆς πανίσχυρης Διεύθυνσης Θρησκευτικῶν Ὑποθέσεων, ἀποφάσισε νὰ ἐπιτρέψει τὴν προσευχή, κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ Μπαϊραμιοῦ, ἐνῶ φέτος, μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς συμπλήρωσης ἐνενήντα χρόνων, τοποθετήθηκε μόνιμος ἰμάμης στὴν Ἁγία Σοφία, ἡ ὁποία ἀπὸ τοῦδε καὶ στὸ ἑξῆς θὰ λειτουργεῖ κανονικὰ ὡς τζαμί. Μάλιστα φέτος, κατὰ τὴ διάρκεια τοῦ Μπαϊραμιοῦ, ποὺ ἀρχίζει σὲ λίγες ἡμέρες, ἀναμένεται νὰ δοθεῖ πανηγυρικὸς χαρακτήρας στὶς θρησκευτικὲς τελετὲς ποὺ θὰ γίνονται στὸν ἱστορικὸ χῶρο τῆς Ἁγίας Σοφίας.
Παρουσιάσαμε μέρος τῆς ὁμιλίας τοῦ ὑπουργοῦ ἐξωτερικῶν της Τουρκίας Ἀχμὲτ Νταβούτογλου καὶ τὸ χαρακτηριστικὸ παράδειγμα τῆς Ἁγίας Σοφίας τῆς Νίκαιας, γιὰ νὰ δείξουμε ὅτι τελικὰ ἡ Τουρκία, ἐνῶ ἀναπτύσσεται καὶ προοδεύει οἰκονομικά, ἀκολουθεῖ ἀντιστρόφως ἀνάλογη πορεία σὲ πολιτικὸ ἐπίπεδο. Έτσι, ἀντὶ νὰ ἀπαλλαγεῖ ἀπὸ τὸ θρησκευτικὸ φανατισμὸ καὶ ἀπὸ τὶς βάρβαρες ἰδεολογίες καὶ πρακτικές του παρελθόντος, ὅπως γιὰ παράδειγμα ἡ λογικὴ τῶν ἐκπορθήσεων καὶ τοῦ ἱεροῦ ἰσλαμικοῦ πολέμου, ἐκμεταλλευόμενη τὴν ἀστάθεια ποὺ ἐπικρατεῖ στὴν περιοχὴ καὶ στὴ χώρα μας καὶ τὴν εὔνοια τῶν ΗΠΑ καὶ τοῦ ΝΑΤΟ, προσπαθεῖ νὰ ἐφαρμόσει μεθοδικὰ τὴν ἀναθεωρητικὴ πολιτικὴ τοῦ νεοοθωμανισμοῦ, μὲ ὅ,τι αὐτὸ σημαίνει γιὰ τὴν πολύπαθη περιοχή μας.
Ἐκτὸς ἀπὸ τὴν Κύπρο, ὅπου συνεχίζεται ἡ βάρβαρη κατοχὴ τοῦ 37%, καὶ τὴ Συρία, ὅπου ἐσχάτως ὁ Ἐρντογᾶν καὶ ὁ Νταβούτογλου ἔχουν αλλεπαλληλες νεοοθωμανικὲς ὀνειρώξεις, χειροπιαστὰ δείγματα τῆς τουρκικῆς ἀναθεωρητικῆς πολιτικῆς στὴ λογική της παρατιθένενης ὁμιλίας τοῦ Τούρκου ὑπουργοῦ ἐξωτερικῶν εἴναι η ἐξοφθάλμως παράνομη δράση τοῦ τουρκικοῦ προξενείου στὴν ἑλληνικὴ Θράκη, ὅπου ἐπιχειρεῖται ὁ τουρκοϊσλαμικὸς ἐκφασισμὸς τῶν Ἑλλήνων μουσουλμάνων. Κλείνοντας, σημειώνουμε ὄτι η πολιτικὴ αὐτὴ τῆς Ἄγκυρας, ποὺ συνεχίζει νὰ ἀσκεῖ κεκαλυμμένες πιέσεις στὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο καί, ἐκτὸς ἀπὸ τὴν Ἀθήνα, συνεχίζει νὰ ἐμπαίζει καὶ τὴν Οὐάσιγκτον στὸ θέμα τῆς Θεολογικῆς Σχολῆς τῆς Χάλκης, ἔχει ἐπεκταθεῖ ἐσχάτως στὴ Ρόδο καὶ στὴν Κῶ, ὅπου ἐπιχειρεῖται ὁ ἐκφασισμὸς τῶν μέχρι σήμερα φιλήσυχων μουσουλμάνων τῶν δύο αὐτῶν νησιῶν.
Ἐλπίζουμε ἡ νέα κυβέρνηση νὰ βρεῖ τὸν τρόπο νὰ θέσει τέλος στὸν ἐπιχειρούμενο θρησκευτικὸ σκοταδισμὸ καὶ στὴν ἀποσταθεροποιητικὴ πολιτικὴ τῆς γείτονος, πρὶν εἶναι πολὺ ἀργὰ γιὰ τὴν πατρίδα μας.
Κυριακάτικη Δημοκρατία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου