«Ασυλία» για τον ανώμαλο δικαστή που ασελγούσε στο παιδί του"

Σχόλιο άτακτες φωνές: Ανώμαλοι δίκασαν ανώμαλο

Το παρασκήνιο της ηθικά δυσώδους υποθέσεως η οποία προκάλεσε αλλεπάλληλους τριγμούς και οξείες αντιδράσεις στους κόλπους ελληνικής Δικαιοσύνης και σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως από την κοινή γνώμη η οποία πληροφορήθηκε ότι ανώτερος δικαστής αν και κατηγορήθηκε για αποπλάνηση του πεντάχρονου παιδιού του,... 

....ανέβαινε στην έδρα μέχρι και λίγες ημέρες πριν οδηγηθεί στη φυλακή, αποκαλύπτει η zougla.gr. 

 

Φυσικοί πρωταγωνιστές της υπόθεσης είναι ο κατάδικος πλέον πρωτοδίκης του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών,  Ε.Π. αλλά και τα μέλη του Ανώτατου Δικαστικού Συμβουλίου της Διοικητικής Δικαιοσύνης τα οποία –κατά πλειοψηφία- «έκριναν» ότι δεν θα έπρεπε να τεθεί σε αργία ο συνάδελφός τους παρά το γεγονός ότι κατηγορούνταν για το κακούργημα της αποπλάνησης παιδιού ηλικίας κάτω των 10 ετών κατ’ εξακολούθηση". 

Στη διάθεση της zougla.gr βρίσκονται τα πλήρη στοιχεία του πρώην –πλέον- δικαστή, τα οποία όμως δεν παραθέτουμε καθώς ελλοχεύει ο κίνδυνος στοχοποίησης του ανήλικου παιδιού του. Άλλωστε το «θύμα» δεν ήταν κάποιος άγνωστος αλλά ο ίδιος του ο γιος...

«Ασυλία»    

Η πρωτοφανής υπόθεση για τα δικαστικά χρονικά της χώρας μας εκτείνεται χρονικά από το 2005 όταν η πρώην σύζυγός του, τον μήνυσε για αποπλάνηση του ανήλικου παιδιού τους. Η είδηση έσκασε σαν «βόμβα» στο εργασιακό περιβάλλον του Πρωτοδίκη, καθώς οι περισσότεροι συνάδελφοί του –ακόμη και σήμερα- μιλούν για ένα πράο άνθρωπο και εξαίρετο επιστήμονα.

Οι ενδείξεις όμως ήταν επαρκείς με αποτέλεσμα η εισαγγελία Πρωτοδικών Αθηνών να ασκήσει εναντίον του δίωξη τον Αύγουστο του 2007. Στη συγκεκριμένη περίπτωση τα αντανακλαστικά της ηγεσίας του υπουργείου Δικαιοσύνης ήταν άμεσα.

Στις 10 Σεπτεμβρίου 2007 ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης, κ. Αναστάσης Παπαληγούρας, έκανε το αυτονόητο: Απέστειλε ερώτημα προς το Ανώτατο Δικαστικό Συμβούλιο Διοικητικής Δικαιοσύνης με το ερώτημα της αργίας.

Η «ημέρα της κρίσης» ήταν η 23η Οκτωβρίου 2007, όταν συνεδρίασε το 11μελες ΑΔΣ, αποτελούμενο από ανώτερους διοικητικούς δικαστές. Το διακύβευμα της συνεδρίασης ήταν μείζονος σημασίας: Είτε ο διοικητικός δικαστής θα τίθετο σε αργία έως ότου αποφανθεί η ποινική δικαιοσύνη, είτε θα παρέμενε κανονικά στη θέση του παρά τη βαριά «σκιά» αλλά και ποινική δίωξη που τον συνόδευε.

Το άρθρο 57 του Κώδικα Οργανισμού Δικαστηρίων και κατάστασης Δικαστικών Λειτουργών ήταν σαφές και έδινε τη δυνατότητα στα μέλη του Συμβουλίου να ασκήσουν σοβαρό πειθαρχικό έλεγχο στο συνάδελφό τους.

Αναφέρει χαρακτηριστικά, μεταξύ άλλων: «…Ο δικαστικός λειτουργός είναι δυνατό να τεθεί σε προσωρινή αργία, όταν εκκρεμεί εναντίον του ποινική δίωξη για έγκλημα που μπορεί να επισύρει την αποστέρηση των πολιτικών του δικαιωμάτων».

Η συνεδρίαση όμως δεν είχε την αναμενόμενη τροπή και η απόφαση που εκδόθηκε ήταν δυσανάλογη με το περί δικαίου αίσθημα αλλά κυρίως με την μεταχείριση που είχε ο δικαστής σε ποινικό επίπεδο και ιδίως στο πρωτοβάθμιο δικαστήριο.

Η πλειοψηφία των μελών του ΑΔΣ έκρινε ότι ο Ε.Π. δεν έπρεπε να τεθεί εκείνη τη στιγμή σε αργία λόγω της εκκρεμοδικίας που υπήρχε (η υπόθεση ήταν στο στάδιο της ανάκρισης) και αποφάσισε να αναβληθεί η συζήτηση του εν λόγω ερωτήματος μετά την ολοκλήρωση της ανάκρισης. Μειοψήφησαν ο πρόεδρος του ΑΔΣ κ. Γ. Παναγιωτόπουλος και ο σύμβουλος κ. Ν. Μαρκουλάκης οι οποίοι έκριναν ότι το Συμβούλιο είχε στη διάθεσή του επαρκή στοιχεία προκειμένου να εκδώσει απόφαση. 

Το οξύμωρο της υπόθεσης είναι ότι από τον Οκτώβριο του 2007 μέχρι και το Φεβρουάριο του 2012 οπότε και εκδόθηκε η τελεσίδικη απόφαση ουδείς ασχολήθηκε με το πειθαρχικό σκέλος της υπόθεσης του εν λόγω δικαστή.

Από την έδρα στη… φυλακή

Μετά την έκδοση του παραπεμπτικού βουλεύματος και αρκετά χρόνια μετά την μήνυση της συζύγου του ο Ε.Π. έκατσε στο εδώλιο του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων. Η πρωτόδικη απόφαση εκδόθηκε τον Απρίλιο του 2011 και ήταν «κόλαφος» για της ημέρες και τα έργα του καθώς καταδικάστηκε σε 13ετη κάθειρξη, με τους δικαστές να δίνουν ανασταλτικό χαρακτήρα στην έφεση που κατέθεσε.

Ο δικαστής παρέμεινε εκτός φυλακής. Το παράδοξο δεν ήταν αυτό, αλλά ότι παράλληλα παρέμεινε εντός του χώρου των Διοικητικών Δικαστηρίων καθώς για δυσεξήγητους λόγους δεν κινήθηκε η σχετική διαδικασία μέχρι την έκδοση οριστικής απόφασης. Το αποτέλεσμα; Να υπηρετεί στο δικαστικό Σώμα κανονικά και να δικάζει, μέχρι τον Φεβρουάριο του 2012 όταν το Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων τον καταδίκασε σε ποινή κάθειρξης έξι ετών και τον κατέστησε τρόφιμο των ελληνικών φυλακών. 

 Ρεπορτάζ: Πέτρος Κουσουλός