To mainstreaming or not to mainstreaming?

Από την ιστοσελίδα του "ακροδεξιού" κόμματος των Σουηδών Δημοκρατών*

Του Ted Sallis (Counter Currents) / ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ (Πρωτότυπος τίτλος : ‘Against Mainstreaming’)

Επεξηγήσεις:

·  "mainstreaming" =  η κυρίαρχη τάση, το γενικά αποδεκτό από τις μάζες και μη προκλητικό/επικίνδυνο για το σύστημα.

·  «κίνημα» = το ευρύτερο εθνικιστικό κίνημα

·  «συνταγματικός πατριωτισμός». Στις ΗΠΑ το λένε και “proposition nation”. Πονηρή νεοφιλελεύθερη εφεύρεση που σκοπό έχει την απεμπόληση της εθνικής ταυτότητας και τον εξοβελισμό του γνήσιου εθνικού πατριωτισμού που απαιτεί κοινή φυλετική καταγωγή και την αντικατάστασή του με μια αφηρημένη πίστη στις «αξίες» της «δημοκρατίας» ή του «συντάγματος», ώστε να νομιμοποιηθούν ηθικά τα σύγχρονα πολυπολιτισμικά πολυφυλετικά κρατικά μορφώματα.

ΦΩΤΟ: Ο ραβίνος Avner Ben Yisrael, πανηγυρίζει τη νίκη των Σουηδών Δημοκρατών με μέλη του «ακροδεξιού» κόμματος την βραδιά των πρόσφατων βουλευτικών εκλογών, που τους έδωσε ποσοστό 13% και τους ανέδειξε τρίτο πολιτικό κόμμα στη Σουηδία. Προσέξτε το μέγεθος της σημαίας του Ισραήλ σε σχέση με το σουηδικό σημαιάκι...

Κάποιοι στο «κίνημα» - συμπεριλαμβανομένων και ορισμένων «διανοούμενων του κινήματος» - υπερασπίζονται την έννοια του "mainstreaming" και αναφέρουν το Εθνικό Μέτωπο της Γαλλίας (FN) ως κλασσικό παράδειγμα αυτής της θέσης. Άλλωστε, όπως αυτοί οι think tankers του "κινήματος" αναφέρουν, το FN, όπως φαίνεται, αυτές τις μέρες λέει ότι δεν έχει σημασία αν οι Γάλλοι γίνουν μια μειοψηφία του πληθυσμού της Γαλλίας.

Δεν έχει σημασία! Τι έχει σημασία τότε; Ο «συνταγματικός πατριωτισμός»; Ο πολιτισμός; Η υπηκοότητα; Οι «γαλλικές αξίες;» Δεν τα έχουμε ακούσει όλα αυτά πριν; Δεν είναι η θυσία στο βωμό της "εκλεξιμότητας" ένας από τους κύριους λόγους που ο «συντηρητισμός» στις ΗΠΑ έχει γίνει εντελώς άχρηστος, γιατί οι ρεπουμπλικάνοι προδίδουν τα συμφέροντα των Λευκών ξανά και ξανά και ξανά;

 

Όμως, οι διανοούμενοι μας λένε, ότι αυτό το mainstreaming επιτρέπει την ενδυνάμωση των εθνικιστών στο να επηρεάσουν την πολιτική, και να νομιμοποιήσουν τη συζήτηση σημαντικών θεμάτων. Μια νίκη της Le Pen το 2017 θα οδηγήσει σε μεγαλύτερη «ελευθερία του λόγου» για τα θέματα της φυλής και της μετανάστευσης (έχει άραγε το FN κάνει κάποια εκστρατεία για να ανατρέψει τους νόμους κατά της ελευθερίας του λόγου της Γαλλίας;). Υπάρχουν τα συνήθη αισιόδοξα για το "κίνημα" συμπεράσματα εδώ. Ισχυρισμοί ότι οι δημόσιες διακηρύξεις δεν θα πρέπει να λαμβάνονται κατά γράμμα και αντίθετα χρειάζονται υποθέσεις, πεποιθήσεις, παραδοχές, ελπίδες και φαντασιώσεις παρά ψυχρά ρεαλιστικά γεγονότα. Θα δούμε! Απλά περιμένετε! Κάνοντας mainstreaming το μήνυμά του και υποβαθμίζοντας τον παλιό πυρήνα της ιδεολογίας του, το FN θα γίνει εκλέξιμο. (Ουάου, προσελκύουν ακόμα και Γάλλους Εβραίους! Πόσο υπέροχο!), και θα εκλεγεί, και στη συνέχεια, το «γάντι» θα βγει, και τότε θα ασχοληθούμε με το πρόβλημα της φυλής! Απλά περιμένετε!

Δεν πιστεύω ότι η μαζική κινητοποίηση, η ιδεολογική θέρμη, η ακτιβιστική υποστήριξη, η μιμητική κατανόηση και οι βασικές πολιτικές αρχές - στην ουσία, ένα μέρος ή ολόκληρη κοσμοθεωρία κινήματος – μπορούν να ενεργοποιηθούν και να απενεργοποιηθούν, όπως το άναμμα ενός διακόπτη. Εάν το FN ξοδεύει χρόνια να πείσει τους υποστηρικτές του ότι δεν έχει αξία η φυλή, ότι ο γαλλικός εθνικισμός είναι ανεξάρτητος από την γαλλική εθνικότητα, εάν κηρύξουν τον «συνταγματικό πατριωτισμό», το επιχείρημα ότι η Γαλλία μπορεί να παραμείνει γαλλική χωρίς οι εθνοτικά Γάλλοι να είναι η πλειοψηφία, τότε πόσο ρεαλιστικό είναι ξαφνικά να γυρίσουν μια μέρα και να πουν: «Έκπληξη! Απλά σας κοροϊδεύαμε! Έχει πραγματικά αξία η φυλή, και τώρα. . .» Δεν μπορώ να το δεχτώ. Και το χειρότερο, δηλητηριάζουν το πηγάδι για όλους τους άλλους, ανακατευθύνοντας την δίκαιη οργή των εκτοπισμένων Γάλλων σε ένα πολιτιστικό αδιέξοδο μιας αντι-Λευκής υπηκοότητας. Ο α-φυλετικός εθνικισμός – η "pop culture ακροδεξιά" ή η “far-Right Light” ("ελαφρο-ακροδεξιά!") - μπορεί να χρησιμεύσει ως μια βαλβίδα ασφαλείας για την πλειοψηφική δυσαρέσκεια, σχεδόν με τον ίδιο τρόπο που λειτουργεί στους λευκούς συντηρητικούς ρεπουμπλικάνους στις ΗΠΑ. Όλο το δυναμικό της δύναμης διαχέεται, καταξοδεύεται, πετιέται σε δυσπροσαρμοστικές κατευθύνσεις. Και πώς ξέρουμε ποια είναι τα αληθινά συναισθήματα και οι πεποιθήσεις της ηγεσίας του FN; Χρειάζεται να μαντέψετε; Ίσως πιστεύουν πραγματικά ότι η εθνικότητα είναι άσχετη με το να είσαι «Γάλλος». Στους εθνικιστές αρέσει να κάνουν υποθέσεις ότι ο "X" είναι «πραγματικά ένας από εμάς» (π.χ., ο σημερινός τρελός έρωτας με τον Πούτιν) και κάθε φορά καίγονται.

Πορεία Γάλλων εθνικιστών του Popular New Right και του National Synthesis κατά της παγκοσμιοποίησης και του ιμπεριαλισμού

Οι σκληροπυρηνικοί ακτιβιστές - λίγοι αλλά στερεοί - απογοητεύονται και χάνουν το σθένος τους από το mainstreaming, ενώ αντικαθίστανται από άστατους και εφήμερους "υποστηρικτές" – πολλούς αλλά επιφανειακούς. Αυτή η υποστήριξη της τελευταίας στιγμής, που ταΐζεται με την θεωρία της υπηκοότητας, μπορεί να εξαφανιστεί σε μια νύκτα, εάν το θέμα της φυλής ποτέ επανεισαχθεί στα πολιτικά πράγματα.

Και αν υποθέσουμε ότι το θέμα της υπηκοότητας που θέτει το FN είναι πραγματικά ένα τέχνασμα, το πρόβλημα τότε είναι ότι η "λαϊκή υποστήριξη" και η "εκλεξιμότητα" μπορεί να γίνουν αυτοσκοπός. Με άλλα λόγια, τα μέσα γίνονται ο σκοπός και ο αρχικός σκοπός εξαφανίζεται. Ολόκληρο το «φαινομενικό» σύστημα πεποιθήσεων γίνεται το «πραγματικό σύστημα πεποιθήσεων», και το φινάλε είναι ότι όλα σχετίζονται με την επίτευξη και τη διατήρηση της εξουσίας, χωρίς να γίνει στην πραγματικότητα τίποτα εποικοδομητικό, όταν θα έρθει στην εξουσία. Το FN μπορεί να πιστεύει ότι το τέχνασμα είναι η πραγματικότητα και ότι η πονηριά θα πρέπει να γίνει η νέα, πραγματική, μόνιμη ιδεολογία. Βλέπετε, το να εκλεγείς είναι ο αυτοσκοπός, δεν υπάρχει πλέον κάποιος άλλος απώτερος στόχος. Αυτό είναι το τελικό αποτέλεσμα του "mainstreaming".Τι θα σημαίνει μια νίκη του FN αν η Γαλλία γίνεται μέρος της Eurabia ούτως ή άλλως; Γιατί πρέπει να μας νοιάζει; Επειδή "είναι ωραίο να κερδίζεις;" "Να κερδίζεις τι;"  Και είναι περίεργο που οι άνθρωποι που θα έπρεπε να ξέρουν καλύτερα πιστεύουν ότι οι «Γαλλοεβραίοι που συρρέουν στο FN» είναι κατά κάποιο τρόπο ένα καλό πράγμα. Γιατί, ναι, μπορεί να βελτιώσει την mainstreaming εκλεξιμότητα, αλλά είναι επίσης ένα σήμα κινδύνου, ότι κάτι έχει πάει εντελώς λάθος με το FN. Πάνω στη βασική παραδοχή ότι "ό, τι είναι καλό για τους Εβραίους, δεν είναι καλό για τους Λευκούς, και το αντίστροφο, ο αυξανόμενος ενθουσιασμός των Γάλλων Εβραίων για το "νέο FN" πρέπει πραγματικά να σημάνει συναγερμό στους ανθρώπους που θέλουν να δουν τους λαούς της Ευρώπης να σώζονται από την άνοδο του παλιρροιακού κύματος των μην Λευκών μεταναστών.

Φυσικά, το mainstreaming έχει τη θέση του μέσα στην ακτιβιστική εργαλειοθήκη. Όσο η βασική ιδεολογία διατηρείται, η ενίσχυση της εκλεξιμότητας μέσω του mainstreaming του μηνύματος μπορεί να λειτουργήσει, όταν αυτό απαιτείται. Το πρόβλημα είναι όταν το mainstreaming αλλάζει εντελώς τον πυρήνα της ιδεολογίας, όταν ο εθνικισμός αντικαθίστανται από τον «συνταγματικό πατριωτισμό», την πολιτισμικότητα και την υπηκοότητα. Τότε τα μέσα γίνονται σκοπός και όλα έχουν χαθεί.

Μπορεί φυσικά να κάνω λάθος και οι mainstreamers του FN μπορεί να οδηγήσουν  τους ευρωπαίους εθνικιστές στις νίκες και στη συνέχεια να προχωρήσει για να θεσπίσει μια προστατευτική εθνοφυλετική εθνικιστική ατζέντα. Αν κάνω λάθος, θα το παραδεχτώ. Αλλά κάποιος πρέπει να προειδοποιήσει τώρα για το mainstreaming, τουλάχιστον να επισημάνει τους πιθανούς κινδύνους. Υπάρχει κάτι βαθύτερο εδώ; Ακριβώς όπως τα ωμέγα αρσενικά του "κινήματος" μοιάζουν ερωτευμένα κοριτσόπουλα με τον "macho man" Ευρωασιανιστή Πούτιν, αναρωτιέμαι αν τα βήτα αρσενικά του "κινήματος" είναι καψούρηδες με την "ελκυστική" και "γοητευτική" Marine Le Pen. Μια παρόμοια αξιολύπητη περίπτωση είχαμε το 2008, όταν οι Buchanan, Sailer, και άλλοι Αμερικάνοι παλαιοσυντηρητικοί του "America First" άρχισαν να ζητωκραυγάζουν για την "καυτή" "αδελφή Σάρα" Πέιλιν. Είναι, δυστυχώς, ένα μέρος της επιφανειακής ανθρώπινης φύσης να εκτιμάται αυτός που φέρνει το μήνυμα πάνω από το μήνυμα. Δεν μπορώ να μην πιστεύω ότι αν η σημερινή επικεφαλής του FN ήταν κάποια αποπνικτική, κοντόχονδρη, βατραχοφάγος Γαλλίδα, θα υπήρχε λίγο λιγότερος ενθουσιασμός στο «κίνημα» για την προώθηση του mainstreaming.

Η βασική ιδεολογία του εθνο-εθνικιστικού κόμματος πρέπει πάντα να είναι η εθνική διατήρηση τόσο ως βιολογική όσο και ως πολιτιστική έννοια και αυτό σημαίνει διακοπή και αναστροφή της μαζικής μετανάστευσης. Αυτό πρέπει να κατασταθεί σαφές από την αρχή. Το να προσπαθείς να κρύψεις τους πραγματικούς στόχους κάποιου ως είδος «τεχνάσματος» για να ξαναεμφανιστούν αργότερα όταν η εξουσία έχει επιτευχθεί, είναι κάτι που δεν θα λειτουργήσει, όπως αυτό το άρθρο εξηγεί.

“Mainstreaming” μπορεί να σημαίνει την αποφυγή της βίας, της προσβλητικής γλώσσας, των εκφράσεων μίσους για τους αλλοδαπούς και της δημιουργίας σύνδεσης με τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, μέσω της χρήσης φασιστικών συμβόλων ή της εμπλοκής σε ιστορικό ρεβιζιονισμό και άρνηση του ολοκαυτώματος, που δεν έχουν καμία σημασία στην παρούσα κατάσταση μας. Πρέπει να δημιουργηθεί η εντύπωση της λογικής, της ευγένειας και της ευπρέπειας. Ακόμα κι έτσι όμως κάποιος θα κατηγορηθεί για «μίσος», «ρατσισμό», «αντισημιτισμό», «ναζισμό» και ούτω καθεξής, αλλά τέτοια επίθετα θα χάσουν τελικά την αποτελεσματικότητά τους. Η πραγματικότητα είναι ότι η πλειοψηφία των Λευκών (ψηφοφόρων) δεν θέλει να εκδιωχθεί εξ αιτίας της μαζικής μη Λευκής μετανάστευσης, αλλά απλά περιμένουν για μια διέξοδο για να εκφράσουν αυτή την επιθυμία με έναν τρόπο που δεν θα θεωρείται "ανήθικος", σύμφωνα με την μετά τον Β παγκόσμιο Πόλεμο κατήχηση. Αν ένα εθνο-εθνικιστικό κόμμα μπορεί να πετύχει στη δημιουργία της εντύπωσης της ευπρέπειας, τότε μπορεί να αξιοποιήσει μια μεγάλη δεξαμενή των ψήφων. Η εμφάνιση είναι το παν στην πολιτική. Κάποιος δεν χρειάζεται να κάνει συμβιβασμό σχετικά με τις αρχές του. Τόσο το Εθνικό Μέτωπο όσο και το UKIP φαίνεται να μην το κατανοούν αυτό (με την προϋπόθεση ότι είναι ειλικρινείς και όχι μια ελεγχόμενη αντιπολίτευση). Φοβάμαι ότι ένα εθνο-εθνικιστικό κόμμα με ακροδεξιά ιδεολογία και σωστή στρατηγική, δεν υπάρχει ακόμα.

* Το κόμμα των Σουηδών Δημοκρατών (SD) έχει μια πολιτική "μηδενικής ανοχής στο ρατσισμό", η οποία είχε ως αποτέλεσμα να πετάξουν έξω από το κόμμα πολυάριθμα μέλη ως ύποπτα ότι είχαν έστω και λίγο «ρατσιστικές» απόψεις. Παρακάτω θα δείτε προεκλογικό βίντεο με μήνυμα κατά του ρατσισμού από μέλη του κόμματος αλλοδαπής καταγωγής. Ο Jimmie Åkesson, ο πρόεδρος των SD, έχει ορίσει ως "ρατσισμό" την άποψη ότι υπάρχουν ανθρώπινες φυλές – άποψη που προφανώς είναι απαράδεκτη για το κόμμα τους. Πάνω: φωτογραφία του Åkesson τη νύχτα των εκλογών, με τον φίλο του κόμματος ραβίνο Avner Ben Yisrael.

Οι SD, τίθενται φανατικά υπέρ του Ισραήλ και μάλιστα ηγετικά στελέχη τους είναι Εβραίοι, όπως οι εικονιζόμενοι αδελφοί Kent και Ted Ekeroth. Επίσης, σε άρθρο από το 2010, ο Åkesson απευθύνθηκε προς την LGBT κοινότητα (ομοφυλοφιλική), προειδοποιώντας τους για τους κινδύνους του Ισλάμ. Ως εκ τούτου οι SD είναι η ελπίδα τους για ένα καλύτερο μέλλον.

Έτσι το πόσο «ακροδεξιό» είναι τελικά, ένα αντι-ρατσιστικό, φανατικά φιλο-εβραϊκό και φιλικό στην ομοφυλοφιλική κοινότητα, κόμμα είναι ένα θέμα. Η μόνη μη mainstream ατζέντα που έχουν στην ουσία οι SD, είναι αυτή κατά της ισλαμοποίησης της χώρας και εκείνη του περιορισμού της μετανάστευσης.

Παρόλα αυτά το Ευρωπαϊκό Εβραϊκό Κογκρέσο εξέδωσε ανακοίνωση όπου εκφράζει την «ανησυχία» του για τη νίκη του «ακροδεξιού» και «αντιμεταναστευτικού» κόμματος. Το ότι στο Ισραήλ η κυρίαρχη πολιτική είναι σαφώς αντιμεταναστευτική και λίγο έως πολύ ακροδεξιά δεν αποτελεί κανένα πρόβλημα για τους ανησυχούντες Ευρωπαίους Εβραίους.

Ο Åkesson θαυμάζει επίσης, την Μαρίν Λεπέν και επαινεί το Εθνικό Μέτωπο της Γαλλίας για την «μοντέρνα και αρκετά φρέσκια κατεύθυνση που έχει πάρει».

 

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή