Ο δρόμος του πολεμιστή

Εισαγωγή

Το σημερινό άρθρο θα είναι ίσως λίγο σκοτεινό, λίγο δυσάρεστο.Κατά καιρούς φτάνουν στο amynastospiti.gr κάποια μηνύματα με ερωτήσεις που ορισμένοι θεωρούν εύλογες, αλλά για μας έχουν μια ιδιαίτερα δυσάρεστη (αλλά και προφανή!) απάντηση. Για να γίνω πιο κατανοητός θα δώσω μερικά παραδείγματα:

• «Αν μπουν στο διαμέρισμα μου 10 εισβολείς με εκπαίδευση ειδικών δυνάμεων για να με σκοτώσουν, τι θα γίνει μετά; Τι να κάνω;»
• «Αν μου στήσουν ενέδρα στην είσοδο του σπιτιού 3 άτομα με αυτόματα και αλεξίσφαιρα, πώς θα τους αντιμετωπίσω;»
• «Είμαι άοπλος και δέχομαι επίθεση από 7 ένοπλους, ποιά είναι η καλύτερη αντίδραση;»
• «Πώς να δράσω αν 2-3 καλά εκπαιδευμένοι ελεύθεροι σκοπευτές περικυκλώσουν κρυφά το σπίτι μου για να με πυροβολήσουν;»

Είναι προφανές πως πολλοί ενημερώνονται πλέον από χολιγουντιανές υπερπαραγωγές, που σκόπος τους είναι να διασκεδάσουν και όχι να εκπαιδεύσουν.

Στο θέμα μας τώρα…

Πολλούς αιώνες πριν, ο Miyamoto Musashi έγραφε πως ο δρόμος του πολεμιστή είναι η απόλυτη αποδοχή του θανάτου – μόνο αν έχουμε αποδειχθεί την (προφανή) μοίρα μας και έχουμε συμφιλιωθεί πλήρως με αυτή θα μπορέσουμε να αντιδράσουμε σωστά σε extreme καταστάσεις. Με άλλα λόγια, όταν ο «κακός» έχει τρομερή υπεροπλία, καλύτερη στρατηγικά θέση ΚΑΙ υπερέχει αριθμητικά, πρακτικά μόνο ένα πράγμα μπορούμε να κάνουμε, και το κάνουμε με συγκεκριμένη σειρά:

1. Προσπαθούμε με ηρεμία να αναλύσουμε στον αντίπαλο πως ο θάνατος μας δεν συμφέρει κανέναν (αν, όταν και εφόσον αυτό είναι εφικτό φυσικά…)
2. Δίνουμε στους «κακούς» αυτό που ζητούν για να φύγουν, αρκεί να μη ζητούν τη ζωή μας βέβαια.
3. (Συγχωρήστε με για την ωμή έκφραση) Πουλάμε ακριβά το τομάρι μας με ό,τι όπλα ή μέσα διαθέτουμε, και ελπίζουμε ότι όσοι εγκληματίες επιζήσουν θα αφήσουν αρκετό DNA στην τοποθεσία για να πιαστούν κάποτε και να οδηγηθούν στη φυλακή.

Συμπέρασμα

• Το «κόλπο» είναι να μην προκαλέσουμε μια κατάσταση στην οποία θα βρεθούμε χωρίς οπλική / αριθμητική / στρατηγική υπεροχή.
• Παίρνοντας όλα τα απαραίτητα μέτρα παθητικής ασφάλειας (συναγερμό, κάγκελα στα παράθυρα, γερή πόρτα, σπίτι που δεν προκαλεί κτλ.), μειώνουμε στο ελάχιστο τις πιθανότητες να χρειαστεί μια ενεργητική αντίδραση από το μέρος μας.
• Αν «καταφέρουμε» να εμπλακούμε σε μια κατάσταση του τύπου που αναφέρεται πιο πάνω, η ζυγαριά μάλλον δεν θα γείρει προς το μέρος μας…
• Δεν έχει νόημα να βρούμε λύσεις σε τόσο extreme σενάρια. Αποδεχόμαστε τη μοίρα μας, παραμένουμε ήρεμοι, σκεφτόμαστε καθαρά διεξόδους και καλή μας τύχη!

http://www.amynastospiti.gr/