Οι στρατιώτες παίρνουν 10 ευρώ το μήνα και οι Αντιρρησίες συνείδησης 250 ευρώ!!!

Οι αντιρρησίες συνείδησης, που στην πλειονότητά τους επικαλούνται δήθεν ιδεολογικούς λόγους για να αποφύγουν τις δυσκολίες της θητείας, αμείβονται για την εναλλακτικές τους υπηρεσίες με μηναίο μισθό 250 ευρώ!

Φαίνεται τελικά ότι σε αυτή τη χώρα η πλειοψηφία των φιλότιμων "κορόιδων" που την αγαπάνε θα τρώνε πάντα "βρώμικο ψωμί", ενώ οι λίγοι επιτήδειοι θα βλέπουν το θράσος τους να αμείβεται πάντα...
Την ίδια ώρα που ο απλός στρατιώτης παίρνει μόλις 10 ευρώ για να «φυλάττει με πίστιν
και αφοσίωσιν, μέχρι της τελευταίας ρανίδος του αίματός του» την πατρίδα, οι αντιρρησίες συνείδησης, που στην πλειονότητά τους επικαλούνται δήθεν ιδεολογικούς λόγους για να αποφύγουν τις δυσκολίες της θητείας, αμείβονται για την εναλλακτικές τους υπηρεσίες με μηναίο μισθό 250 ευρώ!

Τα χρήματα αυτά δίνονται, σύμφωνα με την εφημερίδα «Δημοκρατία» που αποκάλυψε το θέμα, με την επίκληση της ανάγκης σίτισης και στέγασής τους, αφού οι αντιρρησίες αρνούνται ακόμα και να διαμείνουν ή να φάνε σε στρατιωτικές μονάδες, όπως οι στρατιώτες που υπηρετούν κανονικά τη θητεία τους.

Μάλιστα σύμφωνα με σχετικά έγγραφα που δημοσιεύθηκαν στο "Διαύγεια", το ποσό που λαμβάνουν χαρακτηρίζεται "αμοιβή αντιρρησία συνείδησης" (1, 2, 3), ενώ κανένας νόμος δεν προβλέπει "αμοιβή" για τους αντιρρησίες. Η ορολογία δεν είναι αθώα, έχει τη σημειολογική σημασία της...

Ας κάνουμε μια σύντομη αναδρομή:

Το Σύνταγμα της Ελλάδας αρχικά όριζε (άρθρο 4) ότι "οι Έλληνες είναι ίσοι ενώπιον του νόμου" και ως μέρος του ίδιου άρθρου (παρ. 6) ότι "Κάθε Έλληνας που μπορεί να φέρει όπλα είναι υποχρεωμένος να συντελεί στην Άμυνα της Πατρίδας σύμφωνα με τους ορισμούς των νόμων".

Παρ' ότι η διατύπωση αυτή του Συντάγματος απέκλειε κάθε σκέψη για "εναλλακτικές κοινωνικές θητείες" κλπ., η κυβέρνηση Σημίτη με το νόμο 2510/1997 κατοχύρωσε την άοπλη και την εναλλακτική θητεία για τους αντιρρησίες συνείδησης.

Στη συνέχεια με τη συνταγματική αναθεώρηση του 2000 προστέθηκε στο άρθρο 4 του Συντάγματος μια ερμηνευτική δήλωση, ώστε να καλυφθούν και συνταγματικά οι αντιρρησίες: "Η διάταξη της παραγράφου 6 δεν αποκλείει να προβλέπεται με νόμο η υποχρεωτική προσφορά άλλων υπηρεσιών, εντός ή εκτός των ενόπλων δυνάμεων (εναλλακτική θητεία), από όσους έχουν τεκμηριωμένη αντίρρηση συνείδησης για την εκτέλεση ένοπλης ή γενικά στρατιωτικής υπηρεσίας".

Στο νόμο 3421/2005 "Στρατολογία των Ελλήνων" (άρθρο 64 παρ. 2δ), όπως και στον αρχικό νόμο 2510/1997 (άρθρο 21), προβλέφθηκε ότι οι αντιρρησίες συνείδησης:

"δ. Δικαιούνται τροφή και στέγη από τον φορέα στον οποίο διατίθενται και εφόσον αυτός αδυνατεί, καταβάλλεται σε αυτούς χρηματικό ποσό ως αντίτιμο, ίσο με το ποσό που διατίθεται για τη σίτιση, τη στέγαση, την ένδυση και τις μετακινήσεις των οπλιτών. Το ύψος του αντιτίμου, καθώς και κάθε αναγκαία λεπτομέρεια σχετικά με τη διαδικασία της καταβολής του, καθορίζονται με κοινή απόφαση των Υπουργών Εθνικής Άμυνας, Οικονομίας και Οικονομικών και του κατά περίπτωση αρμόδιου Υπουργού".

Όμως με το νεώτερο νόμο 3883/2010 (άρθρο 78) διαγράφηκε η κρίσιμη φράση "ίσο με το ποσό που διατίθεται για τη σίτιση, τη στέγαση, την ένδυση και τις μετακινήσεις των οπλιτών". Κι έτσι άνοιξε ο δρόμος για τους εκάστοτε υπουργούς (Εθνικής Άμυνας & Οικονομίας & Οικονομικών), ώστε να καθορίζουν χωρίς περιορισμούς ένα μηνιαίο χρηματικό ποσό "αντιτίμου" για τους αντιρρησίες συνείδησης. Και όπως βλέπουμε, το ποσό αυτό καθορίστηκε γενναιόδωρα, εν μέσω οικονομικής κρίσης, σε 250 Ευρώ μηνιαίως...

Τα ερωτήματα που προκύπτουν είναι τα εξής:

(1) Είναι τόσο δύσκολο να στεγάζονται και να σιτίζονται οι αντιρρησίες στον τόπο που υπηρετούν την "εναλλακτική θητεία" τους;

(2) Αν (όπως υποστηρίζουν) υπηρετούν την εναλλακτική θητεία τους σε νοσοκομεία, γηροκομεία και άλλους "δύσκολους" δημόσιους φορείς, δε μπορούν να στεγάζονται εκεί και να σιτίζονται από τα μαγειρεία τους; Μήπως τελικά δεν υπηρετούν σε τέτοιους φορείς αλλά απλώς πατάνε σφραγίδες σε κάποιο γραφείο;

(3) Στρατιωτικές μονάδες δεν υπάρχουν στις περιοχές τους για να καλύψουν τις ανάγκες τους; Ή μήπως όπως λέει το δημοσίευμα υπάρχουν, αλλά εκείνοι αρνούνται οποιαδήποτε παροχή στέγης/τροφής από τις Ένοπλες Δυνάμεις; Εάν ισχύει το τελευταίο, μήπως το κράτος θα έπρεπε να τους αφήσει να καλύψουν τις ανάγκες τους όπως νομίζουν, αντί να τους επιβραβεύει για το θράσος τους;

(4) Άλλες κρατικές υπηρεσίες (πχ. φοιτητικές λέσχες, υπηρεσίες ΟΤΑ) για να καλύψουν τις ανάγκες σίτισης των αντιρρησιών δεν υπάρχουν; Μήπως τελικά η σίτιση είναι το πρόσχημα για να παρέχεται χρηματική αμοιβή;

(5) Ο όρος "αμοιβή αντιρρησιών συνείδησης" που έχει θετική σημειολογία και χρησιμοποιείται στα δημόσια έγγραφα, προβλέπεται σε κάποιο νόμο; Γιατί ο ισχύων νόμος του 2005 (σε αντίθεση με το νόμο Σημίτη που μιλούσε για "μισθό") μιλάει για "ποσό". Μήπως ο θετικός όρος "αμοιβή" εντάσσεται στην προσπάθεια ηθικής "απενοχοποίησης" της αντίρρησης συνείδησης που ακόμα και σήμερα είναι ηθικά απορριπτέα από τη συντριπτική πλειοψηφία της ελληνικής κοινωνίας; Μήπως επειδή δεν έχει "πιάσει" ο θεσμός, κάποιοι θέλουν να δώσουν και κίνητρα, οικονομικά και ηθικά;

(6) Να το πούμε ευθέως: οι αντιρρησίες συνείδησης δεν κάνουν χάρη στην κοινωνία που καταδέχονται να την υπηρετήσουν. Αντίθετα απολαμβάνουν μια προνομιακή εξαίρεση που θέσπισε η κοινωνία γι' αυτούς - και πρέπει να το σέβονται. Κατά το Σύνταγμα οι κοινωνικές υπηρεσίες των αντιρρησιών συνείδησης προσφέρονται "υποχρεωτικά", ακριβώς όπως και η στρατιωτική θητεία: επομένως αμοιβή δε νοείται - ή αν νοείται, πρέπει να υπάρχει αντίστοιχη (οικονομικά και ηθικά) αμοιβή και για όσους υπηρετούν κανονικά τη στρατιωτική θητεία τους...

(7) Αν λοιπόν το κράτος κρίνει ότι 250 Ευρώ το μήνα είναι μια δίκαιη "αμοιβή" σε όποιον το υπηρετεί "εναλλακτικά", ας δώσει αυτή την αμοιβή και σε κάθε Έλληνα στρατιώτη που υπηρετεί κανονική, στρατιωτική θητεία: που ξεπαγιάζει σε σκοπιές και περίπολα, που "πήζει" χωρίς έξοδο στη μονάδα, που διατρέχει πολύ μεγαλύτερους κινδύνους, που δεν έχει ωράριο Δημοσίου... και που αναγκαστικά επιβαρύνει την οικογένειά του για να πιει έστω κι έναν καφέ, αφού το κράτος του δίνει το εξευτελιστικό ποσό των 10 Ευρώ το μήνα.

Αλλιώς το ελληνικό κράτος εξευτελίζει το ίδιο του το Σύνταγμα, παραβιάζει την αρχή της ισότητας και παρέχει οικονομικό και ηθικό κίνητρο για τη ραγδαία αύξηση των αντιρρησιών συνείδησης.

«Για δείτε το λουφαδόρο του Σύριζα και δείτε που ειναι  τα κορόιδα τα παιδιά μας!»

  Αθωώθηκε από το Στρατοδικείο Θεσσαλονίκης ο αντιρρησίας συνείδησης, Νίκος Καρανίκας, ο οποίος κατηγορείτο για ανυποταξία.

Ο 44χρονος, στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ και υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος με τον συνδυασμό "Θεσσαλονίκη Ανοιχτή Πόλη", είχε συλληφθεί τον περασμένο Φεβρουάριο από αστυνομικούς, στο σπίτι του, και παραπέμφθηκε στη στρατιωτική Δικαιοσύνη.

ΠΗΓΗ: veteranos.gr
ΠΗΓΗ