Μελέτη σοκ: Τα μαθήματα κατά του «ρατσισμού» φέρνουν τα αντίθετα αποτελέσματα στους μαθητές και τους αυξάνουν την εχθρότητα για τους άλλους πολιτισμούς

Τα παιδιά στα οποία γίνονται μαθήματα κατά του ρατσισμού στο σχολείο έχουν περισσότερες πιθανότητες να δείξουν έλλειψη ανοχής έξω από την τάξη, διαπιστώνει μια σημαντική μελέτη.

Η μελέτη δείχνει ότι με το να κατηγορούνται συνεχώς οι λευκοί μαθητές για «ρατσισμό» δημιουργεί εχθρότητα, ενώ και η συζήτηση ευαίσθητων εθνοτικών θεμάτων, όπως οι φόνοι για λόγους «τιμής» (στο ισλάμ) χρωματίζει τα παιδιά από μειονοτικές ομάδες με αρνητικά χρώματα.

Η έρευνα αναφέρει ότι τα παιδιά που ζουν σε μεικτές συνοικίες δεν έχουν συχνά εχθρότητα προς άλλες φυλετικές ομάδες.

Αλλά διαπιστώθηκε ότι «όταν μέσα στην τάξη δίνεται μεγαλύτερη προσοχή στην πολυπολιτισμική κοινωνία, τα θετικά αποτελέσματα της εξάλειψης «ξενοφοβικών» αντιλήψεων στους νέους μειώνεται».

Η μελέτη που πραγματοποιείται στην Ολλανδία έρχεται σε μια στιγμή που στην Βρετανία, υπάρχει διαμάχη σχετικά με την θέση της πολυπολιτισμικότητας - η οποία κατηγορεί τη Βρετανία για «ιστορικό ρατσισμό» και απαιτεί να ενθαρρυνθούν οι κουλτούρες των μειονοτήτων - στο εθνικό πρόγραμμα σπουδών στα βρετανικά σχολεία.

Ο Υπουργός Παιδείας Michael Gove έχει δεχτεί τις επιθέσεις από αριστερούς εκπαιδευτικούς σχετικά με το σχέδιο να σταματήσουν οι έφηβοι να διδάσκονται θέματα όπως «η μεγάλη πολιτιστική, κοινωνική και εθνοτική πολυμορφία της Βρετανίας από το Μεσαίωνα μέχρι τον εικοστό αιώνα, και πώς αυτό έχει βοηθήσει στη διαμόρφωση της ταυτότητας της Βρετανίας».

Αντ’ αυτού, στο μέλλον, οι μαθητές θα διδάσκονται πολύ πιο βρετανική ιστορία. Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο European Sociological Review, βασίστηκε σε μια έρευνα σε 1.444 μαθητές, ηλικίας 14 και 15 ετών σε δέκα σχολεία στην πόλη του Nijmegen.

Οι έφηβοι, που προέρχονται από διαφορετικό ταξικό και φυλετικό υπόβαθρο, και με διαφορετικές ακαδημαϊκές ικανότητες, ρωτήθηκαν για τη στάση τους, σε όσους προέρχονται από διαφορετικές εθνικές καταγωγές και για την πολυπολιτισμική διδασκαλία στα σχολεία τους.

Η έρευνα έδειξε ότι τα αγόρια τείνουν να είναι πιο ανεκτικά σε άλλες ομάδες από ότι τα κορίτσια, και η «έλλειψη ανοχής» ήταν μεγαλύτερη μεταξύ των ατόμων με έντονη θρησκευτική ή εθνοτική ταυτότητα, μεταξύ αυτών με τουρκικό ή μαροκινό υπόβαθρο και άτομα με χαμηλότερα μορφωτικά επιτεύγματα.

Αλλά η έρευνα έδειξε ότι η διδασκαλία για την πολυπολιτισμικότητα είχε «απρόβλεπτες αρνητικές επιπτώσεις».

Και αναφέρει ότι: «Ο αντίκτυπος των θετικής επαφής μεταξύ των εθνοτήτων στην τάξη εξαφανίζεται ή ακόμα και αντιστρέφεται όταν η πολυπολιτισμικότητα τονίζεται στη διάρκεια των μαθημάτων. Η συζήτηση μέσα στην τάξη για τις διακρίσεις και τα έθιμα και οι συνήθειες των άλλων πολιτισμών επηρεάζει τις «ξενοφοβικές συμπεριφορές έμμεσα».

Η έκθεση πρόσθεσε ότι άσχημα συναισθήματα για μειονοτικές ομάδες μπορούν να προκύψουν από τη συζήτηση θεμάτων, όπως τα εγκλήματα «τιμής» ή η γυναικεία περιτομή. Εχθρότητα μπορεί επίσης να προκληθεί από «μια μονόπλευρη προσέγγιση δράστη-θύματος στο ρατσισμό» (σχ. ΚΟ: όπου εννοείται, ότι «θύμα» παρουσιάζεται πάντα ο ανήκων σε μειονότητα και «δράστης» ο γηγενής).

Τα ευρήματα απηχούν τις απόψεις του επικεφαλής δασκάλου του Bradford, Ray Honeyford (φώτο), που εκδιώχθηκε από τη δουλειά του, σχεδόν πριν από 30 χρόνια επειδή ισχυρίστηκε ότι η πολυπολιτισμική διδασκαλία βλάπτει τους μαθητές.

Ο κ. Honeyford είπε ότι οι επιδόσεις των μαθητών παρεμποδίζονται από «την έννοια του πολυ-φυλετικού προγράμματος σπουδών που απαιτεί το υπουργείο, καθώς και από το να τονίζεται το ζήτημα του χρώματος και της φυλής, ως μεγάλης σημασίας θέματα στην τάξη».

Η Patricia Morgan, συγγραφέας βιβλίων με θέματα την οικογένεια και την εκπαίδευση, δήλωσε χθες: «Αν τρίψετε στη μούρη των παιδιών τον υποτιθέμενο ρατσισμό τους, δυσανασχετούν».

«Οι μαθητές κατηγορούνται για πράγματα που δεν έχουν σκεφτεί ή κάνει. Η πολυπολιτισμικότητα επιχειρεί να χειραγωγήσει τις σκέψεις, τις πεποιθήσεις των παιδιών και τα συναισθήματα, ανέρχεται σε κατήχηση, και δεν λειτουργεί. Είναι εντελώς αντιπαραγωγικό.

«Αυτή η μελέτη δείχνει ότι όταν οι άνθρωποι προσπαθούν να χειραγωγήσουν το μυαλό των παιδιών, αυτό γίνεται μπούμερανγκ».

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή