του Αλεξόπουλου Στέλιου.
Στο παρελθόν κατά την διάρκεια της ημέρας μνήμης για την Ποντιακή γενοκτονία ο γνωστός «Sakis» - με τον μέντορα του Ψινάκη πάντα στο
πλευρό του ... - ανέλαβε την αισχρή «εργολαβία» να προωθήσει τον «ειρηνευτικό διάλογο» (βλέπε υπουργείο
εξωτερικών των ΗΠΑ) στην Κύπρο μεταξύ
των κατοχικών Τουρκικών δυνάμεων και των γραικύλων υποστηρικτών της
«διζωνικής» λύσης.
Τότε είχαν ξεσηκωθεί χιλιάδες Εθνικιστές σε πολλές πόλεις και είχαν ακυρώσει με δυναμικό τρόπο συναυλίες που θα λάμβαναν μέρος στην μητροπολιτική Ελλάδα. Στην Κύπρο τις ημέρες εκείνες οι «αστέρες» της ελληνικής pop σκηνής είχαν σε έρθει σε δύσκολη θέση από τις αντιδράσεις των Πατριωτών με αποτέλεσμα τα σχέδια τους να ναυαγήσουν και το όλο εγχείρημα να το παρακολουθήσουν ζωντανά στην καρδιά της κατεχόμενης Λευκωσίας ελάχιστοι «οπαδοί» και πολλοί πράκτορες της MIT. Σύμφωνα μάλιστα με εξώφυλλο της εποχής, τις επόμενες ημέρες πραγματοποιήθηκε ακόμα και δολοφονική απόπειρα από αγνώστους ενάντια στον Ρουβά η οποία απέτυχε για αδιευκρίνιστους λόγους.
Τις παλαιότερες χρονιές αλλά και τις επόμενες πολλοί και διάφοροι «celebrities» της νεοελληνικής πραγματικότητας πήραν μέρος σε εκδηλώσεις που είχαν ως έδρα το Σιωνιστικό Ισραήλ. Για όσους δεν το γνωρίζουν μάλιστα ο Μίκης Θεοδωράκης που σήμερα εμφανίζεται ως «σιωνιστοφάγος» έδινε συναυλίες στο Ισραήλ την εποχή της «χούντας» (1972) όταν η επεκτατική πολιτική των Σιωνιστών ήταν στο αποκορύφωμα της, ενώ για να δείχνει ότι κρατάει ίσες αποστάσεις απέναντι σε όλους ζητούσε την ίδια στιγμή συνάντηση με τον Αραφάτ !
Πολλοί θυμούνται ότι το ίδιο πρόσωπο έλαβε μέρος - και ανταμείφτηκε αναλόγως - σε κυβερνητικό σχήμα (1990) και όταν τον ρώτησαν την εποχή εκείνη τι γνώμη έχει για τα φλέγοντα εθνικά ζητήματα απάντησε με ειρωνικό ύφος στους δημοσιογράφους «λα μινόρε». Έτσι λοιπόν η στρατιωτική κατοχή του Ισραήλ στα Παλαιστινιακά εδάφη, η τακτική εποικισμού των Παλαιστινιακών εδαφών με παράνομους οικισμούς και η καθημερινή καταστροφή της αγροτικής παραγωγής των Παλαιστινίων (ελιές κλπ) με μπουλντόζες καθώς και το ξεκλήρισμα των αμάχων εδώ και 60 χρόνια δεν είναι παρά λεπτομέρειες για τους «επαγγελματίες» της μουσικής και της πολιτικής.
Ανάμεσα σε αυτούς που αγνοούν τις φωνές των Παλαιστινίων κάποια πολυδιαφημισμένα ονόματα της σημερινής μουσικής σκηνής. Καταρχάς να σημειώσουμε ότι πρόσφατα η Αλεξίου και ο Κότσιρας είχαν απορρίψει με προκλητικό τρόπο την έκκληση οργανώσεων για μποϋκοτάζ ενάντια στο Ισραήλ. Η Γλυκερία πρωτοστατεί εδώ και χρόνια στις «ελληνικές» παρουσίες στο κράτος - έκτρωμα που λέγεται Ισραήλ, με σημαντική επιτυχία όπως μας πληροφορούν διάφορες πηγές στο διαδίκτυο ενώ είχε συνεργαστεί μάλιστα και με την φιλαρμονική ορχήστρα του Ισραήλ.
ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ο δήμαρχος της Ιερουσαλήμ της παραδίδει το χρυσό κλειδί της πόλης, σαν επιβράβευση για τη συμμετοχή της σε φιλανθρωπικές εκδηλώσεις καθώς και σε ένα δίσκο που κυκλοφόρησε σε όλο τον κόσμο και ήταν αφιερωμένος στα τρεις χιλιάδες χρόνια της Ιερουσαλήμ με συμμετοχές καλλιτεχνών όπως των Adamo, Sinead O' Connor, Enrico Macias, Alpha Blondy, Wailers, Marie Laforet, κ.ά.»
Ακολουθεί ο «πολύς» Γιώργος Νταλάρας - για τον οποίο είχαμε γράψει παλαιότερα εδώ - η περιβόητη Άντζελα Δημητρίου … και πρόσφατα η Μελίνα Ασλανίδου. Όμως τις τελευταίες ημέρες για άλλη μια φορά ο Παλαιστινιακός λαός σε μια ακόμη τιτάνια μάχη απέναντι στους εθνοκτόνους Σιωνιστές, έχυσε το αίμα του για να υπερασπιστεί την Πατρίδα του. Θα περίμενε κάποιος όλοι αυτοί που κατά καιρούς τρέχουν στην φωλιά του Σιωνισμού για τα φράγκα … να έχουν «τσίπα» κάποια στιγμή και να αρνηθούν να παρευρεθούν ακολουθώντας το παράδειγμα του Ιρλανδού Ross Dally ο οποίος μαζί με άλλους καλλιτέχνες αντέδρασε και αρνήθηκε να παρευρεθεί στο «φεστιβάλ ούτι» της Ιερουσαλήμ.
Όχι κάνετε
λάθος ! Ακόμα και στα τέλη Νοεμβρίου που η σύρραξη μόλις είχε λάβει τυπικό τέλος
- οι αψιμαχίες συνεχίζονταν σε κάποια σημεία - με την Παλαιστίνη να μετράει
νεκρούς - ανάμεσα τους πολλά μικρά παιδιά - κάποιοι τραγουδούσαν γεμάτοι χαρά
για την παρουσία τους στην χώρα … και απόλαυσαν «συγκινητικές στιγμές».
Ιδού το σχετικό απόσπασμα:
Την δική του σημασία έχει και το απόσπασμα αυτό: «Η οργάνωση και ο συντονισμός ,της μεγάλης αυτής συναυλίας έγινε από τον συνθέτη Κυριάκο Παπαδόπουλο, οποίος και θα διευθύνει την μεγάλη ορχήστρα τον δυο καλλιτεχνών»
Δεν ξέρουμε αν ο κ. Βέρτης είναι «είδωλο» της μουσικής σκηνής όπως τον παρουσιάζουν στην νεολαία ΟΛΑ τα κανάλια και ΟΛΑ τα μουσικά lifestyle έντυπα που προωθούν ανάμεσα σε άλλα και τον ηθικό εκφυλισμό, το σίγουρο είναι ότι αποτελεί το τελευταίο παράδειγμα μιας ομάδας ανθρώπων που μπροστά στο κέρδος αγνοούν προκλητικά την γενοκτονία ενός ολόκληρου λαού.
Τότε είχαν ξεσηκωθεί χιλιάδες Εθνικιστές σε πολλές πόλεις και είχαν ακυρώσει με δυναμικό τρόπο συναυλίες που θα λάμβαναν μέρος στην μητροπολιτική Ελλάδα. Στην Κύπρο τις ημέρες εκείνες οι «αστέρες» της ελληνικής pop σκηνής είχαν σε έρθει σε δύσκολη θέση από τις αντιδράσεις των Πατριωτών με αποτέλεσμα τα σχέδια τους να ναυαγήσουν και το όλο εγχείρημα να το παρακολουθήσουν ζωντανά στην καρδιά της κατεχόμενης Λευκωσίας ελάχιστοι «οπαδοί» και πολλοί πράκτορες της MIT. Σύμφωνα μάλιστα με εξώφυλλο της εποχής, τις επόμενες ημέρες πραγματοποιήθηκε ακόμα και δολοφονική απόπειρα από αγνώστους ενάντια στον Ρουβά η οποία απέτυχε για αδιευκρίνιστους λόγους.
Τις παλαιότερες χρονιές αλλά και τις επόμενες πολλοί και διάφοροι «celebrities» της νεοελληνικής πραγματικότητας πήραν μέρος σε εκδηλώσεις που είχαν ως έδρα το Σιωνιστικό Ισραήλ. Για όσους δεν το γνωρίζουν μάλιστα ο Μίκης Θεοδωράκης που σήμερα εμφανίζεται ως «σιωνιστοφάγος» έδινε συναυλίες στο Ισραήλ την εποχή της «χούντας» (1972) όταν η επεκτατική πολιτική των Σιωνιστών ήταν στο αποκορύφωμα της, ενώ για να δείχνει ότι κρατάει ίσες αποστάσεις απέναντι σε όλους ζητούσε την ίδια στιγμή συνάντηση με τον Αραφάτ !
Πολλοί θυμούνται ότι το ίδιο πρόσωπο έλαβε μέρος - και ανταμείφτηκε αναλόγως - σε κυβερνητικό σχήμα (1990) και όταν τον ρώτησαν την εποχή εκείνη τι γνώμη έχει για τα φλέγοντα εθνικά ζητήματα απάντησε με ειρωνικό ύφος στους δημοσιογράφους «λα μινόρε». Έτσι λοιπόν η στρατιωτική κατοχή του Ισραήλ στα Παλαιστινιακά εδάφη, η τακτική εποικισμού των Παλαιστινιακών εδαφών με παράνομους οικισμούς και η καθημερινή καταστροφή της αγροτικής παραγωγής των Παλαιστινίων (ελιές κλπ) με μπουλντόζες καθώς και το ξεκλήρισμα των αμάχων εδώ και 60 χρόνια δεν είναι παρά λεπτομέρειες για τους «επαγγελματίες» της μουσικής και της πολιτικής.
Ανάμεσα σε αυτούς που αγνοούν τις φωνές των Παλαιστινίων κάποια πολυδιαφημισμένα ονόματα της σημερινής μουσικής σκηνής. Καταρχάς να σημειώσουμε ότι πρόσφατα η Αλεξίου και ο Κότσιρας είχαν απορρίψει με προκλητικό τρόπο την έκκληση οργανώσεων για μποϋκοτάζ ενάντια στο Ισραήλ. Η Γλυκερία πρωτοστατεί εδώ και χρόνια στις «ελληνικές» παρουσίες στο κράτος - έκτρωμα που λέγεται Ισραήλ, με σημαντική επιτυχία όπως μας πληροφορούν διάφορες πηγές στο διαδίκτυο ενώ είχε συνεργαστεί μάλιστα και με την φιλαρμονική ορχήστρα του Ισραήλ.
Διαβάζουμε
σχετικά: «Το 1994 μετά από κάποιες εμφανίσεις της στην Αυστραλία η Γλυκερία
δίνει μια σειρά από συναυλίες στο Ισραήλ και ανακηρύσσεται ως "Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ
ΞΕΝΗ ΤΡΑΓΟΥΔΙΣΤΡΙΑ". Ο δίσκος της "Golden Hits " κυκλοφορεί στο
Ισραήλ και γίνεται χρυσός αστραπιαία.
ΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ο δήμαρχος της Ιερουσαλήμ της παραδίδει το χρυσό κλειδί της πόλης, σαν επιβράβευση για τη συμμετοχή της σε φιλανθρωπικές εκδηλώσεις καθώς και σε ένα δίσκο που κυκλοφόρησε σε όλο τον κόσμο και ήταν αφιερωμένος στα τρεις χιλιάδες χρόνια της Ιερουσαλήμ με συμμετοχές καλλιτεχνών όπως των Adamo, Sinead O' Connor, Enrico Macias, Alpha Blondy, Wailers, Marie Laforet, κ.ά.»
Ακολουθεί ο «πολύς» Γιώργος Νταλάρας - για τον οποίο είχαμε γράψει παλαιότερα εδώ - η περιβόητη Άντζελα Δημητρίου … και πρόσφατα η Μελίνα Ασλανίδου. Όμως τις τελευταίες ημέρες για άλλη μια φορά ο Παλαιστινιακός λαός σε μια ακόμη τιτάνια μάχη απέναντι στους εθνοκτόνους Σιωνιστές, έχυσε το αίμα του για να υπερασπιστεί την Πατρίδα του. Θα περίμενε κάποιος όλοι αυτοί που κατά καιρούς τρέχουν στην φωλιά του Σιωνισμού για τα φράγκα … να έχουν «τσίπα» κάποια στιγμή και να αρνηθούν να παρευρεθούν ακολουθώντας το παράδειγμα του Ιρλανδού Ross Dally ο οποίος μαζί με άλλους καλλιτέχνες αντέδρασε και αρνήθηκε να παρευρεθεί στο «φεστιβάλ ούτι» της Ιερουσαλήμ.
Ιδού το σχετικό απόσπασμα:
«Στο Ισραήλ για μια μοναδική συναυλία βρέθηκε την Τρίτη 27
Νοεμβρίου ο διάσημος καλλιτέχνης Νίκος Βέρτης, έχοντας στο πλευρό του την
«Μαντόνα» της χώρας Sarit Hadad. Οι πόρτες άνοιξαν στις 19:00, (τοπική ώρα) και η αρένα
του Nokia Stadium στο Τελ Αβίβ πλημμύρισε από θαυμαστές που απόλαυσαν τους δύο
καλλιτέχνες στα καλύτερά τους για πάνω από δύο ώρες σε μία μαγική βραδιά» και παρακάτω
«Ο καλλιτέχνης, ντυμένος σε χειμερινούς τόνους, στα μαύρα με ένα βαθύ πετρόλ σακάκι «αγκάλιασε» την υπέρμετρη αγάπη που του έδειξε το κοινό, τραγουδώντας όλες τις μεγάλες επιτυχίες του.
«Ο καλλιτέχνης, ντυμένος σε χειμερινούς τόνους, στα μαύρα με ένα βαθύ πετρόλ σακάκι «αγκάλιασε» την υπέρμετρη αγάπη που του έδειξε το κοινό, τραγουδώντας όλες τις μεγάλες επιτυχίες του.
Ιδιαίτερη στιγμή, η ώρα που η Sarit Hadad ερμηνεύει
επί σκηνής και ο Νίκος Βέρτης παίζει μπουζούκι, με το κοινό να τους αποθεώνει με
χειροκροτήματα και λουλούδια. Το καλλιτεχνικό ζευγάρι τραγούδησε φυσικά και τη
μεγάλη του επιτυχία «Εμείς οι δυο ταιριάζουμε», ένα κομμάτι που φιλοξενείται
στην τελευταία δισκογραφική δουλειά του καλλιτέχνη «Είμαι Μαζί Σου».
Εκατοντάδες
μηνύματα αγάπης και ενθουσιασμού κατέκλυσαν την επίσημη προσωπική του σελίδα
στο Facebook, η οποία έχει μέχρι σήμερα 97. 276 επισκέπτες. Μετά τη συναυλία ο
καλλιτέχνης, μαζί με τους συνεργάτες του επισκέφτηκε τα Ιεροσόλυμα, για να
γυρίσει έπειτα ξανά στα πάτρια εδάφη».
Την δική του σημασία έχει και το απόσπασμα αυτό: «Η οργάνωση και ο συντονισμός ,της μεγάλης αυτής συναυλίας έγινε από τον συνθέτη Κυριάκο Παπαδόπουλο, οποίος και θα διευθύνει την μεγάλη ορχήστρα τον δυο καλλιτεχνών»
Ο κύριος Βέρτης Νικόλαος λοιπόν - το βιογραφικό του εδώ - μεγαλωμένος σε Ολλανδικό αστικό περιβάλλον (που διακρίνεται παραδοσιακά για το
φιλοσιωνιστικό σκεπτικό) και γνωστός «αοιδός» της νύχτας, δεν έχει κανένα
πρόβλημα να γυρνάει ανέμελα … στα σοκάκια της Ιερουσαλήμ και «δίπλα στο τείχος
των δακρύων» την ίδια στιγμή που αυτοί που τον χειροκροτούν και τον
επιβραβεύουν πριν ελάχιστες ημέρες - που
δεν χάνουν ευκαιρία να κλαφτούν εις τους αιώνες των αιώνων - έριχναν οβίδες και
βόμβες διασποράς στα κεφάλια των Παλαιστινίων.
Δεν ξέρουμε αν ο κ. Βέρτης είναι «είδωλο» της μουσικής σκηνής όπως τον παρουσιάζουν στην νεολαία ΟΛΑ τα κανάλια και ΟΛΑ τα μουσικά lifestyle έντυπα που προωθούν ανάμεσα σε άλλα και τον ηθικό εκφυλισμό, το σίγουρο είναι ότι αποτελεί το τελευταίο παράδειγμα μιας ομάδας ανθρώπων που μπροστά στο κέρδος αγνοούν προκλητικά την γενοκτονία ενός ολόκληρου λαού.
Αφιερώνουμε στον κύριο Βέρτη, στους νεολαίους που τον
στηρίζουν με κάθε τρόπο, και στα μέλη του fan club που
διατηρεί στο facebook
…
την παρακάτω φωτογραφία:
Είναι μια φωτογραφία από την Παλαιστίνη … ας αναλογιστούν
όλοι ότι όταν «ο καλλιτέχνης, ντυμένος σε χειμερινούς τόνους, στα μαύρα με ένα
βαθύ πετρόλ σακάκι» γυρνούσε στην Ιερουσαλήμ κάποιοι άλλοι έψαχναν στα χαλάσματα να
βρουν μέλη της οικογένειας τους, τους συγγενείς και τους φίλους …
mavroskrinos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου