Τοῦ Μόσχου Eμμ. Λαγκουβάρδου
Σ’ ἕνα κόσμο διαφθορᾶς ἀριστεροὶ καὶ δεξιοὶ πολέμησαν τὴν Πίστη καὶ τὴν Παράδοση, οἱ πρῶτοι μὲ τὴ χλεύη, τὴν ψυχολογικὴ ἢ τὴν ἀπόλυτη βία κι οἱ δεύτεροι μὲ τὴν καπηλεία. Τώρα αὐτοὶ οἱ ἀριστεροὶ καὶ οἱ δεξιοὶ χύνουν κροκοδείλια δάκρια γιατί οἱ νέοι δὲν ἔχουν ἰδανικὰ καὶ γιατί οἱ πάντες ἔχουν διαφθαρεῖ καὶ δὲν ὑπάρχει οὔτε ἕνας μὲ καθαρὴ συνείδηση.
Ὁ προφήτης καὶ βασιλιὰς Δαβὶδ ἔγραψε πρὶν χιλιάδες χρόνια αὐτὸν τὸν ψαλμὸ σ΄ ἕναν κόσμο διαφθορᾶς. Πρόκειται γιὰ τὸν 52ο ψαλμό, ποὺ σὲ ἐλεύθερη ἀπόδοση λέει: «Εἶπε ὁ ἄφρων μέσα του, δὲν ὑπάρχει Θεός. Αὐτὸς καὶ οἱ ὅμοιοί του διεφθάρησαν ἂπ΄ τὴν κακία τους. Ἔγιναν ἀηδιαστικοὶ καὶ σιχαμεροὶ μὲ τὶς παρανομίες τους.
Σ’ ἕνα κόσμο διαφθορᾶς ἀριστεροὶ καὶ δεξιοὶ πολέμησαν τὴν Πίστη καὶ τὴν Παράδοση, οἱ πρῶτοι μὲ τὴ χλεύη, τὴν ψυχολογικὴ ἢ τὴν ἀπόλυτη βία κι οἱ δεύτεροι μὲ τὴν καπηλεία. Τώρα αὐτοὶ οἱ ἀριστεροὶ καὶ οἱ δεξιοὶ χύνουν κροκοδείλια δάκρια γιατί οἱ νέοι δὲν ἔχουν ἰδανικὰ καὶ γιατί οἱ πάντες ἔχουν διαφθαρεῖ καὶ δὲν ὑπάρχει οὔτε ἕνας μὲ καθαρὴ συνείδηση.
Ὁ προφήτης καὶ βασιλιὰς Δαβὶδ ἔγραψε πρὶν χιλιάδες χρόνια αὐτὸν τὸν ψαλμὸ σ΄ ἕναν κόσμο διαφθορᾶς. Πρόκειται γιὰ τὸν 52ο ψαλμό, ποὺ σὲ ἐλεύθερη ἀπόδοση λέει: «Εἶπε ὁ ἄφρων μέσα του, δὲν ὑπάρχει Θεός. Αὐτὸς καὶ οἱ ὅμοιοί του διεφθάρησαν ἂπ΄ τὴν κακία τους. Ἔγιναν ἀηδιαστικοὶ καὶ σιχαμεροὶ μὲ τὶς παρανομίες τους.
Κανεὶς ἀπὸ αὐτοὺς δὲν σκέφτεται καὶ δὲν πράττει τὸ ἀγαθό. Ὁ Θεὸς ἔσκυψε ἂπ΄ τὸν οὐρανὸ γιὰ νὰ δεῖ τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων, ἂν ὑπάρχει κανεὶς μεταξύ τους ποὺ νὰ ἔχει σύνεση καὶ γνώση τοῦ Θεοῦ ἢ ποὺ νὰ ἀναζητεῖ τὸ Θεὸ καὶ νὰ προσεύχεται σ’ αὐτόν. Εἶδε ὅτι ὅλοι ἔχουν παρεκκλίνει ἀπὸ τὴν ὀρθὴ ὁδό. Ἔγιναν διεφθαρμένοι καὶ ἀχρεῖοι. Δὲν ὑπάρχει κανεὶς ποὺ νὰ ζητεῖ τὸ ἀγαθό, δὲν ὑπάρχει οὔτε ἕνας. Δὲν θὰ βάλουν ἐπὶ τέλους ποτὲ γνώση καὶ δὲν θὰ συνετισθοῦν ὅλοι αὐτοὶ ποῦ διαπράττουν παρανομίες; Αὐτοὶ ποὺ κατατρώγουν τὸν λαό μου μὲ τόση εὐκολία. Ποτὲ δὲν στράφηκαν πρὸς τὸ Θεό, ποτὲ δὲν ἐπικαλέσθηκαν τὸν Κύριο. Αὐτοὶ φοβήθηκαν καὶ....πανικοβλήθηκαν ἐκεῖ ὅπου δὲν ὑπῆρχε φόβος.»
Ἡ Ἀριστερὰ μὲ τὸν ἄκρατο ἰδεαλισμὸ τῆς ἀποξένωσε τοὺς νέους ἀπὸ τὴν Πίστη καὶ τὴν Παράδοση. Σ' αὐτὸ βοήθησε καὶ ἡ Δεξιὰ ποὺ καπηλεύτηκε ὅπως ἐπὶ δικτατορίας τῶν συνταγματαρχῶν, τὴν πίστη στὴν Ὀρθοδοξία, στὴν Πατρίδα, στὴν Οἰκογένεια. Οἱ πατροπαράδοτες ἀξίες παραδόθηκαν στὴ χλεύη καὶ ἀντὶ αὐτῶν προβλήθηκε ἡ ἰδέα τῆς διαρκοῦς ἀνάπτυξης τῆς οἰκονομίας καὶ τῆς ἀδιάκοπης προόδου μὲ τὴ διαστρεβλωμένη ἔννοια τοῦ μίσους γιὰ τὸ παλιό, γιὰ τὴ συντήρηση. Ἡ πρόοδος σήμαινε μίσος γιὰ τὸ παλιὸ μὲ ἀποτέλεσμα τὴν ἀποτελμάτωση τῆς κοινωνίας. Οἱ κοινωνίες δὲν ἀνανεώνονται μὲ τὸ μίσος στὴν ἀρχαία σοφία, ἀλλὰ μὲ τὴν ἐμβάθυνση σ΄ αὐτήν.
Ἀριστερὰ καὶ δεξιὰ κόμματα ἔχουν κοινὸ σύνθημα τὸ «ὁλοένα μπροστά», «ἀνήκομε στὴ Δύση» ἢ ὁτιδήποτε ἄλλο παρόμοιο ποὺ δείχνει ὅτι ἔχουν καταληφθεῖ ἀπὸ τὸ δαίμονα τῆς φυγῆς, ὁτιδήποτε ἀρκεῖ νὰ φύγουμε ἀπ’ τὴν ἑλληνικὴ πραγματικότητα.
Ἄλλη ξενόφερτη ἰδέα ποὺ ἡ Ἀριστερὰ ἀντέγραψε ἀπὸ τὴ Δύση καὶ τὴν διαστρέβλωσε εἶναι ἡ ἰδέα τοῦ διεθνισμοῦ, ποὺ ὁδήγησε στὴν ὑποτίμηση σὲ καθετὶ ἐθνικό, ἐνῶ ἡ ἔννοια τοῦ διεθνισμοῦ δὲν εἶναι ἡ ὑποτίμηση τοῦ Ἔθνους, ἀλλὰ ἡ ἀνύψωση τοῦ Ἔθνους καὶ ἡ ὑπέρβαση. Δὲν ὑποτιμοῦνται τὰ ἔθνη, ἀλλὰ ὑπερβαίνονται τὰ ἐμπόδια ποὺ βάζουν στὸ δρόμο τοὺς αὐτοὶ ποὺ πολεμοῦν ἢ καπηλεύονται τὰ ἔθνη καὶ κάνουν τὰ ἔθνη καὶ τοὺς λαοὺς νὰ στενάζουν.
Ἡ διαστρέβλωση καὶ ἡ παρανόηση τῶν ξενόφερτων ἰδεῶν τῆς Ἀριστερᾶς ὀφείλεται στὸ ὅτι δὲν εἴχαμε ποτὲ ἑλληνικὴ ἐπιστήμη οὔτε ἑλληνικὴ παιδεία ἀπὸ τότε ποὺ ἡ φραγκοκρατία διαδέχθηκε τὴν ὀθωμανικὴ αὐτοκρατορία. Ἡ φραγκοκρατία συνεχίζεται μέχρι σήμερα μὲ τὸν ἴδιο πάντοτε στόχο τὴ διάλυση καὶ τὴν ἐξουθένωση τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ εἰδικότερα τῆς Ὀρθοδοξίας, ἂν καὶ δὲν νοεῖται Ὀρθοδοξία μὴ πολεμουμένη. Ἡ οὐσία τῆς Ὀρθοδοξίας εἶναι ὅτι μετατρέπει τὴν ἥττα σὲ νίκη. Αὐτὴ εἶναι ἡ χαρὰ διὰ τοῦ Σταυροῦ.
Ἡ Ἀριστερὰ καὶ ἡ Δεξιὰ στὴν Ἑλλάδα οὔτε οἱ ἴδιες μποροῦν νὰ ἀνανεωθοῦν καὶ νὰ ἀφήσουν τοὺς μύθους, τὶς προκαταλήψεις καὶ τὶς προσκολλήσεις , οὔτε τὸ λαὸ ἀφήνουν νὰ ἀσχοληθεῖ μὲ τὰ εἰρηνικά του ἔργα γιὰ νὰ μὴ γίνεται θύμα τῶν ξένων.
Μερικοὶ διανοούμενοι τῆς Ἀριστερᾶς στὴν Ἑλλάδα, ποὺ ἔστω καὶ ἀργὰ ἐλευθερώθηκαν ἂπ΄ τὸν ἰδεαλισμό τους καὶ ἀντιλήφθηκαν τὴν ἑλληνικὴ πραγματικότητα, ἐπικαλοῦνται τὸ ἦθος, τὴ μόρφωση καὶ τὸν πολιτισμὸ γιὰ τὴ σωτηρία τῆς πατρίδος, ἂν καὶ οἱ ἴδιοι συνέβαλαν στὴν ἀπομάκρυνση τοῦ κόσμου ἂπ΄ τὸ Θεὸ καὶ στὴν ἀποξένωση τῶν νέων ἀπὸ τὴν Πίστη. Δεξιὰ καὶ Ἀριστερὰ μὲ τὸν τρόπο της ἡ καθεμιὰ ἁρπάζει τὴν ψυχὴ τοῦ λαοῦ, τὰ βιώματα καὶ τὶς ἐμπειρίες του, μὲ ἀντάλλαγμα τὶς ξενόφερτες φροϋδικο-νιτσεϊκὸ-μαρξιστικὲς ἰδέες της. Βιώματα τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ εὐτελίζονται ὡς ἀναχρονιστικὰ γιὰ νὰ προβληθεῖ ὁ δυτικὸς κόσμος (ἕνας κόσμο ποὺ δύει) καὶ γιὰ νὰ καταδειχθεῖ ἡ ἄγνοια καὶ ἡ περιφρόνηση γιὰ τὴν ἑλληνικὴ πραγματικότητα.
"Ἄνευ ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδὲν" εἶπε ὁ Κύριος. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος γράφει γιὰ τὴν ἀνανέωση τῆς κοινωνίας καὶ γιὰ τὴν ἀναγέννηση τοῦ Ἔθνους καὶ τῆς Πατρίδας: «Καθένας ἂς προσέχει πῶς ἐποικοδομεῖ. Κανένας δὲν μπορεῖ νὰ βάλει ἄλλο θεμέλιο ἀπὸ αὐτὸ ποὺ ὑπάρχει καὶ ποὺ εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός». (Κορ.Α΄,3,10)
Ἡ Ἀριστερὰ μὲ τὸν ἄκρατο ἰδεαλισμὸ τῆς ἀποξένωσε τοὺς νέους ἀπὸ τὴν Πίστη καὶ τὴν Παράδοση. Σ' αὐτὸ βοήθησε καὶ ἡ Δεξιὰ ποὺ καπηλεύτηκε ὅπως ἐπὶ δικτατορίας τῶν συνταγματαρχῶν, τὴν πίστη στὴν Ὀρθοδοξία, στὴν Πατρίδα, στὴν Οἰκογένεια. Οἱ πατροπαράδοτες ἀξίες παραδόθηκαν στὴ χλεύη καὶ ἀντὶ αὐτῶν προβλήθηκε ἡ ἰδέα τῆς διαρκοῦς ἀνάπτυξης τῆς οἰκονομίας καὶ τῆς ἀδιάκοπης προόδου μὲ τὴ διαστρεβλωμένη ἔννοια τοῦ μίσους γιὰ τὸ παλιό, γιὰ τὴ συντήρηση. Ἡ πρόοδος σήμαινε μίσος γιὰ τὸ παλιὸ μὲ ἀποτέλεσμα τὴν ἀποτελμάτωση τῆς κοινωνίας. Οἱ κοινωνίες δὲν ἀνανεώνονται μὲ τὸ μίσος στὴν ἀρχαία σοφία, ἀλλὰ μὲ τὴν ἐμβάθυνση σ΄ αὐτήν.
Ἀριστερὰ καὶ δεξιὰ κόμματα ἔχουν κοινὸ σύνθημα τὸ «ὁλοένα μπροστά», «ἀνήκομε στὴ Δύση» ἢ ὁτιδήποτε ἄλλο παρόμοιο ποὺ δείχνει ὅτι ἔχουν καταληφθεῖ ἀπὸ τὸ δαίμονα τῆς φυγῆς, ὁτιδήποτε ἀρκεῖ νὰ φύγουμε ἀπ’ τὴν ἑλληνικὴ πραγματικότητα.
Ἄλλη ξενόφερτη ἰδέα ποὺ ἡ Ἀριστερὰ ἀντέγραψε ἀπὸ τὴ Δύση καὶ τὴν διαστρέβλωσε εἶναι ἡ ἰδέα τοῦ διεθνισμοῦ, ποὺ ὁδήγησε στὴν ὑποτίμηση σὲ καθετὶ ἐθνικό, ἐνῶ ἡ ἔννοια τοῦ διεθνισμοῦ δὲν εἶναι ἡ ὑποτίμηση τοῦ Ἔθνους, ἀλλὰ ἡ ἀνύψωση τοῦ Ἔθνους καὶ ἡ ὑπέρβαση. Δὲν ὑποτιμοῦνται τὰ ἔθνη, ἀλλὰ ὑπερβαίνονται τὰ ἐμπόδια ποὺ βάζουν στὸ δρόμο τοὺς αὐτοὶ ποὺ πολεμοῦν ἢ καπηλεύονται τὰ ἔθνη καὶ κάνουν τὰ ἔθνη καὶ τοὺς λαοὺς νὰ στενάζουν.
Ἡ διαστρέβλωση καὶ ἡ παρανόηση τῶν ξενόφερτων ἰδεῶν τῆς Ἀριστερᾶς ὀφείλεται στὸ ὅτι δὲν εἴχαμε ποτὲ ἑλληνικὴ ἐπιστήμη οὔτε ἑλληνικὴ παιδεία ἀπὸ τότε ποὺ ἡ φραγκοκρατία διαδέχθηκε τὴν ὀθωμανικὴ αὐτοκρατορία. Ἡ φραγκοκρατία συνεχίζεται μέχρι σήμερα μὲ τὸν ἴδιο πάντοτε στόχο τὴ διάλυση καὶ τὴν ἐξουθένωση τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ εἰδικότερα τῆς Ὀρθοδοξίας, ἂν καὶ δὲν νοεῖται Ὀρθοδοξία μὴ πολεμουμένη. Ἡ οὐσία τῆς Ὀρθοδοξίας εἶναι ὅτι μετατρέπει τὴν ἥττα σὲ νίκη. Αὐτὴ εἶναι ἡ χαρὰ διὰ τοῦ Σταυροῦ.
Ἡ Ἀριστερὰ καὶ ἡ Δεξιὰ στὴν Ἑλλάδα οὔτε οἱ ἴδιες μποροῦν νὰ ἀνανεωθοῦν καὶ νὰ ἀφήσουν τοὺς μύθους, τὶς προκαταλήψεις καὶ τὶς προσκολλήσεις , οὔτε τὸ λαὸ ἀφήνουν νὰ ἀσχοληθεῖ μὲ τὰ εἰρηνικά του ἔργα γιὰ νὰ μὴ γίνεται θύμα τῶν ξένων.
Μερικοὶ διανοούμενοι τῆς Ἀριστερᾶς στὴν Ἑλλάδα, ποὺ ἔστω καὶ ἀργὰ ἐλευθερώθηκαν ἂπ΄ τὸν ἰδεαλισμό τους καὶ ἀντιλήφθηκαν τὴν ἑλληνικὴ πραγματικότητα, ἐπικαλοῦνται τὸ ἦθος, τὴ μόρφωση καὶ τὸν πολιτισμὸ γιὰ τὴ σωτηρία τῆς πατρίδος, ἂν καὶ οἱ ἴδιοι συνέβαλαν στὴν ἀπομάκρυνση τοῦ κόσμου ἂπ΄ τὸ Θεὸ καὶ στὴν ἀποξένωση τῶν νέων ἀπὸ τὴν Πίστη. Δεξιὰ καὶ Ἀριστερὰ μὲ τὸν τρόπο της ἡ καθεμιὰ ἁρπάζει τὴν ψυχὴ τοῦ λαοῦ, τὰ βιώματα καὶ τὶς ἐμπειρίες του, μὲ ἀντάλλαγμα τὶς ξενόφερτες φροϋδικο-νιτσεϊκὸ-μαρξιστικὲς ἰδέες της. Βιώματα τοῦ Ἑλληνικοῦ λαοῦ εὐτελίζονται ὡς ἀναχρονιστικὰ γιὰ νὰ προβληθεῖ ὁ δυτικὸς κόσμος (ἕνας κόσμο ποὺ δύει) καὶ γιὰ νὰ καταδειχθεῖ ἡ ἄγνοια καὶ ἡ περιφρόνηση γιὰ τὴν ἑλληνικὴ πραγματικότητα.
"Ἄνευ ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδὲν" εἶπε ὁ Κύριος. Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος γράφει γιὰ τὴν ἀνανέωση τῆς κοινωνίας καὶ γιὰ τὴν ἀναγέννηση τοῦ Ἔθνους καὶ τῆς Πατρίδας: «Καθένας ἂς προσέχει πῶς ἐποικοδομεῖ. Κανένας δὲν μπορεῖ νὰ βάλει ἄλλο θεμέλιο ἀπὸ αὐτὸ ποὺ ὑπάρχει καὶ ποὺ εἶναι ὁ Ἰησοῦς Χριστός». (Κορ.Α΄,3,10)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου