H «ιεραπόστολος» Χίλαρι στην Αφρική δείχνει το μέλλον της Ελλάδας

Προειδοποίηση ιστολογίου: Οποιεσδήποτε ομοιότητες με πρόσωπα και καταστάσεις είναι εντελώς τυχαίες, ή ίσως και όχι. Επειδή η Ελλάδα βαδίζει ολοταχώς προς την αφρικανοποίησή της, διαβάστε με προσοχή την στρατηγική διαχείριση που ασκεί αυτή τη στιγμή η αμερικανική πολιτική, προκειμένου να εξασφαλίσει την απρόσκοπτη πρόσβαση των Αμερικανών επιχειρηματιών στους ενεργειακούς πόρους της "μαύρης ηπείρου". Είναι απολύτως κατανοητό και σαφές πως ήδη η κυρία Κλίντον -με τη βοήθεια της κυρίας Μέρκελ- λειτουργεί προς την κατεύθυνση αφρικανοποίησης της χώρας μας (φυσικά και της Κύπρου), προκειμένου να μην συναντήσει εμπόδια από άλλους ενδιαφερόμενους (π.χ. Κίνα, Ρωσία).

Η υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Χίλαρι Κλίντον, μαζί με ένα ασκέρι από αφεντικά πολυεθνικών, έκαναν πρόσφατα ένα μακρύ ταξίδι από τη μια άκρη της Αφρικής στην άλλη, από τις 31 Ιουλίου έως τις 10 Αυγούστου, κατά τη διάρκεια του οποίου η υπουργός υπερηφανευόταν αδιάκοπα για τον αλτρουισμό και την φιλανθρωπία των Ηνωμένων Πολιτειών. Ήταν μια σπουδή σε γκροτέσκο, όπως αναφέρει ο Manlio Dinucci, αν λάβει κανείς υπ’ όψιν το καταστροφικό αποικιοκρατικό ιστορικό της Ουάσιγκτον καθώς και τα αποθεματικά των εταιρειών της στη μαύρη ήπειρο.

Του Manlio Dinucci

Voltaire Network

Επισκέφθηκε εννέα χώρες της Αφρικής: τη Σενεγάλη, την Ουγκάντα​​, το Νότιο Σουδάν,την Κένυα, το Μαλάουι, τη Νότιο Αφρική, τη Νιγηρία, την Γκάνα και το Μπενίν, ραντίζοντας τους ακροατές της με ένα επαναλαμβανόμενο "ο Θεός να σας έχει καλά" και δεσμεύθηκε ότι ο μοναδικός σκοπός της Ουάσιγκτον στην Αφρική είναι η «ενίσχυση των δημοκρατικών θεσμών, η προώθηση της οικονομικής ανάπτυξης και η προώθηση της ειρήνης και της ασφάλειας».

Έτσι λοιπόν. Η υπουργός Εξωτερικών, Χίλαρι Κλίντον, πήγε στην Αφρική στα μέσα του Αυγούστου, για καλό σκοπό. Στην ευγενή αυτή αποστολή της συνοδευόταν από τα στελέχη των μεγαλύτερων αμερικανικών εταιριών. Μπίζνες - καλά το μαντέψατε – που όμως διέπονται από ηθικές αρχές τις οποίες περιέγραψε η Κλίντον στο Ντακάρ ως εξής: «Οι μέρες που κάθε λογής ξένοι κατέφθαναν εδώ για να εξαγάγουν τον πλούτο της Αφρικής για το δικό τους συμφέρον, αφήνοντας πίσω τους ένα μηδέν ή ερείπια, θα πρέπει να λήξει τον 21ο αιώνα».

Όπως είναι γνωστό, η Κλίντον είναι ένθερμη υποστηρικτής του δίκαιου και θεμιτού εμπορίου. Όπως αυτού που ασκείται στη Νιγηρία, της οποίας η πετρελαϊκή βιομηχανία κυριαρχείται από αμερικανικές εταιρείες, αποφέροντας στις ΗΠΑ περισσότερα από 30 δισεκατομμύρια δολάρια το χρόνο. Για τις πολυεθνικές και τη νιγηριανή ελίτ στην εξουσία, τα πετρελαϊκά κοιτάσματα είναι πηγή τεράστιου πλούτου, από τον οποίο δεν περισσεύει σχεδόν τίποτε για τους απλούς πολίτες. Σύμφωνα με την Παγκόσμια Τράπεζα, περισσότερο από το ήμισυ των Νιγηριανών ζει κάτω από το όριο της φτώχειας και το μέσο προσδόκιμο ζωής είναι μόλις 51 χρόνια. Η πετρελαϊκή ρύπανση που προκαλείται από τη Shell έχει καταστρέψει το Δέλτα του Νίγηρα. Για τον βιολογικό καθαρισμό, σύμφωνα με έκθεση του ΟΗΕ, θα χρειαστούν τουλάχιστον 25 χρόνια και δισεκατομμύρια δολάρια.

Την ίδια τύχη περιμένει το Νότιο Σουδάν, όπου, μετά την απόσχισή του από το Σουδάν μέσω εμφυλίου που υποδαύλισαν και χρηματοδότησαν οι ΗΠΑ, το 75% των αποθεμάτων πετρελαίου του Σουδάν βρίσκονται συμπυκνωμένα στο νότιο αυτό τμήμα της χώρας, για να μην αναφέρουμε τις πολύτιμες πρώτες ύλες και τις τεράστιες γεωργικές εκτάσεις. Η εταιρεία Nile Trading and Development Company, με έδρα το Τέξας και πρόεδρο τον πρώην Πρεσβευτή των ΗΠΑ Ε. Douglas, άρπαξε 4.000.000 στρέμματα της καλύτερης γης, αλλά και τα δικαιώματα εξόρυξης πόρων (συμπεριλαμβανομένων των δασών) για 49 χρόνια, στην απίστευτη τιμή των 25.000 δολαρίων!

Η αρπαγή εύφορης γης στην Αφρική που διαδέχεται την απαλλοτρίωση από τους ντόπιους πληθυσμούς έχει γίνει μια προσοδοφόρα οικονομική επιχείρηση, που διευθύνεται από την Goldman Sachs και την JP Morgan και επενδύουν ακόμη και το Χάρβαρντ και άλλα έγκριτα πανεπιστήμια των ΗΠΑ με τα κεφάλαιά τους!

Η αμερικανική οικονομική στρατηγική, ωστόσο, συναντά ένα ανυπέρβλητο εμπόδιο στην Αφρική: την Κίνα, η οποία, μέσω ευνοϊκών συνθηκών για τις χώρες της Αφρικής, έχει κατασκευάσει λιμάνια και αεροδρόμια, δρόμους και σιδηροδρομικές γραμμές. Για να ξεπεραστεί αυτό το εμπόδιο, η Ουάσιγκτον παίζει τον μπαλαντέρ της: την African Command ή AfriCom (Αφρικανική Διοίκηση), η οποία, σύμφωνα με το καταστατικό της, «προστατεύει και υπερασπίζεται τα συμφέροντα της εθνικής ασφάλειας των Ηνωμένων Πολιτειών, ενισχύοντας τις αμυντικές δυνατότητες των αφρικανικών κρατών». Με άλλα λόγια, χρησιμοποιεί τα μέλη μιας στρατιωτικής ελίτ (το Πεντάγωνο προσπαθεί να τους στρατολογήσει παρέχοντάς τους όπλα, εκπαίδευση και δολάρια) προκειμένου να εντάξει όσο το δυνατό μεγαλύτερο αριθμό χωρών στην τροχιά της Ουάσιγκτον.

Όταν όλες οι άλλες μέθοδοι αποτύχουν, η AfriCom «διευθύνει στρατιωτικές επιχειρήσεις ώστε να εξασφαλίζεται ένα ασφαλές περιβάλλον κατάλληλο για καλή διακυβέρνηση» (!). Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η στρατιωτική επιχείρηση «Odyssey Dawn» που οργάνωσε η AfriCom τονΜάρτιο του 2011, η οποία σηματοδότησε την έναρξη του πολέμου με στόχους την ανατροπή της κυβέρνησης της Λιβύης (της αφρικανικής χώρας με τα μεγαλύτερα αποθέματα πετρελαίου) και τον μαρασμό μέχρι θανάτου των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων της Αφρικανικής Ένωσης, που δημιουργήθηκε κυρίως χάρη σε λιβυκές επενδύσεις.

Έτσι, καταλήξαμε να υπάρχει σήμερα στη Λιβύη μια «καλή κυβέρνηση», που υπακούει σε όσες διαταγές προέρχονται από την Ουάσιγκτον.

Πηγή: Ας Μιλήσουμε Επιτέλους