Που είναι ωρέ τα παχύδερμα, συνδικαλησταράδες του ΟΤΕ για να ουρλιάξουν για το σκάνδαλο της Deutsche Telekom;

Οι παλαιότεροι τον θυμόμαστε πολύ καλά. Τον πασοκτζή καρεκλοκένταυρο διορισμένο τεμπελχανά στην άλλη άκρη του γκισέ, όταν η μαύρη σου η μοίρα σε έριχνε στην ανάγκη του. Να μεταφέρεις την παλιά σου γραμμή ή -Παναγιά μου!- να κάνεις αίτηση για καινούρια!

Τα θυμάστε τα κίτρινα δόντια, ασορτί με την μασχάλη στο (κάποτε) λευκό πουκάμισο; Πιθανότερο ήταν να επικοινωνήσεις με το πνεύμα του Ίωνος Δραγούμη, παρά με τον “εργαζόμενο” που η μοναδική του περγαμηνή ήταν τα μελανιασμένα χέρια από τα παλαμάκια στον Κουτσόγιωργα.

Αυτός ο πράσινος στρατός εκσυγχρονίστηκε παγιωμένος (μονιμότητα γαρ) αν και βραχύβιος αφού έβγαινε συντομότερα στην σύνταξη και από καμικάζι της Χαμάς, όταν το ΠΑΚ Γερμανίας ολοκλήρωσε την κοινωνική του επανάσταση με την κυβέρνηση του Κώστα (call me Spiros) Σημίτη. Ναι βρε, του γιού του Γιώργου, που διορίστηκε επί ναζιστικής κατοχής σύμβουλος της Εθνικής Τραπεζης. Του “αντιστασιακού”, βαπτισμένου από πριγκηπικά χέρια.

Τότε ο πράσινος λιποσυλλέκτης ανακάλυψε το κουστούμι και το σαμπουάν. Τις Ουκρανές και τα διοικητικά συμβούλια. Όλα πάντα πληρωμένα από τον Έλληνα φορολογούμενο.

Πιστός στρατιώτης ο πράσινος συνδικαληστής. Να σου οι υπογραφές στις συμβάσεις με τη Siemens, να σου οι ομοφωνίες στα ΔΣ, να σου τα παλαμάκια στον Μαντέλη και οι υποκλίσεις στον “σύντροφο” Σκαρπέλη. Όλοι σύντροφοι, όντως μαζί τα τρώγανε, κερασμένα από την Ελλάδα. Ο πράσινος συνδικαληστής άλλωστε ήταν μόνιμος, όπως ο Σαλμάς ή ο Ηλιάκης, ο Βλαχάκος, ο Καραθανάσης, ο Γιαλοψός. Με την διαφορά ότι είχε δικαίωμα για απεργία, για υποψηφιότητα, προφανώς λόγω της καθημερινής μάχης με την χοληστερίνη που είναι πολύ πιο ύπουλος εχθρός από τον Τούρκο με F-16.

Εκεί όμως που ο πράσινος συνδικαληστής του ΟΤΕ έδινε τις ομηρικές μάχες, ήταν όταν στην εξουσία ερχόταν ο μισητός Καραμανλής. Τότε οι διώξεις για την Μήζενς γινόντουσαν “πολιτικές διώξεις”. Οι διωγμοί των λαμογιών του ΟΤΕ που είχαν στήσει φάμπρικα αποζημιώσεων σε συνεργασία με δικηγορικό γραφείο και έπαιρναν εκατομμύρια που πλήρωνε ο μαλάκας ο Έλληνας φορολογούμενος, γινόντουσαν “φασιστικό πογκρόμ εργαζομένων”. Και βέβαια όταν ο Καραμανλής τολμούσε να πουλήσει έστω μία μετοχή στην πενταπλάσια τιμή από ότι τις πούλαγε η Πασοκάρα (κρατώντας όμως την διοίκηση του οργανισμού), τότε ξεσπάθωναν ενάντια στο “ξεπούλημα του μόχθου των Ελλήνων”.

Και από κοντά οι αρχηγάρες να δηλώνουν: “Αυτή η υποδομή, αυτά τα δίκτυα και αυτές οι προοπτικές είναι προοπτικές, τις οποίες εμείς δεν πρέπει να εκχωρήσουμε, δεν θα εκχωρήσει η Ελλάδα, σε κάποιους τρίτους, ξένους, όταν μπορεί να είναι ένα όπλο στρατηγικό για την οικονομία, τη διπλωματία, το κύρος και την παρουσία του Ελληνισμού σε πάρα πολλές χώρες.” (Γ. Παπανδρέου, μέγαρο ΟΤΕ, 2008).

Και μετά τον τιτάνιο αγώνα των πράσινων συνδικαληστών, επιτέλους έρχεται ο Γιώργαρος Παπανδρέου στην εξουσία. Και δίνει κοψοχρονιά το management στην Deutsche Telekom.

Άκρα του τάφου σιωπή από τα πράσινα συνδικαληστικά λαμόγια…

Η Deutsche Telekom αρχίζει και ξεπουλά τις επενδύσεις του ΟΤΕ διεθνώς.

Μούγκα οι λιποσυλλέκτες. Μα αυτοί δεν δήλωναν ότι… “Ένας δεύτερος λόγος, για τον οποίο εμείς αντιτασσόμαστε σε αυτή την πολιτική της Νέας Δημοκρατίας, είναι ότι ο ΟΤΕ είναι ένας Οργανισμός που έχει, όχι μόνο παρουσία στην Ελλάδα, αλλά με κόπο, με τις προσπάθειες τις δικές σας, με τη βοήθεια τη δική σας και, βεβαίως, με την ουσιαστική επένδυση και από τον Ελληνικό λαό και την Πολιτεία, έχει αναπτύξει δίκτυα σε πολλές περιοχές της ευρύτερης βαλκανικής χερσονήσου και όχι μόνον.”!! (Γ. Παπανδρέου, 2008)

Δηλαδή, αυτά τα παχύδερμα που έφαγαν με χρυσά κουτάλια επί δεκαετίες από την πατρίδα, δεν έβγαλαν ούτε άχνα για το Εθνικό ξεπούλημα. Αυτά τα όντα που έβγαιναν στην σύνταξη από τα 48, ευνοημένοι από την Πατρίδα, δεν άρθρωσαν ούτε κουβέντα για την εθνική προδοσία της εκχώρησης στην Deutcshe Telekom…

Και έρχεται σήμερα ο ΟΟΣΑ και αποκαλύπτει μέγα σκάνδαλο της Deutshe Telekom, με ξέπλυμα μαύρου χρήματος, και άλλα πολλά. Γεγονός που αυτομάτως βάσει της Ευρωπαϊκής νομοθεσίας δίνει το δικαίωμα στην χώρα να ανακτήσει την διοίκηση του οργανισμού. Όπως ακριβώς έγινε στην Πορτογαλία.

Μούγκα τα πράσινα γενόσημα! Μούγκα οι καλοταϊσμένες ρέπλικες ανθρώπων. Τον σκασμό οι αγωνισταράδες που δήλωναν ότι “…Μόνο σε μια τριτοκοσμική χώρα, θα μπορούσαμε να δούμε, πρώτα απ’ όλα, να πουλιέται δημόσιος πλούτος και, αντί να κερδίζει το κράτος, να κερδίζει κάποιος ιδιώτης. Αυτό, βεβαίως, είναι ένα τεράστιο σκάνδαλο.“

Ούτε μία ανακοίνωση οι ασπόνδυλοι ασκοί σάπιας σάρκας!

Άξιοι βλαστοί του φυτωρίου Παγκάλου. Αφού τα φάγαμε μαζί, μετά βρίζουμε την χώρα που μας τάισε αλλά και τους μαλάκες που μας ανέχονται τόσες δεκαετίες στο σβέρκο τους. Και δίνουμε την πατρίδα δώρο στα αφεντικά μας. Τους προμηθευτές εκρηκτικών υλών στους αντιστασιακούς Ράπανους και Σημίτηδες.

Η άθλια, πράσινη νομενκλατούρα, η βρωμερή Λερναία Ύδρα που χρειάζεται έναν Ηρακλή για να καθαρίσει την κοπριά που αφήνει πίσω της…

πηγη