Δὲν ἔχω δάκρυα νὰ κλάψω καὶ γι' ἄλλη μία χαμένη πατρίδα…

Γράφει ὁ Βασίλης Τριανταφυλλίδης (Χάρρυ Κλὺνν)

Αὐτὴ ἡ χώρα εἶναι ἡ Γῆ τῶν Ἑλλήνων. Δὲ χωράει στὸ ψέμα ἡ ἀλήθεια… Οὔτε τὸ φῶς στὸ σκοτάδι… Δὲ φτάνει ὁ κίβδηλος λόγος νὰ δαμάσει τὰ ἀφηνιασμένα ἄλογα, νὰ γητέψει τὰ τρομοκρατημένα ὄνειρα… Μὲ τὸ πηχτὸ σκοτάδι νὰ ἁπλώνεται στὴ νεκρικὴ κοιλάδα τῶν μοιραίων καὶ τῶν δοσίλογων, ὁδοιποροῦμε τὴν ὁδὸ τοῦ μαρτυρίου. Σὲ κάθε σταυροδρόμι τὸ ἐκτελεστικὸ ἀπόσπασμα τῶν τοκογλύφων, σὲ κάθε ἀνηφοριὰ οἱ φονιάδες τῆς ἱστορίας ὑψώνονται φαντάσματα δυσθεώρητα μὲ μάτια κόκκινα, μὲ στόματα γλοιώδη καὶ λαίμαργα. Μᾶς ἐκφοβίζουν, μᾶς τρομοκρατοῦν… Μᾶς πυροβολοῦν μὲ λόγους δόλιους ἀπὸ τὶς τηλεοπτικὲς ὀθόνες τὰ ἀδειανὰ κουστούμια καὶ τὰ παραγεμισμένα στόματα. Μᾶς φτύνουν οἱ ἀρουραῖοι τῶν ἐφημερίδων, οἱ ἀρθρογράφοι τοῦ μεγάλου κενοῦ, οἱ ἐθνοφθόροι καὶ οἱ Ἑλληνόφοβοι. «Θέμα χρόνου» ἀποφαίνονται οἱ εἰδήμονες μὲ τοὺς ὑπερσύγχρονους ἠλεκτρονικοὺς ὑπολογιστές, τὰ ἀτσαλάκωτα κουστούμια καὶ τὰ ἁρπακτικὰ χέρια ποὺ στάζουν αἷμα. Καλὰ κρατεῖ ὁ χορὸς τῶν κερδοσκόπων καὶ τῶν ἐφιαλτῶν…τὸ πανηγύρι τῆς ἐκφορᾶς τῶν ἐλπίδων καὶ τῶν ὁραμάτων. Ἡ μεγάλη ὁμήγυρη τῶν ἀδημονούντων τὴν ἀπώλεια τοῦ ἔθνους τῶν ἀνυπότακτων ἔχει κιόλας παραταχθεῖ μὲ....

 κάθε ἐπισημότητα γιὰ νὰ παρακολουθήσει τὸ μεγάλο θέαμα.

Ὁ δήμιος μὲ τὴν κουκούλα, τὶς πλαδαρὲς σάρκες καὶ τὰ διάστικτα μπράτσα μὲ τὰ φασιστικὰ σύμβολα, ἀναμένει τὸ νεῦμα τοῦ «Μεγάλου Στοχαστῆ». Κι ὁ «Μεγάλος Ὀπισθοδρομιστὴς» ἑτοιμάζεται νὰ γυρίσει τὸ ρολόι τῆς ἱστορίας τριάντα χρόνια πίσω.

Δὲν ἐπιθυμοῦν νὰ πιστέψουν οἱ ἐξαγορασμένοι, οἱ ὑπόδουλοι καὶ οἱ ματαιόδοξοι στὴ μεγάλη στρατιὰ τῶν ἀρίστων της ἱστορίας, τῶν λαμπρῶν δημιουργῶν, τῶν ποιητῶν, τῶν ἀγωνιστῶν τῆς ζωῆς, τῶν ἐργατῶν, τῶν καλλιτεχνῶν, τῶν ἀνθρώπων τῆς τίμιας δουλειᾶς καὶ τοῦ πνεύματος. Ὅτι εἶχαν νὰ κλέψουν τὸ ἔκλεψαν, ὅτι εἶχαν νὰ προσβάλουν τὸ πρόσβαλαν, ὅτι εἶχαν νὰ ἀτιμάσουν τὸ ἀτίμασαν. Ἦρθε ἡ ὥρα νὰ πετάξουν τὸ ἀποστεωμένου κουφάρι τοῦ λαοῦ στὴ χωματερὴ τῆς ἐξαθλίωσης καὶ τῆς ἀπέραντης θλίψης. Ἦρθε ἢ ὥρα νὰ ἀνοίξουν τὶς πόρτες σὲ κυνηγοὺς κεφαλῶν, σὲ ζόμπι ποὺ τρέφονται μὲ σάρκες ἀνθρώπινες καὶ αἷμα ζεστό…

Ἔτσι πιστεύει ὅτι μπορεῖ νὰ ἀνταποκριθεῖ στὰ κελεύσματα τῶν καιρῶν ὁ «Μεγάλος Στοχαστής», ὁ δειλὸς πολεμιστὴς μὲ τὴ λερωμένη σκελέα, ὁ ἀποτυχημένος ταχυδακτυλουργὸς μὲ τὰ τρεμάμενα δάχτυλα καὶ τὸ θολωμένο μυαλό, ὁ θλιβερὸς ψεύτης, ὁ ἀμήχανος Ὀδυσσέας ποὺ οὔτε ταξίδι, οὔτε Ἰθάκη τοῦ ἀπέμεινε, παρὰ μόνο ἡ χλεύη τῶν ἀνθρώπων καὶ τῆς ἱστορίας.

Ἡμέρα σκότους ἡ μέρα ποὺ ξημερώνει…

Ἔκπληκτα τὰ μάτια τῆς ἱστορίας βλέπουν τὴ λαίλαπα νὰ πλησιάζει.

Ἔντρομοι οἱ ἔνοχοι χειρουργοὶ βιάζονται νὰ ἐπικαλύψουν μὲ τὸ σεντόνι τῆς ὑποταγῆς καὶ τῆς ἀνικανότητας τὸ κέρινο πρόσωπο τῆς ναρκωμένης πατρίδας.

Βιάζεται τὸ τσοῦρμο τῶν θρασύδειλων καὶ τῶν μισαλλόδοξων νὰ τελειώνει μία καὶ καλὴ μὲ τὸ γένος τῶν ἀδάμαστων. Τὸ βιβλίο ποὺ λέγεται Ἑλλάδα πρέπει νὰ κλείσει, ἡ σπορὰ νὰ νοθευτεῖ, ὁ ἀγρὸς μὲ τὰ γεννήματα νὰ καταλειφθεῖ ἀπὸ ἀγριόχορτα καὶ ζιζάνια καὶ ἀκόμα μία «χαμένη πατρίδα» νὰ προστεθεῖ στὶς τόσες χαμένες.

Δὲν πρέπει οὔτε νερὸ γιὰ τὰ διψασμένα χείλη νὰ περισσέψει, οὔτε φαὶ γιὰ τοὺς πεινασμένους τὴν περηφάνια καὶ τὴν ἀξιοπρέπεια.

Ἀκοῦστε ράκη ἀνθρώπινα, ξεχειλωμένα μυαλά, καὶ κοιμισμένες συνειδήσεις…

Ἀκοῦστε ὑπερφίαλοι ἀγορητὲς τοῦ θράσους καὶ τῆς ἀνοησίας…

Ἀκοῦστε κύμβαλα ἀλαλάζοντα, σπιθαμιαῖοι διανοητὲς καὶ προσκυνημένοι ὑπηρέτες τῶν ξένων συμφερόντων…

Ἀκοῦστε πουλημένα τομάρια…

ΑΥΤΗ Η ΧΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙ ΕΠΙΤΗΡΗΤΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΣΙΤΑ.

ΑΥΤΗ Η ΧΩΡΑ ΕΙΝΑΙ Η ΓΗ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΑΙ ΘΑ ΤΗΝ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΟΥΜΕ… ΜΕ ΤΟ ΑΙΜΑ ΜΑΣ.

αντίσταση