Εθνική Άμυνα: Μια άγνωστη λέξη για τον ΣΥΡΙΖΑ

Σκόρπιες αναφορές μέσα στο γενικό πρόγραμμα (οι οποίες θυμίζουν περισσότερο ιδεολογικοπολιτικές διακηρύξεις και νεανικά συνθήματα) οι θέσεις του Αν ορισμένοι βρίσκουν ότι το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ είναι από σκόπιμα αόριστο έως απλώς ψηφοθηρικό, το πρόγραμμα του για την άμυνα είναι πρακτικά αδύνατον να σχολιασθεί γιατί απλούστατα δεν υπάρχει. Το μόνο που... υπάρχει είναι ορισμένες σκόρπιες αναφορές για την άμυνα μέσα στο γενικό πρόγραμμα, οι οποίες θυμίζουν περισσότερο ιδεολογικοπολιτικές διακηρύξεις και συνθήματα της «νεανικής του ηλικίας», παρά ένα πρόγραμμα ενός ώριμου κόμματος που διεκδικεί την εξουσία. Αυτό που προκαλεί εντύπωση από μία ματιά στις εκάστοτε θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για την άμυνα, είναι μία χαρακτηριστική «στατικότητα» και εμμονή σε θέσεις όπως η έξοδος από το ΝΑΤΟ, ο εξορκισμός κάθε συνεργασίας με το Ισραήλ, η δραστική μείωση των αμυντικών δαπανών, η πρόταση για αμοιβαία μείωση των αμυντικών δαπανών και εξοπλισμών με την Τουρκία και άλλα συναφή, τα οποία βρίσκει κανείς στην κοινή συνέντευξη των Γ. Μπανιά και Ν. Χουντή («Προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για τις στρατιωτικές δαπάνες και την άμυνα») της 18ης Σεπτεμβρίου 2009, η οποία εδόθη εν όψει των εκλογών του Οκτωβρίου 2009. Καμία επεξεργασία Τις θέσεις αυτές τις έβλεπε κανείς μέχρι και προ τριών περίπου εβδομάδων στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ και για τις επερχόμενες εκλογές. Δεν τις σχολιάσαμε τότε διότι υπήρχε ακόμη διάχυτη η εύλογη προσμονή ότι ένα κόμμα που μάλλον απροσδόκητα έφτασε να διεκδικεί την εξουσία, θα επεξεργαζόταν έστω και στοιχειωδώς κάποιο πρόγραμμα για την άμυνα της χώρας. Το αξιοσημείωτο ήταν ότι αυτό δεν έγινε ούτε μετά την επίσκεψη του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ κ. Α. Τσίπρα και των κ. κ. Μ. Γλέζου και Θ. Δρίτσα στο ΥΠΕΘΑ (20 Μαΐου), με σκοπό να τους γίνει μία ενημέρωση για την κατάσταση της άμυνας. Τούτο δε, παρά την έκπληξή τους από την παρουσίαση που τους έκανε η στρατιωτική ηγεσία, η οποία χαρακτηριζόταν, όπως όλες οι παρουσιάσεις των στρατιωτικών, από την αμείλικτη γλώσσα των αριθμών και στοιχείων που δεν επιδέχονταν την παραμικρή αμφισβήτηση. Τα στοιχεία της ενημερώσεως είναι ήδη γνωστά. Στη θητεία διαπίστωσε ότι όχι μόνο δεν υφίσταται θέμα περαιτέρω μειώσεώς της (ή και καταργήσεώς της, όπως υποστήριξε στη γνωστή του συνέντευξη στο περιοδικό «Scholligans» το 2008), αλλά αντιθέτως επιτακτική ανάγκη αυξήσεώς της. Στις δυνατότητες περικοπής του αμυντικού προϋπολογισμού που έθεσε, η απάντηση ήταν ακόμη πιο καθοριστική, όταν οι στρατιωτικοί του είπαν, ενδεικτικά, ότι μετά τις συνεχείς περικοπές οι Ε.Δ. χρειάζονται για να βγάλουν τη χρονιά περί τα 100.000.000 ευρώ ακόμη μόνο για καύσιμα (!), χωρίς να υπολογισθούν και οι ανάγκες σε ανταλλακτικά για τη συντήρηση των υπαρχόντων συστημάτων. Στο θέμα των «υπέρογκων εξοπλιστικών δαπανών» η διάψευση των εντυπώσεών του ήταν επίσης πλήρης, όταν του ελέχθη ότι εκτός από τα όποια προγράμματα τρέχουν ακόμη από παλαιότερες συμβάσεις, δεν έχει γίνει τίποτε εδώ και αρκετά χρόνια. Όταν δε του ανεφέρθη η περίπτωση της περίφημης προμήθειας πυρομαχικών για τα νέα άρματα μάχης που αγοράσαμε (εδώ και χρόνια) χωρίς τα πυρομαχικά τους, έφτασε στο σημείο να αναφωνήσει έκπληκτος «μα πώς είναι δυνατόν;». Στις δηλώσεις που έκανε την ίδια ημέρα, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είπε ότι οι αμυντικές δαπάνες έχουν ήδη μειωθεί και ότι ορθώς μειώθηκαν (σ.σ.: αυτό κατάλαβε;), αποκλείοντας έμμεσα κάθε περαιτέρω περικοπή. Επίσης, διατύπωσε την άποψη ότι το μεγάλο πρόβλημα αυτή τη στιγμή δεν είναι η έλλειψη οπλικών συστημάτων, αλλά η έλλειψη συντήρησης και ανταλλακτικών διότι η διαθεσιμότητα των οπλικών μας συστημάτων δεν είναι στο επίπεδο που θα έπρεπε να είναι (σ.σ.: η θέση αυτή είναι λανθασμένη διότι, όπως γράψαμε και άλλοτε, τούτο προδίδει άγνοια της ταχύτατης εξελίξεως της οπλικής τεχνολογίας κ.λπ., η οποία οδηγεί σε μειωμένη δυνατότητα αντιμετωπίσεως ενός αντιπάλου εξοπλισμένου με σύγχρονα συστήματα, όπως η Τουρκία και ουσιαστικά οδηγεί σε συνθήκες ασύμμετρης αντιπαραθέσεως κ.λπ.). Δύο ημέρες μετά, στην παρουσίαση του προγράμματος του κόμματος του (Πολυχώρος Αθηναΐς, 1η Ιουνίου) δεν υπήρξε καμία αναφορά σε αυτό για την άμυνα της χώρας, προφανώς διότι δεν κράτησε τίποτε από όσα στοιχεία του εδόθησαν στην παραπάνω ενημέρωση. Υπήρξε απλώς η επανάληψη της ανεδαφικής θέσεως περί προτάσεως στην Τουρκία «να προχωρήσουμε σε μορατόριουμ στις περαιτέρω αγορές μειζόνων οπλικών συστημάτων, και θα περιμένουμε να δούμε και να αξιολογήσουμε τις ειλικρινείς τους προθέσεις». Η πρόταση είναι τόσο αφελής που δεν χρειάζεται σχολιασμό. Αρκεί να σημειωθεί ότι η πολεμική βιομηχανία της Τουρκίας, η οποία καλύπτει το 52% των αναγκών της, απασχολεί πάνω από 70.000 εργάτες, έχει ετήσιο κύκλο εργασιών 8 δισ. δολάρια και εξαγωγές περί το 1,1 δισ. δολάρια το 2011, συμβάλλει σημαντικά στο ΑΕΠ της χώρας με τις εξαγωγές, τους φόρους και τις δυνατότητες απασχολήσεως, που θα ήταν τουλάχιστον παράξενο να δεχθεί να τα χάσει όλα αυτά για να έχει καλές σχέσεις με την Ελλάδα, και δη στην κατάσταση που είναι σήμερα η τελευταία. Παντελής άγνοια βασικών στοιχείων Στο ίδιο κλίμα της προφανούς άγνοιας βασικών στοιχείων του χώρου της άμυνας, ακούσαμε τρεις ημέρες μετά την παρουσίαση του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ, τον καθηγητή και βασικό στέλεχος της οικονομικής πολιτικής του κόμματος κ. Σταθάκη να λέει στην κρατική τηλεόραση ότι οι αμυντικές δαπάνες είναι πλέον χαμηλές, ότι ανέρχονται σε 3,2% του ΑΕΠ και ότι το πολύ να κοπούν κατά 0,5% του ΑΕΠ ακόμη. Ποια είναι η πραγματικότητα; Με δεδομένο ότι το ΑΕΠ της χώρας για φέτος έχει κατρακυλήσει στα 218 δισ. ευρώ, αν οι αμυντικές δαπάνες αντιπροσώπευαν το 3,2% του ΑΕΠ, όπως είπε ο κ. Σταθάκης, θα ήταν περί τα 6,9 δισ. ευρώ. Η πραγματικότητα, όμως, είναι ότι οι αμυντικές δαπάνες για φέτος είναι μόλις 3,75 δισ. ευρώ και εάν περικοπούν κατά 0,5% του ΑΕΠ ακόμη, ήτοι περί το ένα και πλέον δισ. ευρώ, και φτάσουν στα 2,6 περίπου δισ., τότε με το ποσό αυτό όχι μόνο Ε.Δ. δεν θα μπορούμε να έχουμε με στρατό, ναυτικό και αεροπορία, αλλά το πολύ μία μικρή εθνοφρουρά. Η οποία το πολύ να ήταν και έφιππη... Τα συμπεράσματα αφήνονται στους αναγνώστες. (ΚΥΡΙΑΚΑΤΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ 10/06/2012 – ΜΑΝΟΣ ΗΛΙΑΔΗΣ) πηγη