Οι έρευνές του έχουν ήδη πετύχει μεγάλη πρόοδο και πολύ σύντομα θα μάθουμε όλοι μας πώς θα αντιστρέψουμε τη φθορά του χρόνου. Μάλιστα, όπως λένε όσοι γνωρίζουν τις νέες εξελίξεις, πολύ σύντομα η παράταση της νεότητας θα είναι τόσο απλή όσο μια επίσκεψη στον γιατρό της γειτονιάς σας!
Πολλές φορές συμβαίνει εκεί που δεν το περιμένουμε... Τη μια στιγμή βουρτσίζουμε τα δόντια μας κοιτώντας αφηρημένα την εικόνα μας στον καθρέπτη, και την άλλη βλέπουμε τις πρώτες μας ρυτίδες ή τις «σακούλες» κάτω από τα μάτια.
Αυτό το σοκ είναι μια πανάρχαια υπόθεση, καθώς ακόμα και στα χρόνια του «χρυσού αιώνα» του Περικλή όλοι αναζητούσαν το ελιξίριο της νεότητας και έφτιαχναν διάφορα γιατροσόφια που υποτίθεται ότι τους εξασφάλιζαν την απάντηση στο αιώνιο ζητούμενο: νεότητα για πάντα! Ακόμα και σήμερα...
...όλοι μας είμαστε έτοιμοι να δαπανήσουμε ό,τι μας ζητηθεί για μια κρέμα προσώπου που κάνει θαύματα ή για ένα χάπι που θα αναγεννήσει τα κύτταρά μας.
Τώρα όμως είμαστε ένα βήμα πιο κοντά στην παρασκευή φαρμάκων που θα μπορούν να σταματούν τον χρόνο, καθώς οι επιστήμονες ανακάλυψαν τον γενετικό «διακόπτη» που καθορίζει πόσο γρήγορα γερνάμε. Κι ένας Ελληνας επιστήμονας έχει βάλει το χέρι του σ’ αυτήν την εξέλιξη.
Ερευνητές στο King’s College του Λονδίνου, σε συνεργασία με το Welcome Trust Sanger Institute και τον ελληνικής καταγωγής επιστήμονα Πάνο Δελούκα, εντόπισαν τέσσερα γονίδια, τα οποία ενεργοποιούνται ή απενεργοποιούνται ανάλογα με τον τρόπο ζωής που ακολουθεί κανείς και τους περιβαλλοντικούς παράγοντες. Γνωρίζοντας τον τρόπο με τον οποίο μεταλλάσσονται τα γονίδια πιστεύουν ότι θα μπορέσει να ανοίίξει ο δρόμος για τη δημιουργία αντιγηραντικών φαρμάκων νέας γενιάς.
Οι ειδικοί γνώριζαν ήδη ότι οι επιγενετικές τροποποιήσεις -οι χημικές αλλοιώσεις στο DNA από εξωγενείς παράγοντες του περιβάλλοντος- παίζουν σημαντικό ρόλο στη γήρανση. Η νέα αυτή έρευνα όμως λύνει κατά κάποιον τρόπο το γρίφο σχετικά με το πώς και το πότε πραγματοποιούνται αυτές οι αλλοιώσεις.
«Αναγνωρίσαμε πολλές επιγενετικές αλλοιώσεις που σχετίζονται με το γήρας, όμως τέσσερις εξ αυτών φάνηκαν να έχουν αντίκτυπο στην ταχύτητα εμφάνισης της γήρανσης και την πιθανή μακροζωία. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτά τα ευρήματα ως πιθανούς δείκτες γήρανσης» δήλωσε η Τζορντάνα Μπελ από την επιστημονική ομάδα που διεξήγαγε την έρευνα, προσθέτοντας ότι τα αποτελέσματά της θα συμβάλουν την καλύτερη κατανόηση των βιολογικών μηχανισμών της υγιούς γήρανσης και των ασθενειών που σχετίζονται με αυτήν.
Στα συμπεράσματα της μελέτης περιλαμβάνεται και η διαπίστωση ότι παρά το γεγονός πως αρκετές επιγενετικές τροποποιήσεις που προκαλούνται από περιβαλλοντικούς παράγοντες λαμβάνουν χώρα στη διάρκεια της ζωής κάποιου, μερικές μπορεί να πυροδοτηθούν και σε πολύ μικρή ηλικία.
Οι επιστήμονες μελέτησαν στο πλαίσιο της έρευνάς τους τις επιγενετικές τροποποιήσεις στο DNA 172 διδύμων ηλικίας 32-80 ετών. Τα ομοζυγωτικά δίδυμα χρησιμοποιούνται συχνά σε τέτοιου είδους έρευνες, επειδή μοιράζονται ακριβώς τα ίδια γονίδια, καθιστώντας έτσι πιο εύκολο στους ειδικούς να διαχωρίσουν την επίδραση των γενετικών από τους περιβαλλοντικούς παράγοντες.
ΑΠΟ ΤΟ ΧΗΜΙΚΟ ΤΟΥ ΑΠΘ ΣΤΗ ΜΟΝΑΔΑ ΜΕΛΕΤΗΣ ΓΟΝΟΤΥΠΟΥ
Από τους πλέον διακεκριμένους επιστήμονες σε διεθνές επίπεδο θεωρείται ο Πάνος Δελούκας, ο οποίος αποφοίτησε από το Χημικό του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης το 1986. Μετά την ολοκλήρωση του μεταπτυχιακού του στη Μικροβιολογία από το University Paris 7 έκανε τη διατριβή του στο Biozentrum University της Βασιλείας, πάνω στη δημιουργία και τη χρήση του Τεχνητού Χρωμοσώματος Μαγιάς του ανθρώπινου γονιδιώματος.
Στη συνέχεια πέρασε δύο χρόνια εργαζόμενος πάνω στον υποδοχέα βιταμίνης D, στην ελβετική εταιρεία Hoffman-La Roche, και το 1994 έγινε μέλος του Wellcome Trust Sanger Institute. Εκεί ηγήθηκε του προγράμματος GeneMap98, με σκοπό τη χαρτογράφηση 30.000 γονιδιακών δεικτών, ενώ παράλληλα ήταν ενεργό μέλος του πρότζεκτ για τη χαρτογράφηση του ανθρώπινου γονιδιώματος συντονίζοντας την ανάλυση των χρωμοσωμάτων 10 και 20. Μετά την ολοκλήρωσή του ίδρυσε τη μονάδα μελέτης γονοτύπου στο Sanger Institute, της οποίας παραμένει επικεφαλής, ενώ συμμετείχε στο International HapMap Project για την κατασκευή χαρτών SNP για το 24% του ανθρώπινου γονιδιώματος.
Τα τελευταία χρόνια η έρευνα του Πάνου Δελούκα και της ομάδας του έχει εστιάσει στην κατανόηση της μοριακής δομής κοινών ασθενειών και των διαφορετικών αντιδράσεών τους στα φάρμακα μέσα από ευρείας κλίμακας μελέτες συσχετισμού για το γονιδίωμα, ενώ ασχολείται εκτενώς με τη στεφανιαία νόσο και τη σημαντικότερη επιπλοκή της, που δεν είναι άλλη από το έμφραγμα του μυοκαρδίου.
Επιπλέον είναι επικεφαλής ερευνητής και ιδρυτικό μέλος του Wellcome Trust Case Control Consortium, το οποίο το 2007 κέρδισε το βραβείο έρευνας και καινοτομίας SciAm-50, ενώ συμμετέχει και σε πολλά ακόμη consortium, όπως τα Bloodomics, Interact, Cardiogenics, Load, Arcogene, Giant και WTCCC2.
πηγη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου