Δυό χρόνια τώρα, οι πολίτες αυτής την όμορφης Πατρίδας, ζούμε σε μιά ημιληθαργική κατάσταση. Η σκέψη μας ακροβατεί… μεταξύ του απευκταίου και του ζόφου. Του ηθελημένου τερματισμού της ΖΩΗΣ (Δώρον Θείον) ή του ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΟΥ σε μιά χαμοζωή μαύρη, άπρεπη, μίζερη, άδικη και μελαγχολική. Σε μιά ζωή, ξεφτιλισμένη.
Κάποιοι εξ ημών, οι πιό αισιόδοξοι, οι πιό ευρηματικοί, οι πιό ανήσυχοι, οι πιο μακρόθυμοι και οι πιό ανεκτικοί, αναπτύσσοντας μηχανισμούς αμύνης του ΕΓΩ, καταφεύγουμε στην ΜΕΤΑΘΕΣΗ. Αυτό δηλαδή που μας ταλανίζει, αυτό που μας αποκαρδιώνει, αυτό που σκοτεινιάζει το θυμικό μας, το ΜΕΤΑΘΕΤΟΥΜΕ. Το πετάμε ΠΡΟΣΚΑΙΡΑ, απ’την καμπούρα μας και την ψυχή μας.
Το ΜΕΤΑΘΕΤΟΥΜΕ στο χρόνο και στο χώρο-διάστημα. Προσπαθώντας να καθησυχάσουμε, πολεμάμε να πείσουμε εαυτούς και αλλήλους, για τον χρόνο. Πως ”Ελα μωρέ, έχουμε ακόμη λίπος για κάψιμο. Ας περιορίσουμε τα περιττά και θα τα βολέψουμε. Κρίση είναι, θα περάσει . Είναι θέμα χρόνου”.
Το ΜΕΤΑΘΕΤΟΥΜΕ στο χώρο-διάστημα. Μιλάμε για Αργεντινές, για Ουγγαρίες, γιa Τουρκίες και Ρωσίες. Λες κι έτσι τα πράγματα θα γίνουν πιό ανώδυνα, πιό μπορετά. Παραλείποντας ΗΘΕΛΗΜΕΝΑ να δούμε τις διαφορές του Έλληνα,
από τον Ρώσο (δεκαετίες μιζέριας), τον Τούρκο (κισμέτ), τον Ούγγρο (δορυφορικός
πολίτης, της τέως υπερδύναμης) και τον Αργεντίνο (πανσπερμία, φυλών, ηθών και
εθίμων, θρησκειών, προλήψεων και παραδόσεων).
ΜΕΤΑΘΕΣΗ, λοιπόν. ΠΡΟΣΚΑΙΡΗ ανάσα, ΣΤΙΓΜΙΑΙΑ ανακούφιση.
ΦΥΓΗ, απ’ την ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ.
Και αρνιόμαστε να δούμε, αρνιόμαστε να αντιμετωπίσουμε την Α-ΛΗΘΕΙΑ.
- Αρνιόμαστε να αποδεχτούμε, πως ενώ ”λεφτά υπάρχουν”, η ανεργία χτυπάει κόκκινο.
- Αρνιόμαστε να αντιδράσουμε, για τις περικοπές μισθών και συντάξεων.
- Αποδεχόμαστε ως πειθήνιοι αμνοί, τις περικοπές που αφορούν την ΥΓΕΙΑ μας.
- Αρνιόμαστε να ΦΩΝΑΞΟΥΜΕ, πως δεν ζητούμε ΕΛΕΗΜΟΣΥΝΗ, αλλά την ανταπόδοση των πολυετών εισφορών μας, ΑΞΙΩΝΟΥΜΕ.
- Αποδεχόμαστε το IMPERIUΜ των ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΩΝ, καθισμένοι στον καναπέ, κι αγανακτούντες τάχα, με τα χημικά, τα δακρυγόνα και τους ανηλεείς ξυλοδαρμούς.
- Πληρώνουμε ΑΔΙΑΜΑΡΤΥΡΗΤΑ χαράτσια, που επινοούν μαθητευόμενοι μάγοι, φασιστικής (επιεικώς) νοοτροπίας.
- Χασκογελάμε χαζοχαρούμενα, ακούγοντας λιποβριθείς δικτατορίσκους να μας λένε, ”μαζί τα φάγαμε ”.
- Ανεχόμαστε την ΕΞΑΠΑΤΗΣΗ μας, από φανφαρόνους ατάλαντους δημαγωγίσκους, που δύο χρόνια τραγούδαγαν ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΑ, από τα ηχεία των Ζαππείων (Ι,ΙΙ,ΙΙΙ, IV,V κ.λ.π.) και ξαφνικά το γύρισαν, στο ”Γεννήθηκα για την καταστροφή”.
ΜΑΣ ΛΕΝΕ: Εδώ που φθάσαμε, είναι πλέον ΜΟΝΟΔΡΟΜΟΣ. Μας βάζουν διλήμματα ΓΕΛΟΙΑ.
Ή επιλέγουμε το ΧΑΟΣ και την ΑΚΥΒΕΡΝΗΣΙΑ, ή ΥΠΟΤΑΣΣΟΜΑΣΤΕ, για να μπορούν να πληρωθούν μισθοί και συντάξεις…!
Αλήθεια: Για ποιους μισθούς και για ποιές συντάξεις μας μιλάνε;
Και; Πόσο χειρότερη θα γίνει η κατάσταση, αν δεν επιλέξουμε την ΣΚΥΦΤΗ πολιτική τους;
Αν δεν επιλέξουμε την ΥΠΟΤΑΓΗ, σε μία Γερμανία που πλουτίζει απ’ τους τόκους των δανείων μας;
Αν δεν υποταγούμε στο ξεπούλημα μπιτ-παρά, της όποιας περιουσίας μας, σε Τραπεζίτες, σε Παγκοσμιοποιητές και σε λοιπά γαμψώνυχα, αρπαχτικά όρνεα;
Αλλά το χειρότερο, τ’ αφήνω για το τέλος: Η ό,ποια κινητή και ακίνητη περιουσία μας, είναι το έλασσον. Να πάνε στο διάτανο κι ακόμη παραπέρα. Στα μπομπόλια μας. Μπορούμε να επιβιώσουμε και χωρίς αυτά.
Το ΖΗΤΟΥΜΕΝΟΝ, το ΜΕΙΖΟΝ, ο ποθητός τους ΣΤΟΧΟΣ, η αρρωστημένη τους ΛΑΧΤΑΡΑ, είναι να συντρίψουν, να κάψουν, να διαλύσουν, την ΕΛΛΗΝΙΚΟΤΗΤΑ. Με ότι αυτός ο όρος, περιέχει. ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΟΜΑΣΤΕ.
Γιατί είμαστε, το ΜΟΝΑΔΙΚΟ και το πιό ΚΡΙΣΙΜΟ, ΠΕΙΡΑΜΑ.
Στα όνειρά τους αυτά, βρήκαν ΠΡΟΘΥΜΟΥΣ συμπαραστάτες. Τους ΔΩΣΙΛΟΓΟΥΣ.
Τους, ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ πολύ καλά. Νιώσαμε στο καθαρό μας μέτωπο, το προδοτικό τους φιλί. Ζούμε, την απεγνωσμένη τους προσπάθεια, να ”βγάλουν” την ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ.
Αντιλαμβανόμαστε τον πανικό τους και την ανασφάλειά τους. Βλέπουμε, το ΔΡΑΜΑ που βιώνουν, ΣΥΝΑΙΣΘΑΝΟΜΕΝΟΙ τους ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΥΣ τους χειρισμούς.
Είκοσι μέρες μείνανε. Είκοσι μέρες που μας χωρίζουν, από την ΥΠΟΤΑΓΗ και το ΟΝΕΙΔΟΣ ή από την ΛΕΥΤΕΡΙΑ.
Χωρίς ψωμί, μπορούμε να ζήσουμε.
Χωρίς ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, προτιμούμε να πεθάνουμε.
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου