Αριστερά ο Θανάσης Βέγγος. Δεξιά δεν
βρίσκεται ο Στέλιος Ράμφος αλλά ο Γιώργος Ξύδης (ο γιατρός στην ταινία
«Τρελός παλαβός και Βέγγος»).
Το ιστορικής σημασίας ποίημα της ταινίας «Τύφλα να'χει ο Μάρλον Μπράντο» είναι κατά τι ανώτερο των νεφολογιών του Ράμφου.
Προσέξτε στιχοπλοκή: «Ήσυχο ήσυχο το ποταμάκι, αργοκυλάει το γαλάζιο του νεράκι και τραγουδάει την αγάπη την χρυσή μια κι ήρθες αγαπούλα μου εσύ». Τι έχουμε εδώ και είναι σημαντικό; Πάνω απ' όλα το γεγονός ότι στην ταινία παίζει ο Θανάσης Βέγγος. Δεύτερον, οι στίχοι έχουν ειρμό. Ένα ήσυχο ποτάμι αργοκυλάει (άρα δεν έχουμε απότομη πλαγιά, για να κατεβαίνουν τα νερά με χλαπαταγή). Ο ερωτευμένος παρατηρητής, στο κελάρυσμα των υδάτων του ποταμού ακούει τη μελωδία της πολύτιμης, χρυσής αγάπης του. Αυτό είναι ένα απότοκο του χαρμόσυνου γεγονότος του ερχομού του αντικειμένου του πόθου του. Αν δεν ερχόταν η αγαπημένη, ο ήχος των υδάτων θα ήταν ένα απλό τσιρ-τσιρ-πλιτς και όχι ουράνιες μελωδίες και μέταλλα χρυσά. Η ταινία προβλήθηκε πρώτη φορά τον Σεπτέμβριο του 1963 και ακόμη αποτελεί αντικείμενο συζήτησης και αιτία χαράς για τους φίλους του ελληνικού σινεμά. Το ποταμίσιο ποίημα έχει αποδειχθεί διαχρονικό.
Από την άλλη, το θορυβώδες «Ποτάμι» του Σταύρου -όταν μεγαλώσω θα λέω το «ν» κι άλλα ελληνικά- Θεοδωράκη μπορεί να μην αντέξει τόσο πολύ στις μυλόπετρες του χρόνου.
Υπερπαπάτζες
Μπορεί, οι στενοί ώμοι του Στέλιου Ράμφου να μην δύνανται να υψώσουν το κίνημα του νεοτρεντουλισμού στους αιθέρες της αθανασίας. Από την εξαιρετικά επιτυχημένη εκδήλωση που έκανε ο ελληνοπενής Σταύρος με τον Στέλιο Ράμφο, παρατίθενται ενδεικτικά μερικές αποστροφές του «φιλοσόφου», όπως τις αναμετάδοσε ο κομματικός λογαριασμός του Ποταμιού στο twitter: «Τον χρόνο μας τον διέπει ένα παρελθοντικό μέλλον». «Ο χρόνος μπορεί να φέρει αλλαγή, μετάλλαξη, αναγέννηση, όχι όταν εμείς αλλάζουμε στον χρόνο, αλλά όταν εμείς αλλάξουμε τον χρόνο». «Ο χρόνος παύει να έχει ηθικό χαρακτήρα όταν επικρατεί ο γεωλογικός μέλλοντας έναντι του ηθικού μέλλοντα». «Αν πάνε όλα κατ'ευχήν, στο μέλλον που ανοίγεται δεν θα πάνε όλα κατ'ανάγκη καλύτερα ή χειρότερα».
Όποιος κατορθώσει να ανακαλύψει νόημα στις προαναφερθείσες υπερπαπάτζες μπαίνει στην κλήρωση για α) Την κατασκευή τμήματος εθνικής οδού μέσα στο σαλόνι της οικίας του β) Μία μερίδα βλήτα από εστιατόριο σαν το Αλάτσι που είχε κάποτε ο Σταύρος. γ) Ένα βιβλίο με τα απομνημονεύματα του Γιώργου Παπανδρέου και δ) έναν αποκωδικοποιητή των σκέψεων του Στέλιου Ράμφου (πιάνει και Nova και τα ελεύθερα δορυφορικά κανάλια).
Το ιστορικής σημασίας ποίημα της ταινίας «Τύφλα να'χει ο Μάρλον Μπράντο» είναι κατά τι ανώτερο των νεφολογιών του Ράμφου.
Προσέξτε στιχοπλοκή: «Ήσυχο ήσυχο το ποταμάκι, αργοκυλάει το γαλάζιο του νεράκι και τραγουδάει την αγάπη την χρυσή μια κι ήρθες αγαπούλα μου εσύ». Τι έχουμε εδώ και είναι σημαντικό; Πάνω απ' όλα το γεγονός ότι στην ταινία παίζει ο Θανάσης Βέγγος. Δεύτερον, οι στίχοι έχουν ειρμό. Ένα ήσυχο ποτάμι αργοκυλάει (άρα δεν έχουμε απότομη πλαγιά, για να κατεβαίνουν τα νερά με χλαπαταγή). Ο ερωτευμένος παρατηρητής, στο κελάρυσμα των υδάτων του ποταμού ακούει τη μελωδία της πολύτιμης, χρυσής αγάπης του. Αυτό είναι ένα απότοκο του χαρμόσυνου γεγονότος του ερχομού του αντικειμένου του πόθου του. Αν δεν ερχόταν η αγαπημένη, ο ήχος των υδάτων θα ήταν ένα απλό τσιρ-τσιρ-πλιτς και όχι ουράνιες μελωδίες και μέταλλα χρυσά. Η ταινία προβλήθηκε πρώτη φορά τον Σεπτέμβριο του 1963 και ακόμη αποτελεί αντικείμενο συζήτησης και αιτία χαράς για τους φίλους του ελληνικού σινεμά. Το ποταμίσιο ποίημα έχει αποδειχθεί διαχρονικό.
Από την άλλη, το θορυβώδες «Ποτάμι» του Σταύρου -όταν μεγαλώσω θα λέω το «ν» κι άλλα ελληνικά- Θεοδωράκη μπορεί να μην αντέξει τόσο πολύ στις μυλόπετρες του χρόνου.
Υπερπαπάτζες
Μπορεί, οι στενοί ώμοι του Στέλιου Ράμφου να μην δύνανται να υψώσουν το κίνημα του νεοτρεντουλισμού στους αιθέρες της αθανασίας. Από την εξαιρετικά επιτυχημένη εκδήλωση που έκανε ο ελληνοπενής Σταύρος με τον Στέλιο Ράμφο, παρατίθενται ενδεικτικά μερικές αποστροφές του «φιλοσόφου», όπως τις αναμετάδοσε ο κομματικός λογαριασμός του Ποταμιού στο twitter: «Τον χρόνο μας τον διέπει ένα παρελθοντικό μέλλον». «Ο χρόνος μπορεί να φέρει αλλαγή, μετάλλαξη, αναγέννηση, όχι όταν εμείς αλλάζουμε στον χρόνο, αλλά όταν εμείς αλλάξουμε τον χρόνο». «Ο χρόνος παύει να έχει ηθικό χαρακτήρα όταν επικρατεί ο γεωλογικός μέλλοντας έναντι του ηθικού μέλλοντα». «Αν πάνε όλα κατ'ευχήν, στο μέλλον που ανοίγεται δεν θα πάνε όλα κατ'ανάγκη καλύτερα ή χειρότερα».
Όποιος κατορθώσει να ανακαλύψει νόημα στις προαναφερθείσες υπερπαπάτζες μπαίνει στην κλήρωση για α) Την κατασκευή τμήματος εθνικής οδού μέσα στο σαλόνι της οικίας του β) Μία μερίδα βλήτα από εστιατόριο σαν το Αλάτσι που είχε κάποτε ο Σταύρος. γ) Ένα βιβλίο με τα απομνημονεύματα του Γιώργου Παπανδρέου και δ) έναν αποκωδικοποιητή των σκέψεων του Στέλιου Ράμφου (πιάνει και Nova και τα ελεύθερα δορυφορικά κανάλια).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου