Γράφει ὁ Δρ. Κωνσταντῖνος Βαρδάκας
Τὸ ἀπομεσήμερο γιορτινῆς ἡμέρας βρῆκα τὴν εὐκαιρία νὰ ξεκουραστῶ. Ἐκεῖ μέσα στὰ πρῶτα λεπτὰ τοῦ χαλαροῦ ὕπνου κτύπησε τὸ τηλέφωνο. Στὴν ἄλλη ἄκρη ἀκούστηκε ταραγμένη ἡ φωνὴ τοῦ φίλου μου Γιάννη.
¨Ἄν φίλε μου μπεῖς τώρα στὸ διαδίκτυο θὰ διαβάσεις αὐτὸ ποὺ διάβασα ἐγὼ καὶ μοῦ ἦρθε κρύος ἰδρώτας¨.
Ἡ κυβέρνηση θὰ νοικιάζει καταλύματα σὲ ἀστέγους λόγω τῶν πλειστηριασμῶν!
Μέχρι νὰ καταλάβω τί ἐννοοῦσε;
Στὸ μυαλό μου ἦρθε ἕνα περιστατικὸ ποὺ ἔζησα στὸν προαύλιο χῶρο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἰβήρων στὸ Ἁγιώνυμο Ὅρος, τὸ ὁποῖο καὶ ἀνέφερα στὸν φίλο μου γιὰ νὰ τὸν καθησυχάσω..
¨Μάιος τοῦ 2008, βρέθηκα καταϊδρωμένος ἀπὸ τὴν ὁδοιπορία γιὰ προσκύνημα στὴν Ι. Μ Ἰβήρων. Ἡ θύρα στὸ παρεκκλήσιο τῆς ΠΑΝΑΓΙΑΣ τῆς ΠΟΡΤΑΙΤΙΣΣΗΣ ἦταν κλειστὴ καὶ περίμενα νὰ ἔρθει ὁ Προσμονάριος.
Ἡ ὥρα περνοῦσε καὶ τὰ μάτια μου περιφερόταν στὴν καλαίσθητη ἀρχιτεκτονική τοῦ χώρου, ὅταν ξαφνικὰ εἶδα νὰ μὲ πλησιάζει ἕνας Μοναχός.
Χάρηκα γιατί δίχως νὰ ἐνοχλήσω τὸν Προσμονάριο μεσημεριάτικα αὐτὸς φαινόταν ὅτι ἔρχεται ἀπὸ μόνος του γιὰ νὰ μοῦ ἀνοίξει.
Ὅσο μὲ πλησίαζε διέκρινα καλύτερα τὰ...
χαρακτηριστικά του. Ἦταν ἡλικιωμένος ἀλλά μου ἔκανε ἐντύπωση ὅτι ἦταν ἀκτένιστος καὶ τὸ ράσο του ἦταν παλαιοκαιρισμένο.
Ὅταν βρεθήκαμε σὲ ἀπόσταση συνομιλίας ἐνῶ τοῦ ἔβαλα Εὐχὴ καὶ αὐτὸς Ἀντευχόταν… μοῦ ἀπηύθυνε τὸν λόγο.
Παλληκάρι μου ἀπὸ ποῦ εἶσαι;
Ἀπὸ τὴν Ἀθήνα Γέροντα.
Ὅλη ἡ Ἑλλάδα ἀπὸ τὴν Ἀθήνα εἶναι!! Σὲ λίγο ὅμως ἡ Ἀθήνα θὰ πάει Ἐπαρχία γιὰ νὰ ἐπιβιώσει καλύτερα…
Ἔχεις δίκαιο Γέροντα, ἤδη πολλοὶ νέοι φεύγουν γιὰ τὴν ἐπαρχία ἢ τὴν ἐπισκέπτονται συχνότερα γιὰ διακοπές.
Δηλ. σὰν νὰ μοῦ λὲς πάνε σὰν τουρίστες! Μοῦ φαίνεται ὅτι δὲν κατάλαβες αὐτὸ πού σού εἶπα.
Σκέφτηκες ποτέ σου πῶς οἱ τουρίστες ἀπὸ τὴν μία μέρα στὴν ἄλλη μποροῦν νὰ γίνουν πρόσφυγες;
Θαυμάζεις ἐσὺ τώρα τὸ Καθολικό, θαυμάζεις τὸν Προαύλιο χῶρο καὶ τὴν μαρμαρόγλυπτη Κρήνη του καὶ οὔτε μπορεῖς νὰ φανταστεῖς ὅτι σὲ περίπτωση πολεμικῆς σύρραξης σήμερα τὰ πάντα εἶναι δυνατά. Ἀκόμη καὶ νὰ πέσει μία βόμβα ἐδῶ μέσα, ὁ τρόπος τοῦ λέγειν, ἂν ἡ πνευματικὴ κατάστασή μας δὲν εἶναι καλή. Μὴν πᾶς πολὺ μακριά, σκέψου μόνο ὅτι στὸν πόλεμο τῆς Γιουγκοσλαβίας τὶς βόμβες τὶς στέλνανε ¨μὲ ἰδιαίτερη προτίμηση¨ στὶς Ἐκκλησιὲς καὶ στὰ Μοναστήρια.
Μέσα στὴν δίνη τῶν γεγονότων τὰ τουριστικὰ καταλύματα στὸν κόσμο θὰ γίνουν προσφυγικὰ γιατί θὰ ὑπάρχουν ἀπὸ τὶς δυσκολίες πολλοὶ ἄστεγοι καὶ ἀνήμποροι. Καὶ πάλι θὰ ἐπιβεβαιωθεῖ ἀκόμη μία φορὰ ὁ Πατρο-Κοσμᾶς
"ΘΑ ΔΕΙΤΕ ΤΡΕΙΣ ΦΑΜΙΛΙΕΣ ΣΕ ΕΝΑ ΣΠΙΤΙ"
-Αὐτὰ ὅμως παιδάκι μου γίνονται σὲ κάθε φυσικὴ καταστροφὴ καὶ σὲ κάθε πόλεμο. Ὅμως αὐτὴ τὴν φορὰ ἐμᾶς θὰ μᾶς ἀγγίξουν λιγότερο ἐνῶ στὸν ὑπόλοιπο κόσμο ¨δὲν θὰ εἶναι γιὰ νὰ δεις¨.
Ἀπὸ σεβασμὸ καὶ λόγω τοῦ ἀπρόσμενου δὲν τοῦ ζήτησα περισσότερες ἐξηγήσεις. Ἄλλωστε τὸ 2008 δὲν ἔβλεπα τὴν κεραμίδα ποὺ ἐρχόταν στὰ κεφάλια μας. Θεώρησα μάλιστα ὅτι ἦταν καὶ Καλογερικὲς ὑπερβολές. Μόνο ἀπὸ περιέργεια τὸν ρώτησα…
Γέροντα καὶ ὁ Τουρισμὸς στὴν Ἑλλάδα ποῦ εἶναι ἡ δουλειὰ πολλῶν ἀνθρώπων, τί θὰ γίνει;
Πρῶτα θὰ μᾶς τραντάξουν οἰκονομικά, μετὰ κοινωνικὰ καὶ θὰ μᾶς περιβάλλουν μὲ πολεμικὰ γεγονότα. Ὅλα ὅσα ὅμως ἔρθουν θὰ εἶναι γιὰ τὸ καλό μας…
Ὅσο γιὰ τὸν τουρισμὸ ποὺ ρωτᾶς αὐτὸς στὴν Ἑλλάδα δὲν θὰ χαθεῖ. Στὸ τέλος μάλιστα θὰ γίνει ἐξ ὁλοκλήρου ΠΡΟΣΚΥΝΗΜΑΤΙΚΟΣ καὶ θὰ ἀποκτήσει μεγαλύτερη Ἀξία.
Οἱ Εὐρωπαῖοι πρὶν ἀπὸ τὶς Παγκόσμιες δυσκολίες θὰ θελήσουν νὰ πάρουν τὰ σπίτια τοῦ κοσμάκη καὶ μάλιστα ¨δίχως πόλεμο. Μετὰ ὅμως θὰ χάσουν τὰ δικά τους σπίτια ἀπὸ τὸν πόλεμο. Τότε εἶναι ποὺ ¨ θὰ βάλουν μυαλὸ¨ καὶ ὅσοι σταθοῦν στὰ πόδια τους θὰ ἔρχονται στὴν Πατρίδα μας ὄχι σὰν τουρίστες ἀλλὰ σὰν Προσκυνητὲς στὶς μοναδικὲς ἀλήθειες ποὺ κρύβει ΑΥΤΗ, τὶς ὁποῖες χρόνια ποδοπατοῦν!!!
Μέχρι νὰ τὸν παρακαλέσω νὰ μοῦ ἀνοίξει τὴν Θύρα γιὰ τὸ Παρεκκλήσιο τῆς ΠΟΡΤΑΙΤΙΣΣΗΣ ὁ Γέροντας ἀνέπτυξε γοργὸ βῆμα καὶ χάθηκε, ἀφήνοντάς μου πλῆθος ἀπὸ ἐρωτηματικὰ ἐνῶ περίμενα τὸν πραγματικὸ Προσμονάριο.¨
Ὁ φίλος μου στὸ τηλέφωνο ὅλη αὐτὴ τὴν ὥρα ποὺ τοῦ περιέγραφα τὴν ἀναπάντεχη συνάντηση, τὴν ὁποία εἶχα πρὶν χρόνια, μὲ ἄκουγε ἀποσβολωμένος καὶ στὸ τέλος ρώτησε.
-λὲς ὁ Παππούλης νὰ ἐννοοῦσε ὅτι ἐπειδὴ οἱ σημερινοὶ Εὐρωπαῖοι εἶναι ¨ἄστεγοι¨ ἀπὸ τὴν ΘΕΙΑ ΧΑΡΗ θὰ γίνουν καὶ οἱ πραγματικοὶ ἄστεγοι τῶν ἡμερῶν μας;
Ἔτσι μου ἔδωσε τὴν λαβὴ νὰ τὸν ἀποχαιρετήσω αὐθόρμητα…
Ἀπὸ αὐτὴ τὴν συνάντηση κατάλαβα ¨ὅτι καὶ νὰ γίνει στὸ τέλος ὅλοι θὰ γίνουμε ΠΡΟΣΚΥΝΗΤΕΣ τῆς ΑΛΗΘΕΙΑΣ τοῦ ΕΠΙΦΑΝΕΝΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ποὺ θὰ μᾶς στεγάσει ὅλους.¨
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου