Ὡς ἀπάντηση στίς πρόσφατες καί στίς ἐν γένει ἐθνικιστικές δηλώσεις τοῦ Σαλί Μπερίσα καί στούς μεγαλοϊδεατισμούς ὁρισμένων ἀλβανῶν σέ βάρος τῆς Ἑλλάδας, ἀντηχεῖ μέσα ἀπό τούς αἰῶνες, ὁ λόγος πού ἐξεφώνησε ὁ ἴδιος ὁ ἐθνικός ἥρωας τῶν (Σκ)Ἠπειρωτῶν-Ἀλβανῶν ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΚΑΣΤΡΙΩΤΗΣ ἤ "ΣΚΕΝΤΕΡΜΠΕΗΣ", Ἕλληνας ἐκ Καστοριᾶς καί ἡγεμών τῆς Ἠπείρου.
Ἐκφράζεται λοιπόν ὁ Γεώργιος "Σκεντέρμπεης" ἑλληνικά πρός τόν πάπα. Μιλάει ὡς Ἕλληνας-Ρωμηός καί ὡς χριστιανός ὀρθόδοξος, ὅπως ἄλλωστε εἶναι καί ὅλοι τότε οἱ Ἠπειρῶτες του, Ἕλληνες καί Ἀλβανοί, μέ τήν σημερινή ὁρολογία:
«Ὁ μέγας τῆς Ἠπείρου ἡγεμών Γεώργιος ὁ Καστριώτης τοσάκις κατασυντρίψας τας τρομεράς τοῦ Μωάμεθ φάλαγγας ἔβλεπε πλέον τήν ἡμισέληνον κυματίζουσαν ἐντός τῶν χωρῶν του, μάτην δ' ἐπικαλεσθείς τήν συνδρομήν τῆς [παπικῆς] Χριστιανοσύνης ἀπεφάσισεν ἵν' αὐτοπροσώπως μεταβῆ εἰς τήν Ρώμην καί προσπαθήσῃ ἵνα μαλάξῃ τήν καρδίαν τοῦ σκληροτράχηλου [πάπα] Παύλου Παρουσιασθείς ἐνώπιον τοῦ πάπα καί τῶν καρδιναλίων ὁ Σκενδέρβεης ἐξόρκισεν αὐτούς εἰς τόν κατά τοῦ Μωάμεθ πόλεμον, καταστρέψας τόν λόγον ὡς ἑξῆς "Μετά τήν καταστροφήν τῆς Ἀσίας καί τῆς Ἑλλάδος, μετά τήν σφαγήν τῶν ἡγεμόνων τῆς Κωνσταντινουπόλεως, τῆς Τραπεζοῦντος, τῆς Σερβίας, τῆς Βοσνίας καί τῆς Μολδοβλαχίας, μετά τήν ὑποδούλωσιν τῆς Πελοποννήσου καί τήν λεηλάτησιν τοῦ μεγαλυτέρου μέρους τῆς Μακεδονίας καί τῆς Ἠπείρου, ἔμεινα μόνος ἐγώ μετά τοῦ ἀδυνάτου καί μικροῦ κράτους μου, μέ τούς στρατιώτας μου ἐξηντλημένους ἐκ τόσων πολέμων, κατεστραμμένους ἐκ τοσούτων μαχῶν, ὥστε ἡ Ἤπειρος δέν διατηρεῖ πλέον οὐδέν μέρος ὑγιές ἵνα λάβῃ νέας πληγάς, καί δέν τῆ ἔμεινε πλέον αἷμα ἵνα χύσῃ ὑπέρ τοῦ χριστιανικοῦ λαοῦ. Εἰς τήν Μακεδονίαν ταύτην τήν γενέτειραν τοσούτων ἡγεμόνων καί στρατηγῶν δέν μένει ἄλλο εἰμή μόνον ἡ ἡμετέρα ἀνδρεία, καί ψυχή ἀκαταδάμστος. Δράμετε λοιπόν πρός βοήθειάν μας ἐν ὅσῳ μένει καιρός, διότι μετ' οὐ πολύ δέν θέλουσιν ἴσως ὑπάρχει εἰς τό ἀντίπεραν τοῦ Ἀδριατικοῦ πελάγους ἀθληταί τοῦ Χριστοῦ!" Ἡ Ρωμαϊκή αὐλή ἀνάλγητος εἰς τούς ἐξορκισμούς τοῦ προμαχῶνος τῆς θρησκείας, ὡς ἀπεκάλει τόν Καστριώτην, μόλις προσήγαγεν αὐτῶ βοήθειαν ἑκατό χιλιάδων δραχμῶν.... » (Τουρκοκρατουμένη Ἑλλάς, Ἱστορικόν δοκίμιον περί τῶν πρός ἀποτίναξιν τοῦ Ὀθωμανικοῦ ζυγοῦ ἐπαναστάσεων τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους (1453-1821), ὑπό Κωνσταντίνου Ν. Σάθα, Ἀθήνησι, 1869, σελ. 17).
Τό γεγονός τοῦ βίαιου ἐξισλαμισμοῦ τῶν περισσοτέρων μή Ἑλληνόφωνων Ἀλβανῶν κατά τήν διάρκεια τοῦ ὀθωμανικοῦ ζυγοῦ καί ἡ βραδεία δημιουργία μικρῆς μειονότητας τουρκαλβανῶν (περίπου 1% ἀνά αἰῶνα τουρκικῆς κατοχῆς), περίφημων μεταξύ τῶν Ρωμηῶν για τήν σκληρότητά τους καί τήν ἔλλειψη μπέσας, δέν ἀναιρεῖ τήν προέχουσα ἱστορική συγγένεια Ἑλλήνων καί σημερινῶν Ἀλβανῶν, μέ κυρίαρχο τό Ἑλληνικό πολιτισμικό στοιχεῖο (δεύτερη γλῶσσα ἡ Ἑλληνική, ἑνότητα εὑρύτερης οἰκογένειας, μουσική, κ.ἄ.) , τήν ὀρθόδοξης χριστιανικῆς προελεύσεως "μπέσα", καί τήν ρωμαίϊκη ὑπερηφάνεια ὅσων Ἀλβανῶν δέν ἀλλοτρίωσε ὁ ἐθνικισμός (μέ τή συνεχῆ προπαγάνδα ἤδη ἀπό τό 1913) καί ὁ (μετά τόν πόλεμο τῆς Βοσνίας -1996- εἰσαγόμενος) μουσουλμανικός φονταμενταλισμός.
Παρά τήν πνευματική, πολιτική καί οἰκονομική κρίση, τήν ὁποία διέρχεται ἡ πατρίδα μας ἡ Ἑλλάδα, τά μεγέθη Ὀρθοδοξία καί Ἑλληνισμός δέν παρέρχονται. Καθ'ὅσον, πέρα ἀπό τήν εἰλικρινῆ ἀναζήτηση τῆς ἀληθείας καί τοῦ σεβασμοῦ τῆς φύσεως τῶν πραγμάτων, πού χαρακτηρίζει ὅλον τόν ἀρχαῖο Ἑλληνικό πολιτισμό, μέσα στόν χριστιανισμό, ὁ Θεός στόν ὁποῖο πιστεύουμε εἶναι Θεός ἀγαθός, Θεός ἀληθείας καί ἀγάπης, πού δίδει "πνεῦμα εὐθές" στά ἔγκατα τοῦ ἀνθρώπου, ἀγαπᾶ τήν εὐθεία ὁδό καί ὄχι τίς διγλωσσίες καί τίς διπροσωπεῖες, οὔτε τίς "μπαμπεσιές" - βλ. Ψαλμούς τοῦ Δαβίδ στούς ὁποίους τά θέματα αὐτά ἐπανέρχονται πάλι καί πάλι, διότι ὅταν ἐγράφοντο καί ἐψέλνοντο οἱ ψαλμοί, αὐτά δέν ἦσαν αὐτονόητα, ἀφοῦ ἡ πονηρία τοῦ ἀνθρώπου προέβαλε τότε, ἀκόμη καί στήν περί Θεοῦ ἰδέα, τίς ἀνθρώπινες πονηρίες. Ὁ Θεός, κατά τήν ὀρθόδοξη χριστιανική πίστη, δέν χαίρεται τιμωρώντας παραβάτες τοῦ νόμου του, δέν κάνει "κόλπα" καί στρατηγήματα σέ βάρος τους, οὔτε ἐγκρίνει πονηρίες καί μπαμπεσιές ἀνθρώπων, ὅπως σαφῶς δέχεται ἡ μουσουλμανική παράδοση γιά τόν ἴδιο τόν Ἀλλάχ (τοῦ ὁποίου μάλιστα τό ἀνεξερεύνητο τῶν κριμάτων του ἀποσυνδέεται ἀπό τήν ἀγάπη καθιστάμενο ἀκόμη καί παράλογη αὐθαιρεσία) τό παράδειγμα τοῦ ὁποίου ἀκολουθοῦν στήν πονηρία καί στήν αὐθαιρεσία οἱ ἄγγελοί του καί οἱ ἄνθρωποί του , καί ἔτσι Ἀλλάχ, ἄγγελοί του καί ἄνθρωποί του νικᾶνε διά τῆς μεγαλύτερης πονηρίας τους τήν πονηρία τοῦ Σατανᾶ καί τήν πονηρία τῶν ἀνθρώπων οἱ ὁποῖοι, κατά τούς μουσουλμάνους..., "ἀκολουθοῦν τόν Σατανᾶ" ! (βλ. Le livre des Ruses, La strategie politique des Arabes, έκδοση από τον Rene R. Khawan, ed. PHEBUS 1976, ἀνατύπωση 2003 PHEBUS LIBRETTO, σελ. 447).
Γίνεται ἑπομένως ἀντιληπτό ὅτι ὁ ἐξισλαμισμός τῶν Ἀλβανῶν δέν τούς ριζοσπαστικοποίησε διότι εἶχαν καί ἔχουν ὑπόβαθρο Ἑλληνικοῦ σπερματικοῦ λόγου καί Ὀρθοδόξου χριστιανισμοῦ. Γίνεται ἀκόμα σαφές, ὅτι ἡ "μπέσα" συγκράτησε ἱστορικά, καί συγκρατεῖ, τούς καλλίτερους ἀλβανούς πολίτες, τήν πραγματική πνευματική ἐλίτ τοῦ λαοῦ τῆς Ἀλβανίας (αὐτήν πού ζῆ καί ἐργάζεται φιλήσυχα, ἀθόρυβα ἔντιμα καί μέ "μπέσα") κοντά ἤ καί μέσα στήν Ὀρθοδοξία καί στόν Ἑλληνισμό.
Ἑπομένως, οἱ ἐθνικιστικές προπαγάνδες κατά τῶν Ἑλλήνων ἐκ μέρους ὁρισμένων Ἀλβανῶν, καί οἱ ἀντιχριστιανικές ἀκρότητες ἐναντίον τῶν Ὀρθοδόξων χριστιανῶν, τραυματίζουν πρῶτα ἀπό ὅλα τήν ἱστορική ταυτότητα, ἄρα καί τό μέλλον, τοῦ ἰδίου τοῦ λαοῦ τῆς Ἀλβανίας. Κάποιος λοιπόν ἄς φιλοτιμηθῆ νά μεταφράσῃ καί στήν ἀλβανική γλῶσσα τόν χριστιανικώτατο λόγο τοῦ ἀνδρείου Γεωργίου Καστριώτη ἤ Σκεντέρμπεη, ἡγεμόνα τῆς Ἠπείρου καί ἱστορικό ἐθνικό ἥρωα τῶν Ἀλβανῶν, τόν ὁποῖο λόγο σίγουρα δέν διδάχθηκαν ποτέ οὔτε ὁ κ. Μπερίσα οὔτε οἱ ἐθνικιστές-τουρκοφιλόφιλοι ἀλβανοί, μέσα στό κουμμουνιστικό καθεστώς ὅπου μεγάλωσαν, ὅπου ἀνδρώθηκαν καί ὅπου ὑπέστησαν πλύση ἐγκεφάλου μέ συνεχῆ προπαγάνδα κατά τῶν Ἑλλήνων καί κατά τῆς Ὀρθοδοξίας.
Νέστορας Νικηφορίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου