-Από πότε οι Πακιστανοί δικαιούνται πολιτικό άσυλο;
-Ποιος ήταν αυτός που έβαλε υπογραφή και σφραγίδα για να πάρει αυτό το κτήνος πολιτικό άσυλο χωρίς να το δικαιούται;
Το επιβεβαίωσε και ο ίδιος μετά τη σύλληψή του στην απολογία του. «Ηρθα στην Ελλάδα το 2010, από το Πακιστάν. Οταν πέρασα τα σύνορα στον Εβρο, με έπιασε η Αστυνομία και μου έδωσαν πολιτικό άσυλο. Στην αρχή έμενα μαζί με άλλα παιδιά από το Πακιστάν στην περιοχή που με πιάσατε (στη Νέα Χαλκηδόνα), μετά για ενάμιση μήνα πήγα στη Σκάλα Ωρωπού, αλλά επειδή δεν δούλευα μου είπε ένας συμπατριώτης φίλος μου που ήταν στην Πάρο να πάω κι εγώ εκεί μήπως βρω καμιά δουλειά. Ετσι, τον τελευταίο ενάμιση χρόνο μένω μόνιμα στην Πάρο. Μέσω ενός φίλου μου έπιασα δουλειά στο ξενοδοχείο "Blue Dolphin" που βρίσκεται στη Χρυσή Ακτή και αυτό που έκανα ήταν να κουρεύω το χορτάρι», ξεκίνησε την απολογία του ο Πακιστανός, ο οποίος.........
βάσει των στοιχείων των χαρτιών της πακιστανικής πρεσβείας που κουβαλούσε πάνω του για να φύγει φέρεται να έχει γεννηθεί την 1η Ιανουαρίου του 1991. Ο ίδιος όμως μετά την απολογία του στον ανακριτή Σύρου υποστήριξε πως είναι κατά δύο χρόνια μικρότερος και για τον λόγο αυτό οδηγήθηκε στις Φυλακές Ανηλίκων Αυλώνα.
Οι αξιωματικοί της Δίωξης Εγκλημάτων Κατά Ζωής της Ασφάλειας Αττικής, από την αυτοψία που έκαναν στο σημείο αλλά και αντικρίζοντας το κακοποιημένο κοριτσάκι, κατέληξαν αμέσως σε δύο συμπεράσματα: πρώτον, ότι ο δράστης δεν είναι Ελληνας γιατί θα «χτυπούσε» νύχτα, σε απόμερο σημείο, ενώ απέκλεισαν και το ενδεχόμενο να είναι Ευρωπαίος, λόγω της πρωτόγονης αγριότητας που έβγαλε ο δράστης. Γνώριζαν πως στις μουσουλμανικές χώρες, και ιδιαίτερα στο Πακιστάν, χρησιμοποιούν πέτρα για να δολοφονήσουν μια γυναίκα, ενώ στην Ευρώπη τα στατιστικά δείχνουν ότι οι δράστες τέτοιων ενεργειών στραγγαλίζουν το θύμα. Επίσης, έχουν ένα πλάνο δράσης, χτυπούν συγκεκριμένες ώρες και δεν λειτουργούν παρορμητικά. Ο Πακιστανός περιγράφει στην απολογία του αναλυτικά τι έκανε στο παιδί και πώς έφτασε να το βάλει στο μάτι. Η αφήγηση σοκάρει… «Το προηγούμενο βράδυ είχα πάει με ένα φίλο μου από το Πακιστάν σε ένα πανηγύρι στο Πίσω Λιβάδι που είχε ελληνικά τραγούδια. Από εκεί φύγαμε γύρω στις 2.30 και ο φίλος μου είπε να πάω να κοιμηθώ σπίτι του που βρίσκεται δίπλα σε ένα βενζινάδικο στον κεντρικό δρόμο για τη Χρυσή Ακτή, να κάνουμε μαζί ραμαζάνι και την επόμενη ημέρα να πάω για δουλειά. Ραμαζάνι κάνουμε γύρω στις 4 το πρωί, αλλά εκείνη τη μέρα μάς πήρε ο ύπνος και δεν κάναμε και γύρω στις έξι το απόγευμα έφυγα με τα πόδια για να πάω στο "Blue Dolphin". Περπατώντας πάνω στον δρόμο είδα να κάθεται σε έναν βράχο μια κοπέλα περίπου 17 ετών (σ.σ.: αναφέρεται στη Μυρτώ). Είχε ακουστικά στα αφτιά και έπαιζε με το κινητό της. Σκέφτηκα να της κλέψω το κινητό και να το πουλήσω. Με το ένα χέρι μου χέρι να την ακινητοποιήσω και με το άλλο να της αρπάξω το κινητό και να φύγω. Για να μη με καταλάβει είχα το κινητό και έκανα πως μιλάω. Η κοπέλα με είδε αλλά δεν έδωσε σημασία. Μόλις την έπιασα για να την ακινητοποιήσω σκέφτηκα ότι ήθελα και να τη βιάσω. Αρχισε να φωνάζει και εγώ έβαλα αμέσως το χέρι στο στόμα της.
Προσπάθησε να φύγει αλλά την έσπρωξα και έπεσε στα βράχια. Αμέσως πήγα από πάνω της, έβαλα πάλι το
χέρι μου στο στόμα της για να μη φωνάζει και άνοιξα το φερμουάρ του παντελονιού μου. Εβγαλα το κοντό παντελόνι που φορούσε η κοπέλα και το μαγιό της, προσπάθησα να τη βιάσω, αλλά κουνιόταν, με κλοτσούσε και προσπαθούσε να φύγει, γι’ αυτό και δεν μπόρεσα. Αρχισα να της ρίχνω μπουνιές στο στήθος και την κοιλιά, της έκλεισα το στόμα με το αριστερό μου χέρι και με το δεξί πλησίασα τα γεννητικά της όργανα». Με κυνισμό και αγοραία διάλεκτο που προκαλεί, αφού τελικά δεν κατάφερε να βιάσει το κορίτσι, εκσπερμάτωσε πάνω της, πέταξε τα ρούχα της για να μην μπορεί να κυκλοφορήσει γυμνή και προχώρησε στην επόμενη και πιο άγρια φάση του σχεδίου του. «Με το αριστερό μου χέρι την έπιασα από το σβέρκο, την έσπρωξα και το κεφάλι της χτύπησε σε μια πέτρα που υπήρχε στο σημείο. Οταν χτύπησα την κοπέλα πάνω στην πέτρα, έμεινε σε πλάγια αριστερή θέση και ήταν ακόμη ξύπνια. Με το δεξί μου χέρι τη γύρισα ανάσκελα και πήρα με τα δύο μου χέρια την πέτρα που είχε χτυπήσει και την έριξα στο αριστερό της μάτι. Οπως υπολόγισα η πέτρα πρέπει να ήταν περίπου πέντε κιλά. Είδα να τρέχει αίμα, όμως η κοπέλα ήταν ακόμη ζωντανή. Φοβήθηκα. Πέταξα την πέτρα στη θάλασσα, έπλυνα τα χέρια μου, πήρα το κινητό της και ανέβηκα στο ξενοδοχείο. Ολο αυτό που έγινε κράτησε περίπου 10-15 λεπτά...». Στις επόμενες γραμμές αναφέρει πως, αφού έκανε μπάνιο και χαιρέτησε τον ιδιοκτήτη και τον πατέρα του, στη συνέχεια βγήκε στον κήπο και, σαν να μην έτρεχε τίποτα, πότισε τα λουλούδια.
«Μίλησαν» τα κινητά τηλέφωνα
Οι αστυνομικοί της Ασφάλειας Αττικής, γνωρίζοντας ότι κυνηγούν κάποιον Ασιάτη και ενδεχομένως Πακιστανό από τους πολλούς που τριγυρίζουν στην περιοχή, αναζητούσαν από τις ακτοπλοϊκές εταιρείες τη λίστα με τους Ασιάτες που ταξιδεύουν. Ετσι, έφτασαν στα ίχνη των δύο φίλων τού Αχμέτ που έφυγαν μαζί στις 31 Ιουλίου με προορισμό τον Πειραιά. Από τα κινητά τους τηλέφωνα και με τη βοήθεια των στιγμάτων από τις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας έφτασαν αρχικά σε ένα σπίτι στα Καμίνια και από εκεί στη Χαλκηδόνα, όπου ύστερα από έφοδο έπιασαν τον Πακιστανό «δράκο» κυριολεκτικά στον ύπνο. «Φτάσαμε στον Πειραιά γύρω στη μία το βράδυ.
Μείναμε σε ένα σπίτι στον Πειραιά και μετά και οι τρεις μαζί φύγαμε για το σπίτι στη Νέα Χαλκηδόνα. Είχαμε σκοπό και οι τρεις να βγάλουμε χαρτιά από την πρεσβεία του Πακιστάν και να γυρίσουμε πίσω. Το βράδυ πήρα τηλέφωνο το αφεντικό μου στην Πάρο από το κινητό μου τηλέφωνο και του είπα: “Ηρθα στην Αθήνα να πάρω κάτι ρούχα από το Πακιστάν και με έπιασε η Αστυνομία στην Ομόνοια”. Επειδή δεν έχω μπαταρία στο κινητό μου, έβαλα την κάρτα του τηλεφώνου μου στο κινητό ενός παιδιού από το Μπαγκλαντές που μας έχει πιάσει μαζί η Αστυνομία. Μόλις έκλεισα το τηλέφωνο, έβγαλα την κάρτα και την έσπασα...».
Η δικηγόρος του Πακιστανού κυρία Αλέκα Δήμου, η οποία διορίστηκε αυτεπάγγελτα, μιλώντας για την υπόθεση δήλωσε: «Ο εντολέας μου ομολόγησε την πράξη του και δήλωσε μεταμέλεια και τη συντριβή του για το αδίκημα που διέπραξε, τονίζοντας επίσης ότι δεν ζητά την αναγνώριση κανενός ελαφρυντικού».
Σε κρίσιμη κατάσταση παραμένει η 15χρονη
Σε κρίσιμη κατάσταση συνεχίζει να νοσηλεύεται στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) του Νοσοκομείου Αττικόν η 15χρονη Μυρτώ. Τα τελευταία 24ωρα η έφηβη δεν βρίσκεται πλέον σε καταστολή, δηλαδή δεν βρίσκεται στο τεχνητό κώμα στο οποίο την κρατούσαν με κατασταλτικές και αναλγητικές ουσίες οι γιατροί, προκειμένου να γίνει οικονομία δυνάμεων στον οργανισμό της.
Η οικεία φωνή των γονιών της και της αδελφής της κρατούν συντροφιά στη 15χρονη ανελλιπώς τις τελευταίες ημέρες κι ενώ εκείνη επιχειρεί να ολοκληρώσει την πιο δύσκολη και σκοτεινή «διαδρομή» της ζωής της, αυτή από τον βαθύ ύπνο της καταστολής στην επιστροφή στην πραγματικότητα.
Ωστόσο, το «ξύπνημα» του οργανισμού της και των ζωτικών του λειτουργιών δεν είναι εύκολο, δεδομένου του βαρύτατου τραυματισμού της, αλλά και των επιπλοκών που παρουσίασε κατά την πρώτη εβδομάδα της νοσηλείας της.
Το γεγονός ότι η κατάσταση της ασθενούς επιδεινώθηκε μέσα στο πρώτο 48ωρο από τον τραυματισμό της, «αναγκάζοντας» τους γιατρούς να την υποβάλλουν εκ νέου σε χειρουργική επέμβαση, την έφερε στην κόψη του ξυραφιού.
Φειδωλοί στις εκτιμήσεις τους, οι γιατροί της μονάδας προσδοκούν ο χρόνος να αποδειχθεί σύμμαχος της 15χρονης, αν και αυτό φαίνεται να είναι πολύ δύσκολο. Αρκούνται στην επισήμανση ότι πρόκειται για έναν οργανισμό δυνατό λόγω ηλικίας, παράγοντα σημαντικό για την πορεία του περιστατικού, αλλά δεν παραλείπουν να τονίσουν ότι, όπως όλοι οι ασθενείς που νοσηλεύονται σε ΜΕΘ, έτσι και η Μυρτώ είναι έρμαιο πολλών αστάθμητων παραγόντων, όπως π.χ. οι ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις.
Οι γιατροί εύχονται να μην έχει υποστεί μη αναστρέψιμες βλάβες η 15χρονη, διάγνωση ωστόσο που δεν μπορεί να γίνει προτού παρέλθει ικανός χρόνος από τη στιγμή που το παιδί βγήκε από
Π/Θ
Eglimatikotita
-Ποιος ήταν αυτός που έβαλε υπογραφή και σφραγίδα για να πάρει αυτό το κτήνος πολιτικό άσυλο χωρίς να το δικαιούται;
Το επιβεβαίωσε και ο ίδιος μετά τη σύλληψή του στην απολογία του. «Ηρθα στην Ελλάδα το 2010, από το Πακιστάν. Οταν πέρασα τα σύνορα στον Εβρο, με έπιασε η Αστυνομία και μου έδωσαν πολιτικό άσυλο. Στην αρχή έμενα μαζί με άλλα παιδιά από το Πακιστάν στην περιοχή που με πιάσατε (στη Νέα Χαλκηδόνα), μετά για ενάμιση μήνα πήγα στη Σκάλα Ωρωπού, αλλά επειδή δεν δούλευα μου είπε ένας συμπατριώτης φίλος μου που ήταν στην Πάρο να πάω κι εγώ εκεί μήπως βρω καμιά δουλειά. Ετσι, τον τελευταίο ενάμιση χρόνο μένω μόνιμα στην Πάρο. Μέσω ενός φίλου μου έπιασα δουλειά στο ξενοδοχείο "Blue Dolphin" που βρίσκεται στη Χρυσή Ακτή και αυτό που έκανα ήταν να κουρεύω το χορτάρι», ξεκίνησε την απολογία του ο Πακιστανός, ο οποίος.........
βάσει των στοιχείων των χαρτιών της πακιστανικής πρεσβείας που κουβαλούσε πάνω του για να φύγει φέρεται να έχει γεννηθεί την 1η Ιανουαρίου του 1991. Ο ίδιος όμως μετά την απολογία του στον ανακριτή Σύρου υποστήριξε πως είναι κατά δύο χρόνια μικρότερος και για τον λόγο αυτό οδηγήθηκε στις Φυλακές Ανηλίκων Αυλώνα.
Οι αξιωματικοί της Δίωξης Εγκλημάτων Κατά Ζωής της Ασφάλειας Αττικής, από την αυτοψία που έκαναν στο σημείο αλλά και αντικρίζοντας το κακοποιημένο κοριτσάκι, κατέληξαν αμέσως σε δύο συμπεράσματα: πρώτον, ότι ο δράστης δεν είναι Ελληνας γιατί θα «χτυπούσε» νύχτα, σε απόμερο σημείο, ενώ απέκλεισαν και το ενδεχόμενο να είναι Ευρωπαίος, λόγω της πρωτόγονης αγριότητας που έβγαλε ο δράστης. Γνώριζαν πως στις μουσουλμανικές χώρες, και ιδιαίτερα στο Πακιστάν, χρησιμοποιούν πέτρα για να δολοφονήσουν μια γυναίκα, ενώ στην Ευρώπη τα στατιστικά δείχνουν ότι οι δράστες τέτοιων ενεργειών στραγγαλίζουν το θύμα. Επίσης, έχουν ένα πλάνο δράσης, χτυπούν συγκεκριμένες ώρες και δεν λειτουργούν παρορμητικά. Ο Πακιστανός περιγράφει στην απολογία του αναλυτικά τι έκανε στο παιδί και πώς έφτασε να το βάλει στο μάτι. Η αφήγηση σοκάρει… «Το προηγούμενο βράδυ είχα πάει με ένα φίλο μου από το Πακιστάν σε ένα πανηγύρι στο Πίσω Λιβάδι που είχε ελληνικά τραγούδια. Από εκεί φύγαμε γύρω στις 2.30 και ο φίλος μου είπε να πάω να κοιμηθώ σπίτι του που βρίσκεται δίπλα σε ένα βενζινάδικο στον κεντρικό δρόμο για τη Χρυσή Ακτή, να κάνουμε μαζί ραμαζάνι και την επόμενη ημέρα να πάω για δουλειά. Ραμαζάνι κάνουμε γύρω στις 4 το πρωί, αλλά εκείνη τη μέρα μάς πήρε ο ύπνος και δεν κάναμε και γύρω στις έξι το απόγευμα έφυγα με τα πόδια για να πάω στο "Blue Dolphin". Περπατώντας πάνω στον δρόμο είδα να κάθεται σε έναν βράχο μια κοπέλα περίπου 17 ετών (σ.σ.: αναφέρεται στη Μυρτώ). Είχε ακουστικά στα αφτιά και έπαιζε με το κινητό της. Σκέφτηκα να της κλέψω το κινητό και να το πουλήσω. Με το ένα χέρι μου χέρι να την ακινητοποιήσω και με το άλλο να της αρπάξω το κινητό και να φύγω. Για να μη με καταλάβει είχα το κινητό και έκανα πως μιλάω. Η κοπέλα με είδε αλλά δεν έδωσε σημασία. Μόλις την έπιασα για να την ακινητοποιήσω σκέφτηκα ότι ήθελα και να τη βιάσω. Αρχισε να φωνάζει και εγώ έβαλα αμέσως το χέρι στο στόμα της.
Προσπάθησε να φύγει αλλά την έσπρωξα και έπεσε στα βράχια. Αμέσως πήγα από πάνω της, έβαλα πάλι το
χέρι μου στο στόμα της για να μη φωνάζει και άνοιξα το φερμουάρ του παντελονιού μου. Εβγαλα το κοντό παντελόνι που φορούσε η κοπέλα και το μαγιό της, προσπάθησα να τη βιάσω, αλλά κουνιόταν, με κλοτσούσε και προσπαθούσε να φύγει, γι’ αυτό και δεν μπόρεσα. Αρχισα να της ρίχνω μπουνιές στο στήθος και την κοιλιά, της έκλεισα το στόμα με το αριστερό μου χέρι και με το δεξί πλησίασα τα γεννητικά της όργανα». Με κυνισμό και αγοραία διάλεκτο που προκαλεί, αφού τελικά δεν κατάφερε να βιάσει το κορίτσι, εκσπερμάτωσε πάνω της, πέταξε τα ρούχα της για να μην μπορεί να κυκλοφορήσει γυμνή και προχώρησε στην επόμενη και πιο άγρια φάση του σχεδίου του. «Με το αριστερό μου χέρι την έπιασα από το σβέρκο, την έσπρωξα και το κεφάλι της χτύπησε σε μια πέτρα που υπήρχε στο σημείο. Οταν χτύπησα την κοπέλα πάνω στην πέτρα, έμεινε σε πλάγια αριστερή θέση και ήταν ακόμη ξύπνια. Με το δεξί μου χέρι τη γύρισα ανάσκελα και πήρα με τα δύο μου χέρια την πέτρα που είχε χτυπήσει και την έριξα στο αριστερό της μάτι. Οπως υπολόγισα η πέτρα πρέπει να ήταν περίπου πέντε κιλά. Είδα να τρέχει αίμα, όμως η κοπέλα ήταν ακόμη ζωντανή. Φοβήθηκα. Πέταξα την πέτρα στη θάλασσα, έπλυνα τα χέρια μου, πήρα το κινητό της και ανέβηκα στο ξενοδοχείο. Ολο αυτό που έγινε κράτησε περίπου 10-15 λεπτά...». Στις επόμενες γραμμές αναφέρει πως, αφού έκανε μπάνιο και χαιρέτησε τον ιδιοκτήτη και τον πατέρα του, στη συνέχεια βγήκε στον κήπο και, σαν να μην έτρεχε τίποτα, πότισε τα λουλούδια.
«Μίλησαν» τα κινητά τηλέφωνα
Οι αστυνομικοί της Ασφάλειας Αττικής, γνωρίζοντας ότι κυνηγούν κάποιον Ασιάτη και ενδεχομένως Πακιστανό από τους πολλούς που τριγυρίζουν στην περιοχή, αναζητούσαν από τις ακτοπλοϊκές εταιρείες τη λίστα με τους Ασιάτες που ταξιδεύουν. Ετσι, έφτασαν στα ίχνη των δύο φίλων τού Αχμέτ που έφυγαν μαζί στις 31 Ιουλίου με προορισμό τον Πειραιά. Από τα κινητά τους τηλέφωνα και με τη βοήθεια των στιγμάτων από τις εταιρείες κινητής τηλεφωνίας έφτασαν αρχικά σε ένα σπίτι στα Καμίνια και από εκεί στη Χαλκηδόνα, όπου ύστερα από έφοδο έπιασαν τον Πακιστανό «δράκο» κυριολεκτικά στον ύπνο. «Φτάσαμε στον Πειραιά γύρω στη μία το βράδυ.
Μείναμε σε ένα σπίτι στον Πειραιά και μετά και οι τρεις μαζί φύγαμε για το σπίτι στη Νέα Χαλκηδόνα. Είχαμε σκοπό και οι τρεις να βγάλουμε χαρτιά από την πρεσβεία του Πακιστάν και να γυρίσουμε πίσω. Το βράδυ πήρα τηλέφωνο το αφεντικό μου στην Πάρο από το κινητό μου τηλέφωνο και του είπα: “Ηρθα στην Αθήνα να πάρω κάτι ρούχα από το Πακιστάν και με έπιασε η Αστυνομία στην Ομόνοια”. Επειδή δεν έχω μπαταρία στο κινητό μου, έβαλα την κάρτα του τηλεφώνου μου στο κινητό ενός παιδιού από το Μπαγκλαντές που μας έχει πιάσει μαζί η Αστυνομία. Μόλις έκλεισα το τηλέφωνο, έβγαλα την κάρτα και την έσπασα...».
Η δικηγόρος του Πακιστανού κυρία Αλέκα Δήμου, η οποία διορίστηκε αυτεπάγγελτα, μιλώντας για την υπόθεση δήλωσε: «Ο εντολέας μου ομολόγησε την πράξη του και δήλωσε μεταμέλεια και τη συντριβή του για το αδίκημα που διέπραξε, τονίζοντας επίσης ότι δεν ζητά την αναγνώριση κανενός ελαφρυντικού».
Σε κρίσιμη κατάσταση παραμένει η 15χρονη
Σε κρίσιμη κατάσταση συνεχίζει να νοσηλεύεται στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας (ΜΕΘ) του Νοσοκομείου Αττικόν η 15χρονη Μυρτώ. Τα τελευταία 24ωρα η έφηβη δεν βρίσκεται πλέον σε καταστολή, δηλαδή δεν βρίσκεται στο τεχνητό κώμα στο οποίο την κρατούσαν με κατασταλτικές και αναλγητικές ουσίες οι γιατροί, προκειμένου να γίνει οικονομία δυνάμεων στον οργανισμό της.
Η οικεία φωνή των γονιών της και της αδελφής της κρατούν συντροφιά στη 15χρονη ανελλιπώς τις τελευταίες ημέρες κι ενώ εκείνη επιχειρεί να ολοκληρώσει την πιο δύσκολη και σκοτεινή «διαδρομή» της ζωής της, αυτή από τον βαθύ ύπνο της καταστολής στην επιστροφή στην πραγματικότητα.
Ωστόσο, το «ξύπνημα» του οργανισμού της και των ζωτικών του λειτουργιών δεν είναι εύκολο, δεδομένου του βαρύτατου τραυματισμού της, αλλά και των επιπλοκών που παρουσίασε κατά την πρώτη εβδομάδα της νοσηλείας της.
Το γεγονός ότι η κατάσταση της ασθενούς επιδεινώθηκε μέσα στο πρώτο 48ωρο από τον τραυματισμό της, «αναγκάζοντας» τους γιατρούς να την υποβάλλουν εκ νέου σε χειρουργική επέμβαση, την έφερε στην κόψη του ξυραφιού.
Φειδωλοί στις εκτιμήσεις τους, οι γιατροί της μονάδας προσδοκούν ο χρόνος να αποδειχθεί σύμμαχος της 15χρονης, αν και αυτό φαίνεται να είναι πολύ δύσκολο. Αρκούνται στην επισήμανση ότι πρόκειται για έναν οργανισμό δυνατό λόγω ηλικίας, παράγοντα σημαντικό για την πορεία του περιστατικού, αλλά δεν παραλείπουν να τονίσουν ότι, όπως όλοι οι ασθενείς που νοσηλεύονται σε ΜΕΘ, έτσι και η Μυρτώ είναι έρμαιο πολλών αστάθμητων παραγόντων, όπως π.χ. οι ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις.
Οι γιατροί εύχονται να μην έχει υποστεί μη αναστρέψιμες βλάβες η 15χρονη, διάγνωση ωστόσο που δεν μπορεί να γίνει προτού παρέλθει ικανός χρόνος από τη στιγμή που το παιδί βγήκε από
Π/Θ
Eglimatikotita
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου