Υ/Β «ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ» (S-120): Σιωπηλός αόρατος δολοφόνος

Και ξαφνικά πηγαίνει προς τα κάτω. Ο εσωτερικός ορίζοντας αρχίζει να γέρνει, ο χώρος μέσα στο υποβρύχιο έρχεται προς τα εμπρός. «Περισκοπικόν ζύγιση»: Στα 14 μέτρα βάθος, σε μια μικρή οθόνη, είναι για άλλη μια φορά τα κύματα ορατά, και ένας γλάρος – ένας τελευταίος χαιρετισμός από τον κόσμο πιο πάνω, μέσα από το περισκόπιο. Στη συνέχεια,
το περισκόπιο βυθίζεται, και η οθόνη γίνεται μαύρη.



Το βαρύ κύτος του υποβρυχίου «ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ» έλαμπε και την Τρίτη 2 Νοεμβρίου 2011 στην προβλήτα Νο6 στο ναυπηγείο HDW στο Κίελο της Γερμανίας. Αλλά εκείνη την μέρα υπήρχε μια νέα λεπτομέρεια: Στην πλώρη του υποβρυχίου κυμάτιζε η Γαλανόλευκη. Δέκα χρόνια μετά την τελετή υπογραφής της συμφωνίας, το υποβρύχιο εντάχθηκε επισήμως στο Πολεμικό Ναυτικό. Το χαλύβδινο αυτό τέρας, γεμάτο έως πάνω με υπερσύγχρονη πολεμική τεχνολογία, είναι αυτή τη στιγμή ότι πιο σύγχρονο έχει στη διάθεση το Ναυτικό μας. Αυτή τη στιγμή: Το πιο σύγχρονο μη συμβατικό υποβρύχιο όπλο στον κόσμο.

«Το πλήρωμα παραλαβής του ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ το παρέλαβε με μία λαχτάρα πρωτοφανή, γιατί γνωρίζαμε πολύ καλά ότι είχαμε ένα σκάφος που ήταν ό,τι καλύτερο υπήρχε στον τομέα των συμβατικής προώσεως υποβρυχίων, το πόσο αυτό είχε κοστίσει στον ελληνικό λαό, αλλά και το τι ακριβώς αυτό σήμαινε πρακτικά, επιχειρησιακά, τακτικά και στρατηγικά, στη συγκεκριμένη γεωγραφική μας περιοχή και με τον συγκεκριμένο αντίπαλο». [Αντιπλοίαρχος Κ. Κοντογιαννάκος, Πρώτος Kυβερνήτης του Υ/Β «ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ»]

Από το 2001 βρίσκεται σε εξέλιξη το πρόγραμμα κατασκευής αρχικά 4 νέων ελληνικών Υ/Β κλάσεως U214 με σύστημα A.I.P. (PEMFC) και με ηλεκτροκινητήρα Ε.Ρ. σύγχρονο με μόνιμους μαγνήτες,, αργότερα 6 συνολικά μονάδων, το πρώτο στο Κίελο, ενώ τα άλλα πέντε στα Ελληνικά Ναυπηγεία ΑΕ στον Σκαραμαγκά. Το σημερινό Υ/Β «ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ» (S-120) είναι το τρίτο στην ιστορία του Πολεμικού Ναυτικού με αυτό το όνομα. 

 Το όνομα «ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ» προέρχεται από τον Δημήτριο Παπανικολή, πυρπολητή που έδρασε κατά την Επανάσταση του 1821. Eίναι ένα συμβατικό Υ/Β Τype 214, πρώτο στη σειρά των υποβρυχίων κλάσσεως U-214 που έχει παραγγείλει το Πολεμικό Ναυτικό. Κατασκευάσθηκε στα ναυπηγεία της HDW στο Κίελο της Γερμανίας. Καθελκύσθηκε την 22 Απριλίου 2004. Την 21 Δεκεμβρίου 2010 κατέπλευσε στη Σαλαμίνας και εντάχθηκε με 5 χρόνια καθυστέρηση στη δύναμη των υποβρυχίων του Π.Ν. – αρχικά προβλέπονταν να παραληφθεί το αργότερο τον Ιανουάριο του 2006. Λίγες μόνο μέρες αργότερα, φορτωμένο με όπλα SUT και SST 4, το πλήρωμά του έκανε στο Μυρτώο Πέλαγος την πρώτη δοκιμαστική βολή.

α Υ/Β Τype 214 ανάγονται πίσω στην κατηγορία των U-209 και U-212Α. Η κατηγορία Τype 214 προορίζεται αποκλειστικά για εξαγωγή. Μέχρι στιγμής, η Ελλάδα προμηθεύετα έξι, εννέα η Νότια Κορέα, η Πορτογαλία δύο και η Τουρκία έχει παραγγείλει έξι μονάδες. Το αναθεωρημένο χρονοδιάγραμμα παραδόσεων από το έτος 2010 προβλέπει την παράδοση των Υ/Β «ΠΙΠΙΝΟΣ» (S-121) τον Απρίλιο του 2012, του «ΩΚΕΑΝΟΣ» (S118) τον Μάιο του 2012, του «ΜΑΤΡΩΖΟΣ» (S-122) τον Φεβρουάριο του 2013, του «ΚΑΤΣΩΝΗΣ» (S-123) τον Δεκέμβριο του 2013, του Νo5 τον Αύγουστο του 2017 και του Νο6 τον Αύγουστο του 2018.
Τα υποβρύχια [Υ/Β] είναι πλοία που έχουν την δυνατότητα πλεύσης τόσο στην επιφάνεια της θαλάσσης όσο και κάτω από αυτή. Τα σύγχρονα υποβρύχια χωρίζονται σε δυο κύριες κατηγορίες : τα συμβατικά στα οποία η ισχύς για την πρόωση αλλά και για τιςάλλες ανάγκες, προέρχεται από ηλεκτρικούς συσσωρευτές [«μπαταρίες»] και άρα είναι περιορισμένη και τα πυρηνικά, στα οποία η ισχύς πρόωσης προέρχεται από πυρηνικό αντιδραστήρα και είναι πρακτικά απεριόριστη. Στα συμβατικά Υ/Β και κατά τις επιχειρήσεις οι ηλ. συσσωρευτές [συνήθως Pb, ~30 Wh/kg] φορτίζονται σε περισκοπικό βάθος από μηχανές Diesel που είναι συνδεδεμένες με ηλ. γεννήτριες DC ή AC.

Αναερόβια πρόωση: Σιωπηλή, αόρατη, δολοφονική
Ο απαραίτητος αέρας για τις μηχανές εισέρχεται μέσω ενός ανερχόμενου ιστού, του «αναπνευστήρα», ενώ τα καυσαέρια εξέρχονται, από άλλο δίκτυο, κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας για την καλύτερη διασπορά και μείωση της θερμικής υπογραφής του Υ/Β. Ο αέρας για τις ανάγκες του πληρώματος καλύπτεται από την ποσότητα του αέρα που εγκλωβίζεται στο εσωτερικό του Υ/Β, η οποία ανακυκλώνεται συνεχώς μέσω φίλτρων δεσμεύσεως του CO2 και η οποία μπορεί και να εμπλουτισθεί με οξυγόνο. Η αυτονομία του υποβρυχίου εξαρτάται από το ποσοστό φόρτισης των ηλ. συσσωρευτών και από τη διαχείριση ενέργειας που με τη σειρά της εξαρτάται από τις επιχειρησιακές ανάγκες. Τα Υ/Β καθίστανται πολύ ευάλωτα την στιγμή που εκτελείται ανανέωση των ενεργειακών αποθεμάτων και της εσωτερικής ατμοσφαίρας, με τη χρήση του αναπνευστήρα, διότι μπορούν να εντοπισθούν ποικιλοτρόπως από πλοία, συμπεριλαμβάνονται τα άλλα Υ/Β, αεροπλάνα, ελικόπτερα και δορυφόρους. Ο εντοπισμός τους γίνεται είτε οπτικά, είτε με τη χρήση ραντάρ, είτε από την υπέρυθρη ακτινοβολία που εκπέμπουν τα καυσαέρια και το νερό ψύξης των μηχανών, αλλά και κυρίως από τον ακουστικό θόρυβο. Παράλληλα το Υ/Β που εκτελεί φόρτιση με αναπνευστήρα, είναι σε μεγάλο ποσοστό ανίκανο να ανιχνεύσει την παρουσία άλλων Υ/Β λόγω του μεγάλου ιδιοθορύβου.

Σύντομο ιστορικό σημείωμα της «θαυματουργικής» τεχνολογίας
Για τους παραπάνω λόγους, η ανάγκη των συμβατικών Υ/Β για μεγαλύτερη αυτονομία εν καταδύσει έχει οδηγήσει ήδη από την δεκαετία του 1930 στη αναζήτηση διαφόρων μορφών πρόωσης ανεξάρτητης του ατμοσφαιρικού αέρα – αναερόβια πρόωση – [A.I.P. : Atmosphere Independent Power] για την πρόωση των Υ/Β εν καταδύσει ενώ οι ηλ. συσσωρευτές εξακολουθούν να είναι η κύρια πηγή ενέργειας. Από τα μέσα της δεκαετίας του '30 το Γερμανικό Ναυτικό προσπάθησε να αναπτύξει συστήματα αναερόβιας πρόωσης. Το 1939 το σύστημα του Walter [Walter type XVIIB] διέθετε στρόβιλο που λειτουργούσε εν καταδύσει με υπεροξείδιο του υδρογόνου [Η2Ο2].
Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο το Βρετανικό Ναυτικό, με τα υποβρύχια HMS Explorer και HMS Excalibur, και το Αμερικανικό Ναυτικό, με το Χ-1, συνέχισαν τις προσπάθειες εξέλιξης του συστήματος Walter με ανεπιτυχή αποτελέσματα, λόγω ατυχημάτων από την αστάθεια του υπεροξειδίου του υδρογόνου. Παράλληλα, το Ρωσικό Ναυτικό συνέχισε την εξέλιξη του Γερμανικού συστήματος Α.Ι.Ρ., «Kreislauf», που βασιζόταν σε μηχανή Diesel κλειστού κύκλου [CCD] με τη δημιουργία 30 υποβρυχίων τύπου Quebec το 1953.
Τη δεκαετία του '50 η ανάπτυξη της πυρηνικής τεχνολογίας ανάγκασε στην προσωρινή εγκατάλειψη των προσπαθειών αυτών με την κατασκευή, τον Ιανουάριο του 1955, του πρώτου πυρηνικού υποβρυχίου από τις ΗΠΑ, το USS Nautilus SSN-571.
Τη δεκαετία του '80 άρχισε η μεγάλη ανάπτυξη των συστημάτων A.I.P., που παράγουν ηλεκτρική ενέργεια που προέρχεται από την αντίδραση κάποιας μορφής καυσίμου και αποθηκευμένου οξυγόνου είτε σε Θερμικές Μηχανές είτε σε [ηλεκτροχημικές] Κυψέλες Καυσίμου [Fuel Cell].
Παράλληλα όμως, η αλματώδης ανάπτυξη της τεχνολογίας της Κυψέλης Καυσίμου επέτρεψε τη σταδιακή εφαρμογή της στην πρόωση των συμβατικών Υ/Β με δοκιμαστικά συστήματα ήδη από τη δεκαετία του '80. Οι πρώτες δοκιμές πρόωσης Υ/Β με Κυψέλη Καυσίμου τύπου «Alcaline Fuel Cell» ισχύος 100 kW πραγματοποιήθηκαν στην δεκαετία του 1980 από την εταιρεία H.D.W. [Howaldtswerke-Deutsche Werft AG] με σύστημα που δοκιμάσθηκε το 1987 επί 9 μήνες στο γερμανικό Υ/Β U1 κλάσεως U205. Η HDW ολοκλήρωσε το 2003 στο Κίελο την κατασκευή του πρώτου στον κόσμο Υ/Β – του γερμανικού U31 κλάσεως U212 – με πρόωση από κυψέλες καυσίμου πολυμερισμένης μεμβράνης «Proton Exchange Membrane Fuel Cell» [PEMFC]. Παραλλαγές του Υ/Β αυτού κατασκευάζονται για την Ελλάδα, Ιταλία Κορέα και Πορτογαλλία.
Τα νέα Υ/Β κλάσεως U214 του Π.Ν., ακολουθούν τη γενική φιλοσοφία των συμβατικών Y/B εφαρμόζοντας όμως πρωτοποριακές τεχνολογικά λύσεις. Το σύστημα ηλεκτρικής ισχύος και πρόωσης περιλαμβάνει :
- «Υβριδικό» σύστημα παραγωγής ενέργειας αποτελούμενο από συνδυασμό μηχανών Diesel συνδεδεμένων με γεννήτριες [Ε.Ρ. με ανορθωτική διάταξη] και σύστημα A.I.P. κατασκευής SIEMENS, ίδιο με αυτό των Υ/Β U209 του προγράμματος εκσυγχρονισμού NEPTUNE-II.
- Συστοιχία Ηλ. Συσσωρευτών Pb νέου τύπου ελληνικής κατασκευής SUNLIGHT-ΓΕΡΜΑΝΟΣ A.E [648 στοιχεία, 350 kg έκαστο, περίπου 9.500 Ah, σε 2 ημισυστοιχίες]. Η σύνδεση των ημισυστοιχιών είναι πάντα παράλλη-λη και η τάση του δικτύου είναι μη ρυθμιζόμενη [500 – 900 V DC].
- Ηλεκτροκινητήρα πρόωσης Ε.Ρ., σύγχρονο με μόνιμους μαγνήτες, 3.900 kW τύπου PERMASYN κατασκευής SIEMENS
Οι ημισυστοιχίες της μπαταρίας, οι γεννήτριες και οι μονάδες κυψελών καυσίμου είναι συνδεδεμένα από μια στις δύο κύριες γραμμές ισχύος [500 – 900 V DC] του Υ/Β. Οι δύο αυτές γραμμές μπορούν, όποτε απαιτείται, να συνδέονται. Ο κινητήρας τροφοδοτείται από τις δύο αυτές γραμμές. Απο τις ίδιες γραμμές παίρνουν ρεύμα και τα υπόλοιπα συστήματα του Υ/Β. Η διάταξη αυτή παρέχει μεγάλη ευελιξία και αξιοπιστία στο σύστημα προώσεως, καθόσον εξασφαλίζει πρόωση στο Υ/Β σε περιπτώσεις βλαβών, αρκεί να είναι σε λειτουργία τουλάχιστων μία από τις δύο γραμμές ισχύος, συνδεδεμένη με τουλάχιστον μία από τις τρεις πηγές ηλεκτρικού ρεύματος [μπαταρία, γεννήτρια, κυψέλη καυσίμου].
Η κυριότερη καινοτομία, που ενσωματώνουν τα νέα Υ/Β U214 στο τομέα της πρόωσης, είναι ο κινητήρας τύπου PERMASYN της εταιρίας Siemens. Πρόκειται για σύγχρονο κινητήρα Ε.Ρ. με πόλους από μόνιμους μαγνήτες. Η τροφοδοσία γίνεται με Σ.Ρ. που μετατρέπεται μέσω αντιστροφέων DC/AC σε Ε.Ρ.. Η ονομασία του προέρχεται από τα αρχικά των λέξεων που χαρακτηρίζουν τον τύπο του κινητήρα – PERmanent MAgnet SYNchronous motor – και είναι σήμα κατατεθέν της εταιρίας Siemens για τους κινητήρες αυτού του τύπου.
Η εξέλιξη των νέων τεχνολογιών στα αναερόβια συστήματα ηλεκτρικής ισχύος και ιδιαίτερα στα συστήματα παραγωγής ενέργειας από υδρογόνο βρίσκουν σημαντική εφαρμογή στον τομέα των συμβατικών Υ/Β καταρρίπτοντας έτσι απόψεις, που μιλούσαν για μείωση της σημασίας τους λόγω της μικρής αυτονομίας τους προς όφελος της επιλογής της πυρηνικής ενέργειας, απόψεις, που την προηγούμενη δεκαετία οδήγησαν το Ηνωμένο Βασίλειο να καταργήσει τη δύναμη συμβατικών Υ/Β, που διατηρούσε, προς όφελος των πυρηνοκίνητων. Ενδεικτικά αναφέρεται, ότι με τα «υβριδικά» A.I.P. συστήματα πρόωσης, δηλαδή ο συνδυασμός πρόωσης με χρήση συστοιχιών ηλ. συσσωρευτών και Κυψελών Καυσίμου, μπορεί να τετραπλασιαστεί η δυνατότητα κατάδυσης των Υ/Β, χωρίς την ανάγκη χρήσης αναπνευστήρα, ούτε για τη φόρτιση των συσσωρευτών αλλά ούτε και για τη ανανέωση της εσωτερικής ατμόσφαιρας.
Η ισχύς των 240 kW της συστοιχίας των κυψελών καυσίμου, 2 μονάδες των 120 kW, και η αποθηκευμένη ποσότητα αερίων επαρκεί για την κίνηση του Υ/Β για διάστημα άνω των 11 ημερών χωρίς την χρήση του αναπνευστήρα. Η χρήση των κυψελών καυσίμου αυξάνει την δυνατότητα παραμονής του Υ/Β εν καταδύσει ανάλογα με τις ταχύτητες που χρησιμοποιούνται. Η μέγιστη αύξηση στην αυτονομία του Υ/Β φθάνει το 400 % [δηλ. από ~380 nm στα ~1450 nm ή σε ώρες κατάδυσης από 125 στις 500]. Η μέγιστη αυτονομία, με χρήση κυψελών καυσίμου, επιτυγχάνεται με ταχύτητα 4 knots, ενώ η απαιτούμενη ισχύς για την επίτευξη της ανωτέρω ταχύτητας είναι λιγότερη από 120 kW για πάγια φορτία Υ/Β γύρω στα 60 kW.
Η μελλοντική χρήση «αναμορφωτών» – fuel reformer – μετατροπή μεθανόλης αλλά και κοινού τύπου ναυτικού πετρελαίου – επί των πλοίων, ανοίγει το δρόμο επίτευξης είτε μεγαλύτερης αυτονομίας σε κατάδυση, έως και 30 ημέρες, είτε επίτευξης μεγαλύτερης ισχύος, καθώς επίσης και για ευρεία χρήση Κυψελών Καυσίμου ακόμη και σε πλοία επιφάνειας.
Το Πολεμικό Ναυτικό έχει μακρά εμπειρία στην ηλεκτροπρόωση τόσο σε πλοία επιφανείας παλαιότερα, όπως τα αντιτορπιλικά και τα πετρελαιοφόρα, όσον και στα συμβατικά Υ/Β. Το Π.Ν., πρωτοπόρο στην εφαρμογή καινοτόμων τεχνολογιών, πέραν από τα επιχειρησιακά πλεονεκτήματα για την εθνική άμυνα, εξασφάλισε με την απόκτηση του Υ/Β «ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ» και την μεταφορά τεχνογνωσίας νέων τεχνολογιών, η οποίες ήταν να ενδυναμώσουν την εγχώρια βιομηχανία τόσο στο ναυπηγο-επισκευαστικό τομέα, όσο και στον τομέα των ηλ. συσσωρευτών, αλλά ενδεχόμενα και στην παραγωγή και διακίνηση Η2 στο εγγύς μέλλον.
Τεχνικά χαρακτηριστικά
Το Υ/Β «ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ» έχει μήκος περίπου 65 μέτρα και στην επιφάνεια εμφανίζει εκτόπισμα περίπου 1.700 τόνων. Το πλήρωμα αποτελείται συνήθως από 27 άτομα, αλλά υπάρχει επιπλέον χώρος για τη μεταφορά έως οκτώ δυτών. «Το Υ/Β κάνει καρτέρι, όχι δίωξη»: Στην επιφάνεια του νερού έχει μέγιστη ταχύτητα 12 κόμβων, ενώ εν καταδύσει η μέγιστη ταχύτητα είναι 21 κόμβοι. Η εμβέλειά του θα πρέπει να είναι πάνω από 10.000 ναυτικά μίλια. Το μέγιστο βάθος κατάδυσής του είναι μυστικό, αλλά συνήθως αναφέρεται σε περίπου 400 μέτρα. Σε βάθος πάνω από 700 μέτρα, το υποβρύχιο δεν θα μπορούσε πιθανότατα να αντέξει την πίεση του νερού.



Ο «ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ» είναι εξοπλισμένος με μια ποικιλία από αισθητήρες που τους επιτρέπουν να συλλέξει πολύτιμες πληροφορίες. Αυτές καταλήγουν στο διαμέρισμα διευθύνσεως, στο οποίο βρίσκονται δυο ντουζίνες πολυλειτουργικές οθόνες. Ενεργητικά και παθητικά συστήματα σόναρ που καλύπτουν όλες τις σχετικές περιοχές συχνοτήτων επιτρέπουν τον εντοπισμό των πλοίων, υποβρυχίων, άλλων πηγών θορύβου, όπως τορπίλες για παράδειγμα, και πιθανά υποβρύχια εμπόδια που βρίσκονται στην άμεση και ευρύτερη περιοχή γύρω από το υποβρύχιο. Το Υ/Β είναι σε θέση να ελέχει έως και 800 χλμ. ακτών. Οι αισθητήρες σόναρ είναι εγκατεστημένοι στο ολοκληρωμένο σύστημα σόναρ Atlas Elektronik DBQS-40. Επίσης, συνεχώς παρακολουθούνται οι ιδιοθόρυβοι του υποβρυχίου.
Οι από τον πύργο του Υ/Β ανασυρόμενοι αισθητήρες όπως το οπτρονικό OMS 100 από την Carl Zeiss Optronics και το περισκόπιο SERO400 από τον ίδιο κατασκευαστή παρέχουν οπτικές πληροφορίες από την κάμερα υψηλής ευκρίνειας, κάμερα TV, υπέρυθρη κάμερα ή ψηφιακή κάμερα, κάνοντας ακριβείς μετρήσεις αποστάσεων με τη χρήση λέιζερ. Οι κεραίες για ασύρματη επικοινωνία σε διάφορες περιοχές κυμάτων, καθώς και μέσω δορυφόρου [SATCOM] και τερματικού Link 11, επιτρέπουν την ενσωμάτωση του Υ/Β σε άλλες επιχειρήσει με τρίτους. Αναδιπλούμενες και ανασυρόμενες κεραίες για την επικοινωνική αναγνώριση είναι επίσης επί του σκάφους, όπως αισθητήρες που μπορούν να ανιχνεύουν αν το υποβρύχιο εντοπίστηκε από μια ακτίνα ραντάρ.
Όπλα
Το Υ/Β «ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ» έχει οκτώ τορπιλοσωλήνες [Τ/Σ] διαμετρήματος 533 χιλιοστών. Ο Τ/Σ πλημμυρίζει με νερό και η τορπίλη χρησιμοποιεί την δική της δύναμη για να κινηθεί. Οι Τ/Σ μπορούν να χρησιμοποιηθούν για όλες τις συμβατικές τορπίλες κατάλληλου διαμετρήματος που χρησιμοποιούνται από το Π.Ν., ανεξάρτητα από το αν είναι ελαφρές ή βαριές τορπίλες και αν κατευθύνονται ενσύρματα ή έχουν τη δική τους ανίχνευση.
Δεδομένου ότι οι πύραυλοι κρουζ έχουν αποκτήσει όλο και μεγαλύτερη σημασία για τον οπλισμό των υποβρυχίων κατά τις τελευταίες δεκαετίες, η HDW είχε προσφέρει ειδικά για τους χρήστες της κατηγορίας των Υ/Β U214 ένα σύστημα εκτόξευσης πεπιεσμένου αέρα. Με τη βοήθεια του πεπιεσμένου αέρα, μπορεί να απολυθεί ένα κοντέινερ πυραύλου έξω από το σκάφος. Τα συστήματα πεπιεσμένου αέρα μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν και για τις τορπίλες. Αυτό έχει το πλεονέκτημα ότι το Υ/Β «ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ» είναι πιο δύσκολο να εντοπιστεί κατά τη διάρκεια της χρήσης των όπλων του.
Θεϊκοί δαίμονες χάρισαν στον Ποσειδώνα το παντοδύναμο όπλο του: Την τρίαινα
Το σύστημα του πεπιεσμένου αέρα είναι σχεδιασμένο έτσι, ώστε να μπορεί να εκτοξεύσει μεσαίους πυραύλους κρουζ. Το Υ/Β «ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ» είναι σε θέση να απολύσει έναν Sub-Harpoon με βάρος μόλις 700 κιλά σε μια εμβέλεια από περίπου 130 χλμ. Οι εν λόγω πύραυλοι μπορεί να αξιοποιηθούν εναντίον στόχων στη θάλασσα και σταθερών στόχων στη ξηρά. Για την εκτόξευση ενός βαρύ πύραυλου κρουζ, το Υ/Β πρέπει να έχει τροποποιηθεί κατάλληλα. Άγνωστο παραμένει εάν το Υ/Β «ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ» είναι σε θέση να εξαπολύσει έναν πύραυλο βάρους 1.500 κιλών.
Ο πρότυπος οπλισμός του Υ/Β αποτελείται από 16 όπλα – ένα μίγμα από τορπίλες και πυραύλους. Το Υ/Β μπορεί να εξοπλιστεί και με τορπίλες για επιθέσεις πέρα από το ορίζοντα στο συντομότερο δυνατό χρόνο. Αυτές οι τορπίλες μπορούν να ελεγχθούν ενσύρματα. Το Πολεμικό Ναυτικό έχει ενημερωθεί και διαπραγματευτεί με εταιρίες των Ηνωμένων Πολιτειών, από κλιμάκιο της εταιρίας Raytheon, σχεδόν παράλληλα με την σύμβαση απόκτησης των Υ/Β κλάσσεως U214, όσον αφορά όπλα για

υποβρύχια αυτής της κατηγορίας.

Η διάμετρος του Τ/Σ είναι 56 εκατοστά. Δεν είναι πραγματικά μεγάλη. Αυτοί οι Τ/Σ χρησιμοποιούνται από τους δύτες του Π.Ν. σε αποστολές επιθετικής αναγνώρισης ή ναρκοθέτησης. Το Υ/Β πλησιάζει το βράδυ την ακτή του εχθρού, και «παρκάρει» κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Στη συνέχεια, δύο δύτες των ειδικών δυνάμεων «Ο.Υ.Κ.» σκαρφαλώνουν μέσα στον Τ/Σ, εκείνος πλημμυρίζει με νερό και λίγο αργότερα οι δύτες μέσω του θαλάμου διαφυγής [wet and dry] βρίσκονται μέσα στη θάλασσα, κολυμπούν στην ακτή, και μετά το νυχτερινό «σεργιάνι» επιστρέφουν στο υποβρύχιο. Οι κανόνες ασφαλείας του Π.Ν. υπαγορεύουν να υπάρχουν πάντα δύο δύτες μέσα στον Τ/Σ, ώστε να μπορεί να φροντίσει ο ένας τον άλλον με την παροχή οξυγόνου σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης.
Αντί βατραχάνθρωποι, μη επανδρωμένα υποβρύχια οχήματα
Τα Υ/Β της κατηγορίας U-214 μπορούν εκ των υστέρων να εξοπλιστούν με επιπλέον διαθέσιμες επιλογές, όπως για παράδειγμα με ένα επαναχρησιμοποιούμενο κοντέινερ επικοινωνιών, το οποίο συνδέεται μέσω ενός καλωδίου με το σε μεγάλος βάθος εν καταδύσει υποβρύχιο. Ενδιαφέρον παρουσιάζει ένα σύστημα υπό ανάπτυξη, το οποίο είναι να επιτρέπει την εναέρια αναγνώριση: Ένα ανθεκτικό στην πίεση δοχείο, με ανασυρόμενο μηχανισμό, μπορεί να περιέχει ένα τηλεκατευθυνόμενο αεροσκάφος για εναέρια αναγνώριση, αλλά ακόμη και ένα πυροβόλο 30 χιλιοστών που μπορεί να ελεγχθεί από το εν καταδύσει υποβρύχιο.

 Το Υ/Β «ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ» διαθέτει ραντάρ για την ανίχνευση ναρκών, και ένα σύστημα αντιμέτρων τορπιλών που ονομάζεται CIRCE. Η λειτουργία αυτού του συστημάτος είναι να διαταράξει με αντίμετρα τις αρχόμενες εχθρικές τορπίλες. Μελλοντικά το σύστημα μπορεί να αναβαθμιστεί σε ένα πλήρως αυτοματοποιημένο στο ISUS 90-15 ενσωματωμένο αμυντικό σύστημα που ονομάζεται «Sea Spider», του οποίου οι μικρές και μεγάλης κινητικότητας αντι-τορπίλες μπορούν να καταστρέψουν τις αρχόμενες τορπίλες. Στο μέλλον, το Υ/Β δύναται να αναβαθμιστεί και με αντιεροπορικές δυνατότητες. Ακόμη και η καταπολέμηση κινητών στόχων στην ξηρά θα πρέπει να είναι δυνατή.
«Αν αύριο –ο μη γένοιτο– γίνει πόλεμος, εμείς αναλαμβάνουμε αποστολής και βγαίνουμε κανονικά στο Αιγαίο»
 Την πρώτη του δοκιμαστική βολή την πραγματοποίησε τον Ιανουάριο του 2011, στο Μυρτώο, ενώ στην ίδια περιοχή τον Σεπτέμβριο του 2011 πραγματοποιήθηκε «βολή» κατά φρεγάτας με σενάριο «αποκλεισμού διαφυγής» αλλά και «βολή Sub-Harpoon». Λίγες μέρες αργότερα, σε μια άλλη άσκηση, κατάφερε να «βυθίσει» κατά την διαδικασία προσβολή στόχου μιας νηοπομπής, ολόκληρη την νηοπομπή, με σειρά προτεραιότητας. Το Υ/Β «ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΗΣ» έχει αναβαθμίσει κατακόρυφα τις επιθετικές ικανότητες του Πολεμικού Ναυτικού.